Η φήμη, η αύρα και ο αντίκτυπος του Νίκου Γκάλη, του ανθρώπου που άλλαξε τον ρου του ελληνικού μπάσκετ δημιουργώντας αμέτρητους λάτρεις της «πορτοκαλί θεάς», «χτύπησαν» την πόρτα των «New York Times», οι οποίοι _ μέσω του απεσταλμένου τους στην Ελλάδα Κεν Μαγκουάιρ _ δημοσιεύουν εκτενές ρεπορτάζ με αφορμή το εορταστικό διήμερο προς τιμήν του «Νικ» στη Θεσσαλονίκη, τη Δευτέρα και την Τρίτη του Πάσχα.
Ο δημοσιογράφος, ο οποίος τους τελευταίους μήνες ζει με την οικογένειά του στην Αθήνα, αλλά ταξίδεψε στη Θεσσαλονίκη για να παρακολουθήσει τις εκδηλώσεις, υπενθυμίζει στο αμερικανικό κοινό ότι μετά την αποφοίτησή του από το Κολέγιο Σίτον Χολ ο Γκάλης είχε επιλεγεί στον τέταρτο γύρο του ντραφτ του ΝΒΑ το 1979, αλλά εξαιτίας ενός τραυματισμού δεν είχε την ευκαιρία να κερδίσει μια θέση στο ρόστερ των Μπόστον Σέλτικς. Για την ιστορία, εκείνη τη χρονιά, το Νο.1 του ντραφτ ήταν ο Μάτζικ Τζόνσον, επιλογή των Λος Αντζελες Λέικερς.
«Εκείνη της στιγμή δεν ήξερα καν ότι η Ελλάδα έχει μπάσκετ. Το μυαλό μου ήταν μόνο στο NBA», εξομολογείται ο Γκάλης, ο «Μάικλ Τζόρνταν της Ελλάδας», σύμφωνα με τον δημοσιογράφο, που συμπληρώνει ότι ένας από τους σπουδαίους αντιπάλους του Γκάλη, ο Οντι Νόρις της Μπαρτσελόνα (και μετέπειτα του Περιστερίου) έχει δώσει το όνομα «Νικ» σε έναν από τους γιους του, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να τιμήσει τον «Γκάνγκστερ» του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Η αμερικανική εφημερίδα, πρώτη σε κυκλοφορία στην περιοχή της Νέας Υόρκης και τρίτη στις ΗΠΑ μετά τις «Wall Street Journal» και «USA Today», η οποία στην ηλεκτρονική έκδοσή της αριθμεί περίπου… 30 εκατομμύρια «μοναδικούς» επισκέπτες μηνιαίως, υποστηρίζει ότι η παρουσία του Γκάλη είχε τεράστιο αντίκτυπο, όχι μόνο στον ελληνικό αθλητισμό, αλλά και στην οικονομία της χώρας, όπως ο Λάρι Μπερντ και ο Μάτζικ Τζόνσον «απογείωσαν» το ΝΒΑ τη δεκαετία του ‘80.
Επικαλείται, μάλιστα, τη μαρτυρία ενός έλληνα δικηγόρου, που εδρεύει στο Λονδίνο, του κ. Γρηγόρη Ιωαννίδη, ο οποίος υπολογίζει ότι μετά το Ευρωμπάσκετ της Αθήνας το 1987, δημιουργήθηκαν… 7.500 θέσεις εργασίας σε διάστημα οκτώ ετών.
«Ο Νίκος Γκάλης ήταν ο λόγος ύπαρξης για πολλούς ανθρώπους. Οι άνθρωποι του χρωστούν πολλά. Πριν από το 1987 το μπάσκετ ήταν απλώς ένα άθλημα. Αμέσως μετά το 1987 έγινε συνήθεια. Η έννοια ‘’sports marketing’’ απέκτησε τεράστιο νόημα. Ολοι ήθελαν να διαφημιστούν», επισημαίνει ο κ. Γρ. Ιωαννίδης.
