Σκεπτόμενη το θέμα του άρθρου μου βρέθηκα μπροστά σε πολλές επιλογές με πολλά διλήμματα.
Τελικά αποφάσισα να ασχοληθώ με τα 2 πρόσφατα νέα «επιτεύγματα» της κυβέρνησης και ιδιαίτερα του πρωθυπουργού, την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ και το κλείσιμο της ΕΡΤ.
Τη Νιρβάνα ,τη ραστώνη και λίγο πριν τη Βορειοελλαδίτικη σιέστα το μεσημέρι της 10/06/2013 διέκοψε απότομα η είδηση ότι δεν έρχονται οι Ρώσοι, δεν έρχεται πάλι ο Μόσκοβος να μας τα δώσει χοντρά για να πάρει τη ΔΕΠΑ.
Άλλη μια επικοινωνιακή φούσκα που όλοι εμείς «ραγιάδες ραγιάδες» περιμέναμε πάλι πότε θα έλθει ο Μόσκοβος, έσκασε.
Ήταν όμως επικοινωνιακή φούσκα ή πολιτική φούσκα;
Εκεί και ως έτυχε μας ξάφνιασαν οι Ρώσοι και διέψευσαν τους πολιτικοεπικοινωνιακούς Σαμάνους του Μαξίμου και τους περιστρεφόμενους Δερβίσηδες της Κουμουνδούρου;
Το αρνητικό αποτέλεσμα της προσπάθειας αποκρατικοποίησης ή όπως αλλιώς μπορείτε να ονομάσετε της ΔΕΠΑ ήταν κάτι σαν ξαφνικός θάνατος, ήταν αν κάνουμε μια προσομοίωση με βάση την θεωρία των πιθανοτήτων στις μη αναμενόμενες εξελίξεις ή ήταν κάτι που η οποιαδήποτε σοβαρή ανάλυση θα προέβλεπε;
Πρακτικά ήταν πολιτικά προβλέψιμη ή όχι η σχετική εξέλιξη;
Η αποτυχία της Δευτέρας 10/06/2013 για τη ΔΕΠΑ αποτελεί κλασσικό παράδειγμα έλλειψης πολιτικής προβλεψιμότητας και επικοινωνιακής φούσκας.
Η έλλειψη πολιτική προβλεψιμότητας αφορά προσωπικά τον Σαμαρά και το επιτελείο του, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να τα ξεφορτώσει όπως συνηθίζει σε Κουβέλη Βενιζέλο, μιας και το θέμα το χειρίστηκε προσωπικά ο ίδιος.
Η ίδια έλλειψη πολιτικής προβλεψιμότητας αφορά και στον ΣΥΡΙΖΑ του οποίου οι περιστρεφόμενοι Δερβίσηδες και Ουλεμάδες της Κουμουνδούρου την Κυριακή το βράδυ 09 Ιουνίου 2013 κατήγγειλαν το ξεπούλημα της ΔΕΠΑ και τη Δευτέρα το μεσημέρι κατήγγειλαν την πολιτική αποτυχία Σαμαρά που δεν μπόρεσε να «ξεπουλήσει» τη ΔΕΠΑ. Έλεος.
Βέβαια καποιοι πονηρεμένοι Ελληναράδες είτε ψεκασμένοι είτε αψέκαστοι Νεατερντάλιοι θα έπρεπε να ανακαλύψουν «κομουνιστικό» δάκτυλο στη Μόσχα.
Απορώ πως αυτά τα ελλιποβαρή αλλά λιποβαρή κατά την εγκεφαλική ουσία παλικάρια που όταν ο Θεός έβρεχε μυαλά κρατούσαν ομπρέλες δεν ανακάλυψαν ακόμη ότι οι «κρυπτοκομουνιστές» Ρώσοι, πάλαι ποτέ σύντροφοί του Λαφαζάνη αλλά και του Τσίπρα δεν συνεννοήθηκαν κρυφά για να αποτύχει το «ξεπούλημα» της ΔΕΠΑ.
Η ιστορία της ΔΕΠΑ ήλθε καπάκι με τις διαφωνίες ΔΝΤ, Ευρωπαϊκής επιτροπής για την αποτυχία του πρώτου Μνημονίου. Όλοι πάλι δικαιωμένοι.
