Εστω και αργά – ίσως όμως πολύ αργά πια-, το κατάλαβαν επιτέλους όλοι: τρία χρόνια τώρα, η Ευρώπη τρώει διαρκώς τις σάρκες της. Προχθές, το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel έμεινε ξαφνικά… εμβρόντητο με τα ευρήματα μεγάλης ευρωπαϊκής έρευνας που δείχνει ότι το ευρωπαϊκό όραμα όχι απλώς υποχωρεί αλλά ξεθωριάζει ανεπανόρθωτα στη νέα γενιά – και τώρα αναρωτιέται το γιατί και το τι κάνουν οι ηγεσίες της Ευρώπης γι αυτή τη φοβερή, όπως την παρουσιάζει καταστροφή. Σίγουρα, το μόνο που δεν θα έπρεπε να είχαν κάνει, είναι το να φτιάχνουν εξώφυλλα με τις σημαίες χωρών της Ευρώπης ως φέρετρα του ευρώ, ή να λένε ολόκληρους λαούς απατεώνες. Τα όψιμα αυτά δάκρυα μετά την έρευνα, αν δεν είναι κροκοδείλια, είναι απλώς προϊόν καταστροφικής ανοησίας… Σε κάθε περίπτωση, η Γερμανία κέρδισε πολλά από όλα αυτά: είναι πια μετρημένο και με νούμερα, οι ίδιοι το έχουν μετρήσει.
Δεν είναι όμως μόνον οι μετρήσεις και τα δημοσιεύματα πανικού για το μέλλον της Ευρώπης που ξαφνικά πληθαίνουν ανακαλύπτοντας την πυρίτιδα που κυριολεκτικώς έχει βάλει η γερμανική πολιτική στα θεμέλιά της. Είναι και πολλά άλλα. Από τις συνεχείς δηλώσεις πολιτικών παραγόντων, όπως εκείνες του Γάλλου υπουργού Βιομηχανίας που προχθές έκανε λόγο για μια Ευρώπη «ηλίθιο» του παγκόσμιου χώρου, μέχρι παραγόντων της οικονομίας που είναι φυσικά υπεράνω πάσης υποψίας, ειδικά όταν αυτοί είναι Γερμανοί, όπως συμβαίνει με την πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση του αποκαλούμενου «Mr Dax» – για να μην αναφερθεί κανείς στα όσα λέει διαρκώς ο Τζορτζ Σόρος για το γερμανικό έγκλημα, ή στα όσα λένε ο Κρούγκμαν ή ο Στίγκλιτς. Πολύ περισσότερο, για να μην αναφερθεί κανείς στην ίδια την πραγματικότητα, σε αυτά που αποτυπώνονται στις ίδιες τις ευρωπαϊκές μετρήσεις που δείχνουν την πορεία καταστροφής τόσο στο οικονομικό, όσο και στο κοινωνικό και το πολιτικό πεδίο.
Ο «Mr Dax» λοιπόν, κατά κόσμο Ντρικ Μίλερ, «γκουρού» της γερμανικής αγοράς χρήματος, έγραψε ένα βιβλίο για την κρίση και μίλησε γι αυτή στο, επίσης γερμανικό, γνωστό κι αυτό για κάποια άθλια εξώφυλλά του, περιοδικό Focus. Τι είπε εκεί μεταξύ άλλων; Ο Μίλερ βλέπει όλη την κρίση υπό το πρίσμα μιας αμερικανικής επίθεσης κατά του ευρώ από το 2008, στην οποία όμως, όπως υποστηρίζει, οι Ευρωπαίοι έπεσαν τελικά θύματα του ίδιου του εαυτού τους:
«Η μεγάλη αναμέτρηση, η οποία εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια, σχετίζεται με την κυριαρχία στο πλανήτη για τις επόμενες δεκαετίες. Η Ευρώπη δεν λαμβάνεται πλέον υπόψη» και «το παιχνίδι κινείται μεταξύ Αμερικής και Ασίας, δηλαδή της Κίνας, ενώ οι Ρώσοι θα ήθελαν να αναμιχθούν κι αυτοί λίγο». […]«Τα βασικά όμως προβλήματα της Ευρωζώνης ήταν εσωτερικής φύσης. Το να επιβάλλεται σε πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους κράτη ένα κοινό νόμισμα οδηγεί εξαρχής σε σημαντικά προβλήματα. Αυτή η αχίλλειος πτέρνα οφείλεται σε εμάς τους ίδιους, αλλά τα βέλη εναντίον της ήρθαν στοχευμένα και με τους ψυχρούς υπολογισμούς από την άλλη άκρη του Ατλαντικού».
