Οι χειρότερες μέρες πέρασαν, οι καλύτερες έρχονται!

Οι αμφισβητίες υποστηρίζουν ότι το κλίμα αισιοδοξίας είναι τεχνητό και κατασκευασμένο από την κυβέρνηση και τους φίλους της.

Ότι τίποτε δεν έχει αλλάξει, ότι όλα είναι στον αέρα, ότι η κυβέρνηση δεν έχει κάνει παρά ελάχιστα, ότι μόνο μισθούς και συντάξεις έχει κόψει και πως σύντομα όλο αυτό το κλίμα προόδου θα καταρρεύσει υπό το βάρος των ελλειμμάτων που θα επανακάμψουν και της πολιτικής κρίσης που θα επικρατήσει και θα κατακυριεύσει τους πάντες και τα πάντα.

Άλλοι αμφισβητίες επίσης σημειώνουν ότι δεν έχουν προωθηθεί οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και στο βαθμό που δεν υπάρχει διαρθρωτική αλλαγή η όποια πρόοδος είναι προσωρινή και επισφαλής.

Ορισμένοι εσχάτως επικαλούνται την καθημερινότητα των πολιτών, η οποία παραμένει δυστυχής και απολύτως προβληματική, οπότε, κατά την εκδοχή τους, «όσο οι πολίτες δεν βλέπουν πρόοδο στα εισοδήματά τους,αυτή δεν υπάρχει».

Ουδείς υποθέτουμε υποστηρίζει ότι η Ελλάδα ξεπέρασε την κρίση. Ωστόσο απ’ αυτό το σημείο μέχρι εκείνο που λέει ότι δεν έγινε τίποτε, υπάρχει μεγάλη απόσταση.

Και όποιος λέει ότι δεν έγινε τίποτε υποτιμά, πέραν των άλλων και τις απίστευτες θυσίες που ανέλαβε ο ελληνικός λαός.

Αλλά ας βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά. Πριν από ένα χρόνο η Ελλάδα ζούσε σε κατάσταση απόλυτης ανασφάλειας. Η πτώχευση ήταν προ των πυλών, η έξοδος από την ευρωζώνη, όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε, ήταν στην ημερήσια διάταξη και η πολιτική σταθερότητα επισφαλέστατη.

Μετά τις διπλές εκλογές του 2012,ουδείς πίστευε ότι η κυβέρνηση μπορεί να σταθεί πάνω από έξη μήνες, ότι τίποτε δεν θα πάει κατ’ ευχήν και ότι το φθινόπωρο θα πέσει και η χώρα θα εξέλθει οικειοθελώς από το ευρώ γιατί δεν θα έχει άλλη λύση.

Στη βάση αυτής της μεγάλης ανασφάλειας και αβεβαιότητας επιχειρήσεις και πολίτες έστελναν μαζικά τα χρήματά τους στην »ασφαλή»,όπως νόμιζαν τότε, Κύπρο και σε άλλους υποτίθεται ασφαλέστερους φορολογικούς παραδείσους.Και βεβαίως κανένας επενδυτής, καμία Τράπεζα και κανένας διεθνής επενδυτικός οίκος δεν είχε την Ελλάδα στα σχέδιά του.

Η Ελλάδα είχε σχεδόν σβηστεί από διεθνή οικονομικό χάρτη, δεν υπήρχε παρά μόνο ως ζώνη επισφάλειας και πυροδότησης προβλημάτων σε όλο τον κόσμο.

Κακά τα ψέματα, σήμερα η Ελλάδα είναι εντελώς διαφορετική. Τα δημόσια οικονομικά της εξελίσσονται με απίστευτα εντυπωσιακό τρόπο. Τα ελλείμματα μειώνονται πολύ ταχύτερα από ότι ανέμενε η τρόικα,οι επιδόσεις της οικονομικής πολιτικής εκπλήσσουν τους αναλυτές σε όλο τον κόσμο και το σημαντικότερο είναι ότι οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η Ελλάδα έχει κάνει πολλά περισσότερα από όσα τις αναλογούσαν.

Αυστηροί και καχύποπτοι διεθνείς οργανισμοί εκτιμούν ότι ο στόχος της επίτευξης δημοσιονομικού πλεονάσματος μπορεί να επιτευχθεί από φέτος και επιπλέον υπολογίζουν ότι η χρονιά μπορεί να κλείσει με πλεόνασμα στο ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών.

Οι πιο μελετηροί μάλιστα δεν κρύβουν ότι η Ελλάδα,με λίγη υποστήριξη από τους πιστωτές, με ένα κούρεμα ή μια διευθέτηση του επίσημου χρέους, μπορεί να περιορίσει τις ετήσιες δανειακές ανάγκες της σε 4 – 5 δισ. ευρώ και έτσι να είναι σε θέση το 2014 να βγει μόνη της στις αγορές.

Το κρισιμότερο όμως όλων που για την ώρα δεν αποτιμάται είναι το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία στο διάστημα που προηγήθηκε άλλαξε δομές, λειτουργίες, κανόνες και μοντέλο.

Μπορεί να αξιολογηθεί πλέον ως μια από τις πιο ανοιχτές και πιο φιλελεύθερες οικονομίες της Ευρώπης, με ότι αυτό συνεπάγεται για την προσέλκυση επενδύσεων και την ανάπτυξη επιχειρηματικής δράσης.

Συνδυασμένα τα παραπάνω με το εξελισσόμενο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων,το έμπρακτο ενδιαφέρον Ρώσων, Κινέζων, Αράβων, αμερικανών, αλλά και διεθνών επενδυτικών οίκων, κερδοσκοπικών και μη, για ελληνικά περιουσιακά στοιχεία, αποδίδουν μια άλλη κατάσταση εντελώς διαφορετική από εκείνη του 2012.

Μπορεί όντως αυτή η μεταβολή των συνθηκών και του οικονομικού περιβάλλοντος να μην γίνεται ορατή από την πλειονότητα των πολιτών, ωστόσο οι προσδοκίες αναγεννήθηκαν,οι πολίτες νιώθουν ασφαλέστεροι, έχουν γίνει πιο κινητικοί και τέλος πάντων μπορούν να υπολογίζουν ότι οι χειρότερες μέρες πέρασαν και οι καλύτερες είναι μπροστά.

Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα άλλαξε και άλλαξε βαθιά. Επηρεάσθηκαν αντιλήψεις, συνειδήσεις, κατέρρευσαν στερεότυπα και αναδείχθηκαν νέες αξίες.

Είναι ζήτημα χρόνου να αποτιμηθούν πραγματικά, να αποδώσουν οικονομικά αποτελέσματα και να εκτιμηθούν ακόμη και από εκείνους που επιμένουν μοιρολατρικά πως τίποτε δεν άλλαξε και η χώρα είναι δήθεν καταδικασμένη να αποθάνει.