Πενήντα χρόνια μετά την δολοφονία του βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη, η πρόεδρος της Κ.Ο. του ΚΚΕ κυρία Αλέκα Παπαρήγα αναγνώρισε από του βήματος της Βουλής ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και η προδικτατορική ΕΡΕ δεν είχαν σχέση με την αποτρόπαιη πράξη των παρακρατικών της εποχής. Μάλιστα δεν δίστασε να πει ότι ο Καραμανλής υπήρξε εκσυγχρονιστής και μεταρρυθμιστής της Ελλάδας, κάτι που όπως σημείωσε «του το αναγνωρίζουμε». Κατά την αναφορά που έγινε στη μνήμη των τότε βουλευτών της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη και Γιώργου Τσαρουχά (ο οποίος το ίδιο μοιραίο βράδυ της 22ας Μαΐου του 1963, που το τρίκυκλο των παρακρατικών Γκοτζαμάνη και Εμμανουηλίδη σκορπούσε τον θάνατο στην Θεσσαλονίκη με μια δολοφονική επίθεση κατά του δημοφιλούς βουλευτή της Αριστεράς παρουσία υψηλόβαθμων αστυνομικών του ελληνικού κράτους, δέχτηκε και αυτός επίθεση με αποτέλεσμα να τραυματιστεί στο κεφάλι και να μεταφερθεί αιμόφυρτος στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύτηκε 29 ημέρες), η κυρία Παπαρήγα είπε ότι «δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να συνδέει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και την ΕΡΕ με τη δολοφονία Λαμπράκη». «Πολιτικές ευθύνες όμως υπάρχουν», πρόσθεσε, ενώ σημείωσε ότι «όλα τα στοιχεία δείχνουν, παρότι δεν έχει ολοκληρωθεί η έρευνα, ότι το ξεκίνημα αυτής της συνομωσίας ήταν το Παλάτι».
Μάλιστα η πρώην γενική γραμματέας του ΚΚΕ αναφερθείσα στις συνθήκες της εποχής δεν δίστασε να αναγνωρίσει ότι «ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θεωρείται από όλες τις πτέρυγες της Βουλής ως εκσυγχρονιστής και μεταρρυθμιστής». «Και εμείς του το αναγνωρίζουμε, μόνο που ακριβώς ο Κωνσταντίνος Καραμανλής άνοιξε μια διαπάλη, η οποία από ό,τι φαίνεται ολοκληρώθηκε την περίοδο της χούντας, διαπάλη η οποία υπήρχε με φόντο πάντα την ταξική πάλη και τους αγώνες, αλλά υπήρχε και μια οξύτατη διαπάλη μέσα στους κόλπους της αστικής τάξης και μέσα στο πολιτικό σύστημα για τον εκσυγχρονισμό και την μεταρρύθμισή του».
Όπως ανέφερε η κυρία Παπαρήγα το 1962 ο Καραμανλής είχε καταλήξει σε δύο συμπεράσματα:
1. «Το ένα ήταν ότι έπρεπε να πάρει προβάδισμα η εκτελεστική εξουσία, άρα και το Κοινοβούλιο έναντι του Θρόνου και του Στρατού, που ήταν κέντρα εξουσίας, σε αντίθεση βεβαίως με τους μη εκσυγχρονιστές και μεταρρυθμιστές που ήθελαν να παραμείνει το πράγμα όπως είχε τα πρώτα χρόνια μετά τη λήξη του Εμφυλίου».
2. «Ταυτόχρονα, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συνειδητοποιούσε ότι δεν μπορούσε να περιμένει και πολλά από τα αμερικάνικα κεφάλαια των Ηνωμένων Πολιτειών και την καπιταλιστική ανάπτυξη στην Ελλάδα –όχι απλώς για τα κέρδη, αλλά για τη διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου- και έπρεπε να προσανατολιστεί προς την ΕΟΚ».
«Η διαπάλη στους κόλπους της αστικής τάξης ήταν μεγάλη και πήρε και τη μορφή βεβαίως διαπάλης με το Θρόνο και το Στρατό», επισήμανε επιχειρώντας να περιγράψει τις αντιθέσεις της δραματικής εκείνης εποχής.