Δικαιωμένος ο Σαμαράς που αντιστάθηκε στο πρώτο μνημόνιο σώζοντας τη χώρα με τα άπειρα σάπια Ζάππειά του, δικαιωμένος ο ΣΥΡΙΖΑ ο Τσίπρας και οι λοιποί αντιστασιακοί, δικαιωμένοι και αυτοί που «διέσωσαν» τότε τη χώρα ανάμεσα σε Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες και τώρα δίνουν διαλέξεις «διάσωσης» ανά την οικουμένη διεκδικώντας την «ύστερη» διάσωση από τον «ύστερο» καπιταλισμό.
Και μέσα σε όλα τα άλλα μας ζάλισε από τα κανάλια ο «επικοινωνιακός» ακατάσχετα, ασταμάτητα φλύαρος πολιτευτής της Δράσης και του Μάνου που ελέω αξιοκρατίας έχει τεθεί επικεφαλής του «ΤΑΙΠΕΔ» που τον άφησαν μόνο του να ξελασπώσει την αποτυχία για τη ΔΕΠΑ.
Απλά ερωτήματα δεν έχουν απαντηθεί. Όφειλε ή δεν όφειλε ο Πρωθυπουργός που τόσο ανακατευθηκε στο θέμα να έχει δημιουργήσει τις πολιτικές προϋποθέσεις για την επιτυχία της προσπάθειας ; Γιατί αφησε εκτεθειμένη τη χώρα σε μια περίοδο που αναζητούνται επειγόντως επενδύσεις να υπάρχει η εικόνα ότι Η Ρωσία και άλλοι μας γυρίζουν την πλάτη αλλά μας αδειάζουν και οι Βρυξέλλες; Έχει ερευνηθεί αν όπως δυστυχώς λέγεται ότι έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν ότι διάφοροι λομπίστες στις Βρυξέλλες σε συνεργασία με Έλληνες μεσάζοντες υπονομεύουν προσπάθειες της χώρας μας για να διατηρήσουν το ρόλο τους στη μεσιτεία και στη διαπλοκή; Με το κουρνιαχτό ακόμα στον αέρα από τη βροντώδη και εκρηκτική «επιτυχία» της ΔΕΠΑ μας προέκυψε νέος θρίαμβος με την ΕΡΤ. Και εδώ τραγικές ελλείψεις πολιτική προβλεψιμότητας ακόμη και στην ακραία περίπτωση που κάποιος αποδεχόταν τον ξαφνικό θάνατο του μοντέλου ΕΡΤ όπως λειτουργούσε δεν έπρεπε να υπάρχει έτοιμο σχέδιο άμεσης εφαρμογής;
Είναι δυνατόν να παραμένει η χώρα επί μακρόν χωρίς δημόσια Μ.Μ.Ε χωρίς δημόσια τηλεόραση; Έτσι σκέπτεται ο πρωθυπουργός να εξυγιάνει το Δημόσιο χώρο με ακραίο αυταρχισμό ως ταύρος εν υαλοπωλείω χωρίς σχέδιο, χωρίς στόχους, χωρίς σύνεση χωρίς συναίνεση, μήπως θυμήθηκε τον πάλαι ποτέ τσαμπουκά τον πάλαι ποτέ Ρέιντζερς;
Δυστυχώς και εδώ η έλλειψη πολιτικής προβλεψιμότητας του ίδιου του πρωθυπουργικού επιτελείου οδήγησε σε μια πρωτοφανή επιλογή που όμοιά της δεν υπάρχει σε καμία ευρωπαϊκή χώρα.
Δεν έχουν ακόμη καταλάβει το Πρωθυπουργικό επιτελείο αλλά και οι Ουλεμάδες της Κουμουνδούρου ότι ούτε η χώρα κυβερνάται αλλά ούτε υπάρχει διέξοδος με ανέξοδες παλαιάς κοπής επικοινωνιακές φούσκες.
Δεν έχουν αντιληφθεί ότι για να θεραπεύσει η χώρα τα προβλήματά της πρέπει να τα διαγνώσει και να αποφασίσει πολιτικά το τι πρέπει να κάνει.