Φυσικά, ο Μίλερ, ενώ διαπιστώνει τα οξύτατα προβλήματα, ξεχνά συστηματικά τα κίνητρα και τις τεράστιες ευθύνες της ίδιας της Γερμανίας – φταίνε διάφορες σκοτεινές διεθνείς «συνωμοσίες», αλλά δεν φταίει εκείνος που επιβάλλει δια πυρός και σιδήρου αυτή την πολιτική την οποία ο Μίλερ σφόδρα επικρίνει;
Αναφέρει ακόμα ότι η Ελλάδα θα ήταν καλύτερα αν είχε το δικό της νόμισμα ή αν αξιοποιούσε τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της, καθώς, «στο ελληνικό υπέδαφος βρίσκονται τα μεγαλύτερα αποθέματα στην Ευρώπη», ενώ εκφράζει την πεποίθηση ότι «σκοπός του ΔΝΤ είναι να καταστρέψει την ελληνική οικονομία ώστε τα ελληνικά κοιτάσματα να πωληθούν φθηνά σε πολυεθνικές». Και για το διαβόητο χρέος;«Το υψηλό χρέος δεν είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα. Η συνολική υπερχρέωση της Ευρώπης είναι μικρότερη από αυτή των ΗΠΑ ή της Ιαπωνίας»…
Ισως γι αυτό ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Σόιμπλε επιτέθηκε προχθές (και) κατά της Ιαπωνίας, λέγοντας ότι τυπώνει υπερβολικά πολύ νόμισμα»! Ενδεχομένως, οι Γερμανοί αρχίζουν τώρα να αντιλαμβάνονται ότι η καταστροφική επιμονή τους για μια γερμανική Ευρώπη μέσω της κρίσης χρέους, όχι μόνον διαλύει τελικά την Ευρώπη, αλλά την «πεθαίνει» και στο επίπεδο της ανταγωνιστικότητας που δήθεν γι αυτή γίνονται όλα, τη στιγμή που όλες οι μεγάλες οικονομικές οντότητες του πλανήτη τυπώνουν νόμισμα για να αποφύγουν την ύφεση. Το γερμανικό δόγμα, δεν αποδίδει ούτε καν στο πεδίο για το οποίο (υποτίθεται ότι) γίνονται όλα. Και είναι φυσικό. Δεν είναι ανόητοι: απλώς άλλα λένε ότι υπηρετούν και άλλα υπηρετούν όλο αυτό τον καιρό. Μιλούν στο όνομα της Ευρώπης, αλλά εργάζονται για τους στόχους της Γερμανίας: η ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης συνολικά υποσκάπτεται από την πολιτική τους, όταν όλοι οι άλλοι μπορούν διαρκώς να ασκούν νομισματική πολιτική.
Οσο για την Ελλάδα, ο Μίλερ λέει και τα εξής: «Αφήνουμε την ελληνική οικονομία να εξαντληθεί μέσω δρακόντειων πακέτων λιτότητας και την χρηματοδοτούμε με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να μην πληγούν οι παλαιοί δανειστές. Χάνονται δισεκατομμύρια ευρώ σε φορολογικά χρήματα για συμφωνίες χωρίς επιστροφή και στην αναδιάρθρωση του χρέους, όταν η Ελλάδα διαθέτει κοιτάσματα πολλαπλάσια του όγκου του χρέους της».
Αναφέρεται δε σε πολλά σημεία στην εγκληματική πολιτική Παπανδρέου που, σύμφωνα με τον Μίλερ «αποστολή του ήταν να επιφέρει με κάθε τρόπο την ρήξη στις σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρώπη». Ως προς αυτό το τελευταίο πάντως, δύσκολα θα μπορούσε να συμφωνήσει κανείς: ο Γιώργος Παπανδρέου να αναλάβει οποιαδήποτε αποστολή για… οτιδήποτε;
