Αρνητικά αποτιμά η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη (ΕΕΔΑΠ) τις αλλαγές που προώθησε η κυβέρνηση στο μέτρο της αυτοδίκαιης αργίας, κρίνοντας ότι πλέον ισοδυναμεί με διαρκή και αδικαιολόγητη ομηρία όσων δημοσίων υπαλλήλων παραπέμπονται.
Μάλιστα, υπογραμμίζει ότι με τις νομοθετικές αυτές παρεμβάσεις το μέτρο για τον πειθαρχικό έλεγχο του προσωπικού στη δημόσια διοίκηση έχει μετατραπεί ουσιαστικά σε «γενικευμένη ποινή», με πολύ σοβαρές συνέπειες ως προς τα συνταγματικά δικαιώματα των εμπλεκόμενων προσώπων.
Ουσιαστικά η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, σε ανακοίνωσή της με τον καυστικό τίτλο «Αυτοδίκαιη αργία δικαιωμάτων», ασκεί εμμέσως κριτική στις επιλογές του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ. Αντώνη Μανιτάκη, ο οποίος πρωτοστάτησε στην προώθηση των νομοθετικών παρεμβάσεων για τις πειθαρχικές διαδικασίες.
Η τροποποίηση του μέτρου της αυτοδίκαιης αργίας (Ν. 4093/2012, Ν. 4111/2013) εντάσσεται στην προσπάθεια της Πολιτείας να εξορθολογίσει το πειθαρχικό δίκαιο των δημοσίων υπαλλήλων. Όμως, όπως επισημαίνει η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, «η πρόσφατη νομοθετική παρέμβαση «δεν συνιστά απλή αυστηροποίηση ενός ήδη προβλεπόμενου διοικητικού μέτρου». Αποτελεί αδικαιολόγητο μετασχηματισμό ενός μέτρου σε «γενικευμένη ποινή», με πολύ σοβαρές συνέπειες για την απόλαυση συνταγματικών δικαιωμάτων των εμπλεκόμενων προσώπων. Και τούτο, λαμβανομένου ιδίως υπόψη της αποσύνδεσής του μέτρου από τις ανάγκες εύρυθμης λειτουργίας της δημόσιας υπηρεσίας, της ευκολίας με την οποία μπορεί κανείς να τεθεί σε αργία και των ιδιαίτερα δυσμενών συνεπειών του συγκεκριμένου μέτρου για τον υπάλληλο (στιγματισμός του ως «επίορκου», στέρηση του μεγαλύτερου μέρους των αποδοχών του, αποχή από τα καθήκοντά του)».
Η Ένωση εξηγεί ότι, πέραν όσων ήδη ίσχυαν, για να τεθεί κάποιος σε αυτοδίκαιη αργία αρκεί πλέον είτε η αμετάκλητη παραπομπή στο ακροατήριο ποινικού δικαστηρίου (για οποιοδήποτε κακούργημα και για μια σειρά πλημμελημάτων), είτε η παραπομπή στο αρμόδιο πειθαρχικό συμβούλιο για συγκεκριμένα πειθαρχικά παραπτώματα.
«Έχοντας, όμως, υπόψη αφενός μεν τη σχεδόν αυτόματη πλέον παραπομπή όλων των υποθέσεων στα πειθαρχικά συμβούλια και τα ποινικά ακροατήρια, αφετέρου δε την τεράστια καθυστέρηση εκδίκασης των υποθέσεων, το μέτρο της αυτοδίκαιης αργίας ισοδυναμεί με διαρκή και αδικαιολόγητη ομηρία όσων δημοσίων υπαλλήλων παραπέμπονται» υπογραμμίζει.
Και προσθέτει: «Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου αναγνωρίζει την ανάγκη αντιμετώπισης παθογενειών που έχουν εμφιλοχωρήσει στη λειτουργία του δημοσιοϋπαλληλικού σώματος και έχουν διογκώσει φαινόμενα διαφθοράς. Εν τούτοις, ο σκοπός αυτός δεν επιτυγχάνεται ούτε με μια άκριτη και αδιάκριτη εφαρμογή ενός ιδιαίτερα δυσμενούς μέτρου ούτε με τη δημοσιογραφική ανάδειξη των «επίορκων» δημοσίων υπαλλήλων ως του νέου εχθρού της Ελλάδας. Αντίθετα, ο επιβαλλόμενος από ένα κράτος δικαίου προσανατολισμός οφείλει να είναι ο αποτελεσματικός και εις βάθος πειθαρχικός έλεγχος και η ταχεία εκκαθάριση των υποθέσεων».