Το ΚΚΕ για την δολοφονία
Έχει ενδιαφέρον πώς έβλεπε το ΚΚΕ εκείνων των θλιβερών ημερών την δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη μέσα από δυο ιστορικές ανακοινώσεις της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος. Η πρώτη εκδόθηκε στις 24 Μαίου 1963, την μεθεπομένη της δολοφονικής επίθεσης, και η δεύτερη στις 27 Μαίου 1963 όταν ο Λαμπράκης άφησε την τελευταία του πνοή.
Η πρώτη ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ:
«Παλλαϊκός συναγερμός για να φύγει η κυβέρνηση των δολοφόνων
Να διαλυθούν οι φασιστικές οργανώσεις!
Να τιμωρηθούν αυστηρά οι ένοχοι του στυγερού εγκλήματος της Θεσσαλονίκης!
Το στυγερό έγκλημα της Θεσσαλονίκης μαρτυρεί ότι ο εγκληματικός νεοφασιστικός εκτραχηλισμός εντείνεται και τα σχέδια του εκφασισμού της χώρας προωθούνται με την οργάνωση πολιτικών δολοφονιών.
Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες διαπράχθηκε το έγκλημα της Θεσσαλονίκης αποδείχνουν αδιάψευστα ότι εμπνευστής, οργανωτής και καθοδηγητής των δολοφόνων είναι η ίδια η κυβέρνηση που, με την υποστήριξη των ξένων, σπρώχνει προσχεδιασμένα τη χώρα στον εμφύλιο πόλεμο.
Για να διατηρήσει την κλονιζόμενη εξουσία της, για να πνίξει την αντίσταση του λαού στα ολέθρια σχέδια του πυρηνικού πολέμου, να εξουδετερώσει την αναπτυσσόμενη λαϊκή πάλη για το ψωμί, τη δημοκρατία, την ειρήνη, η κυβέρνηση της ΕΡΕ ενισχύσει τον τρομοκρατικό της μηχανισμό, συγκροτεί και εξοπλίζει συστηματικά φασιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις, θέτει σ’ ενέργεια σχέδιο ανοιχτής αιματηρής βίας, πολιτικών δολοφονιών. Εφαρμογή του σχεδίου αυτού είναι το στυγερό έγκλημα της Θεσσαλονίκης.
Η ΚΕ του ΚΚΕ εκφράζει την αμέριστη συμπάθεια και αλληλεγγύη της προς τα θύματα της φασιστικής δολοφονικής επίθεσης.
Χαιρετίζει ιδιαίτερα τον ατρόμητο πρωταθλητή της ειρήνης, βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη, που η ευγενική και ηρωική μορφή του έγινε σύμβολο ηρωισμού και αυτοθυσίας, και παραστέκει μαζί μ’ όλο το λαό στη δραματική πάλη του με το θάνατο, με τη διάπυρη ευχή η ζωή -την οποία ο Λαμπράκης τίμησε με το υπέροχο αγωνιστικό του ήθος- να νικήσει τελικά το θάνατο.
Η παλλαϊκή αποδοκιμασία του στυγερού εγκλήματος, που εκφράζεται με τις έντονες διαμαρτυρίες και κινητοποιήσεις της εργατικής τάξης, της νεολαίας, του πνευματικού και επιστημονικού κόσμου, των δημοκρατικών κομμάτων και οργανώσεων, μπορεί και πρέπει να μετατραπεί σε αγωνιστική συσπείρωση, ικανή να ματαιώσει τα εγκληματικά σχέδια, να απαλλάξει τη χώρα από την κυβέρνηση του αίματος.
