Δεν ξέρουμε αν ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου υπερτίμησε τις δεξιότητές του, σίγουρα όμως υποτίμησε την ευφυΐα των άλλων – των θεωρούμενων υπηκόων του την περίοδο της παντοδυναμίας του. Πόσο βλάκες, μα πόσο βλάκες θεωρούσε ότι είναι όλοι όταν ισχυριζόταν ότι παρέλαβε τη λίστα Λαγκάρντ άτυπα; Κατέθεσε ολόκληρο αφήγημα, ότι τάχα μου πήρε το σιντί στα μουλωχτά, κανείς δεν ήξερε τίποτε επισήμως, κανείς δεν είδε, δεν άνοιξε, δεν επεξεργάστηκε τα στοιχεία επειδή ήταν προϊόν υποκλοπής. Παρουσίασε την υποκλοπή ως έγκλημα που παρεμπόδιζε τον έλεγχο της πιθανής φοροκλοπής.
Πέρα από το ψευδές ηθικό και νομικό δίλημμα που πρόβαλλε σχετικά με την άτυπη παραλαβή της λίστας, ο πρώην υπουργός αναφέρθηκε στην πιθανότητα διπλωματικού επεισοδίου. Δηλαδή στο ψέμα του έβαλε και γαρνιτούρα. Είπε ότι αν μαθαινόταν πως η Γαλλία παρέδωσε τη λίστα στην Ελλάδα, θα διαταράσσονταν οι σχέσεις των δυο χωρών. Αυτό είναι όμως το πρόβλημα με τα ψέματα. Το ένα φέρνει το άλλο. Βεβαίως έχει σημασία και η ποιότητα των ψεμάτων. Ο Παπακωνσταντίνου επέλεξε ψέματα για ακροατήριο ηλιθίων. Δεν υπολόγισε άραγε ότι τηρούνται αρχεία τόσο από τους παραλήπτες όσο και από τους αποστολείς της λίστας;
Για τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου «προέκυψαν σοβαρές ενδείξεις διάπραξης υπ’ αυτού του αξιοποίνου αδικήματος της απιστίας στην υπηρεσία υπό τις επιβαρυντικές περιστάσεις». Το ψέμα αποκαλύφθηκε με όσα κατέθεσε ο πρέσβης της Ελλάδας στο Παρίσι κ. Χαλαστάνης. Είπε λοιπόν ο πρέσβης ότι παρέλαβε το CD από υπάλληλο του Γαλλικού Υπουργείου Οικονομικών και ότι αυθημερόν το έστειλε με υπάλληλο της πρεσβείας στη διευθύντρια του γραφείου του Παπακωνσταντίνου. Υπάρχουν και τεκμήρια. Ο ίδιος υπέγραψε έγγραφο παραλαβής. Υπάρχει διαβιβαστικό το οποίο κατάφερε να βρει ο Γιάννης Στουρνάρας ζητώντας το κάμποσες φορές από τον γάλλο ομόλογό του.
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου είχε την εντύπωση ότι μπορεί να αναφέρεται με ασάφεια στη διαδρομή του CD. Να λέει δηλαδή ότι το παρέλαβε από την διευθύντριά του και αμέσως το έδωσε σε έναν άλλο υπάλληλο. Κανένας υπάλληλος όμως δεν καταθέτει κάτι τέτοιο. Καταθέτει όμως ο υπολογιστής του πρώην υπουργού ο οποίος μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα είχε ανοίξει τη λίστα και τη χάζευε. Εχουμε μάθει σε ποια αρχεία μπήκε και πόση ώρα αφιέρωσε στα δεδομένα των προσώπων που τράβηξαν την προσοχή του.
Ο Υπουργός Οικονομικών είναι ο κατ΄ εξοχήν αρμόδιος υπάλληλος που εποπτεύει και κατευθύνει τις δημόσιες υπηρεσίες, οι οποίες έχουν αρμοδιότητα για τον προσδιορισμό, την είσπραξη και τη διαχείριση φόρων. «Με αυτό το δεδομένο, λαμβανομένων υπόψη όλων των παραπάνω, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις στηριζόμενες σε αδιαμφισβήτητα διαφορετικά πραγματικά περιστατικά, ότι στο πρόσωπο του πρώην Υπουργού Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου συντρέχουν εξ υποκειμένου και εξ αντικειμένου οι προϋποθέσεις τέλεσης της αξιόποινης πράξης της απιστίας στην υπηρεσία σε βαθμό κακουργήματος (άρθ. 256 περ. γ΄υποπερ. α και β)». Στην περίπτωση που καταδικαστεί προβλέπεται κάθειρξη. Ας μην προτρέχουμε όμως…
