Όποια κι αν είναι η εξέλιξη της αυθόρμητης εξέγερσης στην Τουρκία,είναι δεδομένο, ότι Ταγίπ Ερντογάν δεν θα είναι πλέον ο παντοδύναμος ηγέτης. Μπορεί τα δέκα χρόνια της εξουσίας του η Τουρκία να γνώρισε μια οικονομική άνθιση, αλλά ταυτόχρονα οι πολίτες -και ιδιαίτερα η νέα γενιά και μια ανερχόμενη μεσαία τάξη- είδαν τις ελευθερίες και τα δικαιώματα τους να συρρικνώνονται αντί να διευρύνονται. Η μεθοδική επιβολή μιας ισλαμικής κουλτούρας, με ταυτόχρονο περιορισμό του κοσμικού κράτους, μπορεί να μην ενοχλεί ένα σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος που κατοικεί στην Ανατολία, αλλά προσβάλλει βαρύτατα τους πολίτες που κατοικούν στα παράλια και τις πιο ανεπτυγμένες περιοχές.Η μεγαλομανία του Ερντογάν και ο ογκούμενος αυταρχισμός του ήταν φανερό ότι κάποια στιγμή θα συναντούσαν αντιδράσεις. Όπως και έγινε με αφορμή ένα σχετικά ασήμαντο γεγονός ,που πυροδότησε όμως λόγω και της εκτός ορίων αστυνομικής βίας ανεξέλεγκτες αντιδράσεις.
Ο μέχρι χθες κυρίαρχος του παιγνιδιού, είναι φανερό ότι έχει χάσει την εμπιστοσύνη ενός σημαντικού τμήματος της τουρκικής κοινωνίας.Με ανοιχτά σημαντικά μέτωπα με τους γείτονες του, λόγω της στάσης του στον εμφύλιο της Συρίας, με προβληματικές σχέσεις με το Ισραήλ,τό μέλλον, παρά την απουσία ισχυρής αντιπολίτευσης, δεν προδιαγράφεται ιδιαίτερα ρόδινο.Η απόλυτη μονοκρατορία που επεδίωκε με τις υπερεξουσίες που μεθόδευε με τη συνταγματική μεταρρύθμιση, για να καταλάβει τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν θα είναι πια περίπατος, όπως προσδοκούσε.Γιατί τελικά καμιά χώρα δεν μπορεί να κυβερνάται με κοινωνική ειρήνη και κανένας πολιτικός ,όσο ισχυρός κι αν είναι, δεν μπορεί να εξουσιάζει καταπατώντας τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών.
Η αστάθεια βέβαια στην Τουρκία, σε συνδυασμό μάλιστα με τον εμφύλιο στη Συρία, δεν αποτελεί την καλύτερη εξέλιξη για την περιοχή μας. Αρκετά προβλήματα έχουμε από μόνοι μας, δεν χρειάζεται να προστεθεί και μια ακόμα αβεβαιότητα για τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Άλλωστε γνωρίζουμε από το παρελθόν ότι κάθε φορά που η γειτονική χώρα αντιμετώπιζε εσωτερικά προβλήματα, αυτά είχαν συνέπειες και στις διμερείς μας σχέσεις.
Είναι επιτακτική ανάγκη λοιπόν, η Ελλάδα να παραμείνει παράγοντας σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή.Όσο κι αν δυσκολεύει την κατάσταση η οικονομική κρίση, η κυβέρνηση κυρίως , αλλά και η αντιπολίτευση, οφείλουν να διασφαλίσουν ότι οι όποιες πολιτικές αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις, δεν θα πυροδοτήσουν και εδώ ένα κλίμα πολιτικής αστάθειας.Είναι το μόνο που δεν χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή. Η κρίση στην Τουρκία, αποδεικνύει για μια φορά ακόμα, πόσο καθοριστικός ήταν ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας μας. Είναι ο ασφαλέστερος δρόμος και για την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών, αλλά και για διασφάλιση της οικονομικής σταθερότητας. Αυτόν το δρόμο πρέπει να συνεχίσουμε.