Σ’ αυτές τις κρίσιμες και υπεύθυνες στιγμές, το ΚΚΕ απευθύνεται σ’ όλο το λαό, σ’ όλους εκείνους που αγαπούν την ομαλότητα, την ειρήνη, τη δημοκρατία, σ’ όλα τα κόμματα, σ’ όλες τις οργανώσεις, σ’ όλους τους παράγοντες του τόπου και τους καλεί να δώσουν τα χέρια και να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να φράξουν το δρόμο στο φασισμό. Κάθε υποχώρηση μπροστά στις επιθέσεις των εμπρηστών της ομαλότητας και της ησυχίας του τόπου αποθρασύνει τους τρομοκράτες. Εκείνο που μπορεί να παραλύσει το χέρι των δολοφόνων, να εμποδίσει το φασιστικό εκτραχηλισμό, να σταματήσει την πορεία προς τον εμφύλιο πόλεμο είναι η ενιαία, αποφασιστική, μαζική και οργανωμένη άμυνα και πάλη του λαού.
Η εργατική τάξη της χώρας και η δημοκρατική φοιτητική νεολαία δίνουν και πάλι πρώτες το αγωνιστικό παράδειγμα με τις στάσεις εργασίας, τις συγκεντρώσεις και τις άλλες μαζικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας.
Ενωμένες οι δημοκρατικές δυνάμεις μπορούν με τη μαζική αποφασιστική πάλη τους να επιβάλουν:
– Την αποπομπή της κυβέρνησης του αίματος, που κάθε μέρα παραμονής της στην εξουσία βυθίζει τη χώρα στο χάος και την ανωμαλία.
– Την άμεση τιμωρία των δολοφόνων.
– Τη διάλυση όλων των νεοφασιστικών συμμοριών.
24 του Μάη 1963 Η ΚΕ του ΚΚΕ».
Και η δεύτερη ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής:
«Η ΚΕ του ΚΚΕ εκφράζει τη βαθιά της θλίψη για το θάνατο του ήρωα και μάρτυρα της ειρήνης, βουλευτή και αντιπροέδρου της Επιτροπής Ειρήνης Γρηγόρη Λαμπράκη, που η ευγενική μορφή του υψώθηκε σε σύμβολο ηρωισμού και αυτοθυσίας για τα ιδανικά της ειρήνης και της ελευθερίας. Εκ μέρους του Κόμματος της εργατικής τάξης, η ΚΕ του ΚΚΕ διαβιβάζει στην πονεμένη οικογένειά του τα πιο θερμά της συλλυπητήρια.
Η γκανγκστερική δολοφονία του βουλευτή Λαμπράκη και ο σοβαρός τραυματισμός του βουλευτή Τσαρουχά μαρτυρούν ότι η λαομίσητη κυβέρνηση Καραμανλή, για να κρατηθεί στην εξουσία και να εφαρμόσει την αντεθνική της πολιτική, την πολιτική της μετατροπής της Ελλάδας σε πυρηνική βάση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και της παράδοσης της χώρας και του λαού στην εκμεταλλευτική μανία των ξένων και ντόπιων μονοπωλίων, δε διστάζει μπροστά σε κανένα έγκλημα. Οργανώνει και οπλίζει σώματα εμφύλιου πολέμου, σπρώχνει, με την ενθάρρυνση και την υποστήριξη του Παλατιού και των ξένων, τη χώρα στην ανωμαλία και το χάος, προάγει συστηματικά το φασισμό.
Η εργατική τάξη, η νεολαία, ο πνευματικός και επιστημονικός κόσμος της χώρας, όλος ο λαός, παρακολούθησαν με αγωνία τη δραματική πάλη που έκανε ο Λαμπράκης με το θάνατο και εκδήλωσαν τη βαθιά αγανάχτησή τους για το στυγερό έγκλημα με απεργίες, συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και διαδηλώσεις.
Τιμώντας τον άξιο μαχητή της ειρήνης και της δημοκρατίας, η εργατική τάξη και όλος ο λαός, αψηφώντας τις κυβερνητικές απαγορεύσεις, θα δυναμώσει τις αγωνιστικές αυτές εκδηλώσεις, και την ημέρα της κηδείας του με απεργίες, συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις θα εκδηλώσει τη διαμαρτυρία του και θα διατρανώσει τη θέληση και την απόφασή του να παλέψει ενωμένος για την αποπομπή της κυβέρνησης του αίματος, την άμεση τιμωρία των δολοφόνων, τη διάλυση των νεοφασιστικών συμμοριών.
27 του Μάη 1963 Η ΚΕ του ΚΚΕ».