Η χώρα χρειάζεται σταχανοβίστες όχι μόνο στα χερια αλλά και στο μυαλό στις σκέψεις. Όταν όχι μόνο οι δυο δήθεν πολιτικοί μονομάχοι αλλά και όλοι όσοι έχουν Δημόσιο λόγο αποφεύγουν να ακουμπήσουν την ουσία του γιατί έφθασε η χώρα ουσιαστικά στην πτώχευση αλλά ασχολούνται μόνο με το μετά την πτώχευση σαν η πτώχευση να ήταν ένα νομοτελιακό δεδομένο (Μνημόνιο και ΣΙΑ) τότε δεν υπάρχει σοβαρή πιθανότητα άρσης του αδιεξόδου και επιτυχίας.
Στα πλαίσια ενός άρθρου δεν παρέχεται ο χώρος για αναλυτικότερες γραφές όμως δεν ξεφεύγω απο τον πειρασμό να επιχειρήσω μια σύγκριση, πολιτική σύγκριση Σαμαρά Τσίπρα μια και αυτους πουλά η «Δημοσκοπική» αγορα ως μονομάχους.
Αβίαστα μπορεί κάποιος να τους χαρακτηρίσει ως πολιτικούς Διόσκουρους.
Ξεκίνησαν και οι δύο ως αντιμνημνονιακοί. Αυτοθεωρούνται και οι δύο δικαιωμένοι από την έκθεση του «καταραμένου» ΔΝΤ για το Μνημόνιο. Αυτοδικαιώνονται και οι δύο για τις Βρυξέλλες που παγίδευσαν τη χώρα στο θεμα της ΔΕΠΑ ανεξάρτητα από την οπτική του καθενός.
Αλλά κύρια και οι δύο αλληλοδικαιώνονται διότι στηρίζονται σε δύο επικοινωνιακές συνταγές φούσκες μη λαμβάνοντας υπόψη ότι τα προβλήματα της χώρας απαιτούν σχεδιασμό δουλειά μυαλό βούληση σωστούς χειρισμούς και αποφασιστικότητα.
Πράγματι επικοινωνιακοί Διόσκουροι με μια διαφορά, όταν ο Δίας με μορφή Κύκνου ζευγάρωσε με τη Λήδα από τα δύο αυγά που προέκυψαν από το ένα βγήκε η Ελένη και από το άλλο ο Κάστωρ και ο Πολυδέυκης, οι μυθολογικο διόσκουροι που είχαν συγκεκριμένες θετικές ιδιότητες. Φαίνεται όμως ότι οι τωρινοί πολιτικοί Διόσκουροι μάλλον προοέκυψαν από κλούβιο αυγό.
Όμως με αυτά και με άλλα ο χρονος κυλάει τα προβλήματα οξύνονται η απογοήτευση και η οργή ενός λαού σε απόνγνωση κυλάει στις ρούγες και στα καλντερίμια.
Δεν γνωρίζω αλλά και απορω ακόμη πως αντέχουν οι «κυβερνητικοί» εταιροι σε αυτήν την κατάσταση ,δεν ξέρω αν τα νευρα τους και οι αντοχές τους και η ανάγκη να μη μείνει ακυβέρνητη η χωρα τους έχει οδηγήσει σε ακραία όρια ανοχής και όχι βέβαια αντοχής. Το βέβαιο είναι ότι η κατάστση είναι κρίσιμη και έχει φθάσει στο μη περεταίρω.
Η πολιτική αδυναμία του πρωθυπουργικού επιτελείου αλλά και των Ουλεμάδων της Κουμουνδούρου μιας και παριστάνουν τους δύο δήθεν ισχυρούς πολιτικούς πόλους είναι προφανής.
Δεν ξέρω αν έφθασε η ώρα που ο Λαός πρέπει να τους γυρίσει την πλάτη και να απευθυνθεί στις δυνάμεις της μετριοπάθειας και της σοβαρότητας που σέβονται τους θεσμούς και κύρια αυτούς της Δημοκρατίας τοςυ πολίτες που απαλλαγμένοι απο παλαιά άγη και ώριμοι από τα λάθη τους μπορεί να αποτελέσουν λύση ουσίας για το λαό και τον τόπο.
