Η αποστολή του διαστημικού τηλεσκοπίου Herschel είχε ουσιαστικά λήξει από τα τέλη Απριλίου, ωστόσο το τυφλωμένο πια όργανο κρατήθηκε σε μια «νεκροζώντανη» κατάσταση, σαν ένα είδος πειραματόζωου για τη δοκιμή διαστημικών τεχνολογιών. Η τελική πράξη ήρθε τη Δευτέρα, οπότε το Herschel πήρε εντολή να σωπάσει για πάντα και να βρει μόνιμη θέση στάθμευσης μακριά από τη Γη.
Η αποστολή
Το τηλεσκόπιο της ESA, της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας, ήταν σχεδιασμένο να καταγράφει την άπω υπέρυθρη ακτινοβολία που διαπερνά τα νέφη αερίου και σκόνης στο Διάστημα και μεταφέρει πληροφορίες για τα πρώτα στάδια σχηματισμού των άστρων.
Για να μπορεί να ανιχνεύει αυτή την απειροελάχιστη θερμική ακτινοβολία το Herschel έπρεπε να διατηρείται παγωμένο σχεδόν στο απόλυτο μηδέν. Τον Απρίλιο όμως εξαντλήθηκαν, όπως ήταν αναμενόμενο, τα αποθέματα του απαραίτητου ήλιου, οπότε το τηλεσκόπιο τυφλώθηκε από την αύξηση της θερμοκρασίας του.
Η αποστολή έληξε επίσημα στις 29 Απριλίου, ωστόσο η ESA συνέχισε να επικοινωνεί με το σκάφος προκειμένου να θέσει υπό δοκιμή μια σειρά τεχνολογιών που θα χρησιμοποιηθούν σε μελλοντικές αποστολές όπως το ExoMars στον Άρη.
Στις 16.25 ώρα Ελλάδας τη Δευτέρα, το Κέντρο Ελέγχου της ESA στο Ντάρμσταντ της Γερμανίας έδωσε εντολή στο σκάφος να απορρίψει όσα καύσιμα περίσσευαν. Το διέταξε επίσης να μην επικοινωνήσει ποτέ ξανά με τη Γη.
Ο γειτονικός γαλαξίας της Ανδρομέδας όπως τον παρατήρησε το Herschel σε τρία μήκη κύματος στην περιοχή του υπέρυθρου. Η εικόνα έχει περιστραφεί 90 μοίρες αριστερόστροφα (ESA/Herschel/PACS & SPIRE Consortium, O. Krause, HSC, H. Linz)
To Herschel είχε ήδη απομακρυνθεί από την κανονική του θέση, τη λεγόμενη Θέση Λανγκράνζ 2, και βρίσκεται τώρα σε μια μια ασφαλή τροχιά γύρω από τον Ήλιο, περίπου 2,14 εκατ. χιλιόμετρα από τη Γη.
Η κληρονομιά που αφήνει πίσω του το τηλεσκόπιο είναι χιλιάδες εικόνες και ωκεανοί δεδομένων που θα συνεχίσουν να απασχολούν τους επιστήμονες για αρκετά ακόμα χρόνια.
Μελετώντας την αμυδρή υπέρυθρη ακτινοβολία μακρινών γαλαξιών, το Herschel επιβεβαίωσε ότι το νεαρό Σύμπαν παρήγαγε άστρα με πολύ μεγαλύτερο ρυθμό από ό,τι σήμερα.
Ανίχνευσε επίσης νερό στους δίσκους που περιβάλλουν νεογέννητα άστρα, και έδειξε ότι ο πάγος νερού που μεταφέρει ο κομήτης Hartley-2 έχει ίδια αναλογία ισοτόπων με τους ωκεανούς της Γης. Η ανακάλυψη προσέφερε νέα στήριξη στη θεωρία που θέλει το νερό της Γης να έφτασε στον πλανήτη μας με κομήτες.
