Οι πιο τυχεροί από τους μεγαλοκαταθέτες είναι εκείνοι που παντρεύτηκαν. Μιλάμε για εκείνους που βρέθηκαν με πολλά μηδενικά σε τράπεζες του εξωτερικού και κλήθηκαν με εγκύκλιο να επιστρέψουν τα κεφάλαια στη χώρα. Επινοήθηκε ένας μικροφόρος, από 3% ως 5% και καταγράφηκαν όλες οι πιθανές περιπτώσεις: να έχεις λεφτά από βαπόρια, ως εφοπλιστής ή να έχεις λεφτά από γάμο, ως νιόπαντρος.
Οι μεγαλοκαταθέτες εξωτερικού που θα προσκομίσουν ληξιαρχική πράξη γάμου δικαιολογούν τις καταθέσεις τους. Το υπουργείο Οικονομικών με αυτόν τον τρόπο αναγνωρίζει την παραδοσιακή γαλαντομία της ελληνικής οικογένειας. Εκατό χιλιάρικα η μια θεία, εκατό χιλιάρικα ο νονός, μαζεύονται τα εκατομμύρια. Ετσι είναι. Στην ελληνική οικογένεια είναι σύνηθες αντί για μίξερ ή πλυντήριο ο συγγενής και ο φίλος να στέλνουν το δώρο σε λογαριασμό στην Ελβετία.
Παρατηρείται λοιπόν η εξής παραδοξότητα: Η Ολομέλεια της Βουλής να ψηφίζει τη διεύρυνση του κατηγορητηρίου εναντίον του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, με το αδίκημα της απιστίας στην υπηρεσία σε βαθμό κακουργήματος, για την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ. Από την άλλη πλευρά όμως η λίστα Λαγκάρντ να αντιμετωπίζεται σαν κάποια αδιάφορη λίστα γάμου. Δεν έχει εισπραχθεί τίποτε από εκεί.
Από κατηγορητήρια λοιπόν πάμε καλά. Στους ελέγχους υστερούμε λίγο. Αυτή τη στιγμή ελέγχονται άτομα που δεν μπορούν να δικαιολογήσουν στο εξωτερικό καταθέσεις από 30 έως 100 εκατομμύρια ευρώ. Πρόκειται για περίπου 20 πρόσωπα (αγρότες, επιχειρηματίες) που έκαναν δηλώσεις εισοδήματος για λύπηση, στα όρια της φτώχιας. Εν ολίγοις από τον Οκτώβριο του 2010, όταν έφτασε η λίστα στην Ελλάδα ως τον Ιούνιο 2013, το ελληνικό δημόσιο δεν έχει εισπράξει ούτε ένα κέρμα από την υπόθεση.
Ο Γ. Παπακωνσταντίνου ήταν σαφής στη Βουλή. Ο ίδιος δεν έκανε τίποτε όμως το αυτό συνέβη με τον επόμενο υπουργό Οικονομικών. Αντιγράφουμε από την ομιλία του:
«Και γιατί δεν σήκωσε το τηλέφωνο ο κ. Βενιζέλος; Ή γιατί δεν με ρώτησε στο περιθώριο των αναρίθμητων συσκέψεων που βρεθήκαμε από κοινού “πού τα βρήκες αυτά τα στοιχεία που έδωσες στο Διώτη και δεν ξέρουμε τώρα τι να τα κάνουμε”; Ή αν δεν ήθελε να ρωτήσει εμένα γιατί δεν ρώτησε την κυρία Λαγκάρντ με την οποία είχε τακτικές συναντήσεις στα Συμβούλια Υπουργών Οικονομικών εν πάση περιπτώσει; Και καθώς αναφέρομαι στον κ. Βενιζέλο ο οποίος είχε στη διάθεσή του επί τόσους μήνες το περίφημο USB, πιστεύοντας – όπως ισχυρίζεται – ότι πρόκειται για αντίγραφο και ότι το ΣΔΟΕ συνεχίζει την έρευνα, υπάρχει ένα απλό ερώτημα: τι ακριβώς έκανε ο ίδιος για τη λίστα αυτή; Ζήτησε ποτέ ενημέρωση επί τόσους μήνες από τον κ. Διώτη για την πορεία των ερευνών;»
Την κατανοούμε την ολιγωρία. Πού να τρέχουν στις Ελβετίες, πού να κάνουν ελέγχους, να τα βάζουν με γνωστούς επιχειρηματίες, να ελέγχουν άλλους πολιτικούς. Υπάρχουν απλές λύσεις. Φόρος αλληλεγγύης για τα κορόιδα που δηλώνουν εισόδημα, επιπλέον φόρος στα ακίνητα – να έτσι κλείνουν οι δημοσιονομικές τρύπες.