Όπως αρκετοί Ελληνες, έτσι και ο αμερικανός δημοσιογράφος εκφράζει την απορία του σχετικά με τα 19 χρόνια που πέρασαν, ώσπου να τιμηθεί ο Γκάλης, όπως του άρμοζε. Φιλοξενεί, μάλιστα και δήλωση του νυν προέδρου της ΚΑΕ Αρης κ. Λευτέρη Αρβανίτη, ο οποίος λέει: «Οφείλουμε να ζητήσουμε συγγνώμη στον Νικ, γιατί πλέον είναι 56 ετών και αυτή η γιορτή έπρεπε να έχει γίνει πολλά χρόνια πριν».
«Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Είμαι χαρούμενος, που ο Αρης προχώρησε σε αυτή την κίνηση, έστω και τώρα», αποκρίνεται το τιμώμενο πρόσωπο της αξέχαστης βραδιάς (Τρίτη του Πάσχα, 7/5/2013) βλέποντας τη φανέλα με το Νο.6 να αποσύρεται μια για πάντα στην οροφή του Αλεξανδρείου Μελάθρου και το όνομά του να κοσμεί την κεντρική σάλα του γηπέδου.
«Ο Γκάλης αποτελεί εθνική τιμή για μας», υποστηρίζει με θαυμασμό ο νυν αρχηγός της ομάδας του Αρη Αντώνης Ασημακόπουλος, ο οποίος στο Ευρωμπάσκετ 1987 ήταν 11 ετών παιδάκι και ουσιαστικά αγάπησε το μπάσκετ λόγω του… Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φιλίππου και των άλλων παιδιών, όπως τραγούδησε και η Μαρινέλλα!
Στο εκτενές ρεπορτάζ των «Times» ο Γκάλης επαναλαμβάνει τι ακριβώς είχε απαντήσει στην πρόταση του τότε προέδρου του Αρη κ. Θεόφιλου Μητρούδη, να σταματήσει το μπάσκετ στο τέλος της περιόδου 1991-92 και να γίνει προπονητής. «Του είπα ‘’εγώ θέλω να παίξω’’. Θυμάμαι ότι έφυγα από το γραφείο του κλαίγοντας, γιατί είχα αγωνιστεί επί δώδεκα χρόνια στον Αρη. Ηλθε η πρόταση του Παναθηναϊκού και την αποδέχτηκα. Ήταν μια τεράστια απόφαση».
Η ιστορία του Γκάλη δεν είχε αίσιο τέλος ούτε στον Παναθηναϊκό. Στις αρχές της περιόδου 1994-95, σε έναν αγώνα με τους Αμπελοκήπους, ο τότε προπονητής κ. Κώστας Πολίτης αποφάσισε να μην χρησιμοποιήσει τον Γκάλη στην αρχική πεντάδα θέλοντας να δώσει χρόνο στους νεότερους παίκτες. Υπήρξε διαφωνία και ο κ. Πολίτης υποστηρίζει (σύμφωνα με την εφημερίδα) ότι είπε στον 37χρονο τότε «Νικ»: «Αν δεν το αποδέχεσαι, καλύτερα να μείνεις στα αποδυτήρια και να μην ακολουθήσεις την ομάδα στο δεύτερο ημίχρονο».
«Θύμωσα και έφυγα», δηλώνει ο Γκάλης στους «Times» για να συμπληρώσει: «Κάποιοι μπορεί να θεωρήσουν την αντίδρασή μου παιδιάστικη. Ο καθένας έχει διαφορετική φιλοσοφία».
Ως επίλογο, και αφού νωρίτερα στο ρεπορτάζ του, ο δημοσιογράφος επικαλείται μια μαρτυρία του Φραγκίσκου Αλβέρτη («ηλικιωμένοι άνθρωποι, όχι φίλοι του μπάσκετ, αναγνώρισαν τον Γκάλη, όταν μια φορά περνούσαμε από ένα χωριό της Ιταλίας»), γίνεται ιδιαίτερη μνεία στην πρόσκληση που δέχτηκε ο Γκάλης από τον πρόεδρο της UEFA _ δεδηλωμένο φαν του παλαίμαχου άσου _ κ. Μισέλ Πλατινί, να παρακολουθήσουν μαζί τον επικείμενο τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στο Λονδίνο (25 Μαΐου 2013). Από ό,τι φαίνεται, οι τιμές δεν θα σταματήσουν ποτέ για τον κορυφαίο έλληνα μπασκετμπολίστα όλων των εποχών. Οσα χρόνια κι αν περάσουν…
