Οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας, ένα από τα Επτά Θαύματα του αρχαίου κόσμου δεν ήταν στη Βαβυλώνα αλλά στην πραγματικότητα βρίσκονταν 300 μίλια βορειότερα και συγκεκριμένα στην μεγαλύτερη αντίπαλό της, την Νινευί! Και δεν πρόκειται για κάποια είδηση – πυροτέχνημα από αυτές που δίνονται για να προκαλέσουν εντύπωση, γιατί προέρχεται από κορυφαία ιστορικό της Οξφόρδης.
Πρόκειται για την δρ. Stephanie Dalley του Ινστιτούτου Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, η οποία, όπως αναφέρει η εφημερίδα The Independent κατέληξε σ΄ αυτό το συμπέρασμα ύστερα από εικοσαετή έρευνα, από την οποία προέκυψαν στοιχεία, που αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας _ κατά την ίδια_ ότι οι διάσημοι ανά τους αιώνες κήποι είχαν δημιουργηθεί στην Νινευί από τον μεγάλο ηγεμόνα των Ασσυρίων, τον Σεναχερίμπ . Καμία σχέση δηλαδή με τον βασιλιά Ναβουχοδονόσορα της Βαβυλώνας στον οποίο αποδιδόταν ως τώρα η σπουδαία κατασκευή.
Η έρευνα της δρ. Dalley αναμένεται να εκδοθεί εντός του μηνός από τον Oxford University Press και τότε θα δοθεί η δυνατότητα σε άλλους ιστορικούς να την κρίνουν. Προς το παρόν όμως η ίδια έδωσε στη δημοσιότητα τέσσερα σημεία –κλειδιά, που αποδεικνύουν τη θεωρία της:
Ενα ανάγλυφο από το παλάτι του Σεναχερίμπ στη Νινευί, το οποίο εντόπισε η ιστορικός απεικονίζει δέντρα που φύονται πάνω σε μία στεγασμένη στοά, όπως ακριβώς περιγράφεται στα κλασικά κείμενα για τους κήπους. Αυτό το ανάγλυφο φαίνεται ότι είχε χαθεί στα μέσα του 19ου αιώνα, λίγο μετά την αποκάλυψή του το 1840 από τον βρετανό αρχαιολόγο Austin Henry Layard. Ευτυχώς όμως πριν χαθεί, ένας καλλιτέχνης της ομάδας του Layard το είχε ήδη σχεδιάσει και αυτό το σχέδιο εντοπίσθηκε από την δρ. Dalley σε βιβλίο του σχετικά με την Νινευί που είχε εκδοθεί στο Λονδίνο το 1853.
Πέραν αυτού η ιστορικός υποστηρίζει ότι μετά την κατάληψη και την λεηλασία της Βαβυλώνας από τους Ασσύριους το 689 π.Χ., η ασσυριακή πρωτεύουσα Νινευί μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί ως η «Νέα Βαβυλώνα». Ετσι η μεταγενέστερη εικόνα για τους Κρεμαστούς Κήπους αφορά στην πραγματικότητα την Νινευί.
Η έρευνά της άλλωστε έδειξε, ότι τουλάχιστον μία άλλη πόλη στη Μεσοποταμία _ η Μπορσίπα_ περιγράφεται ως «μία άλλη Βαβυλώνα». Γεγονός που συνεπάγεται ότι κατά την αρχαιότητα το όνομα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει άλλα μέρη εκτός της πραγματικής Βαβυλώνας.
Μία άλλη σημαντική ανακάλυψη ήταν, ότι ο Σεναχερίμπ μετά την κατάκτηση της Βαβυλώνας είχε μετονομάσει όλες τις πύλες της Νινευί με τα παραδοσιακά ονόματα των πυλών της Βαβυλώνας, που ήταν παρμένα από τους θεούς τους! Αλλά και η τοπογραφία φαίνεται ότι ενισχύει την θεωρία της, καθώς η εντελώς επίπεδη ύπαιθρος γύρω από την πραγματική Βαβυλώνα δεν θα μπορούσε να δώσει επαρκή ποσότητα νερού για την διατήρηση των Κήπων. Τέλος η ίδια σημειώνει ότι και οι αρχικές περιγραφές για τους Κρεμαστούς Κήπους είχαν γίνει από ιστορικούς που είχαν επισκεφθεί πραγματικά την περιοχή της Νινευί.
Ακολουθώντας εξάλλου τη συνέχεια της ιστορίας η δρ Dalley συνειδητοποίησε ότι ο Μέγας Αλέξανδρος είχε στρατοπεδεύσει κοντά στην πόλη το 331 π.Χ. _ λίγο πριν νικήσει τους Πέρσες στη περίφημη μάχη στα Γαυγάμηλα _ συγκεκριμένα πλησίον ενός από τα μεγάλα υδραγωγεία που μετέφεραν νερό στην πόλη που η ίδια πιστεύει ότι είχε τους Κρεμαστούς Κήπους.
Ο Αλέξανδρος είχε μαζί του αρκετούς έλληνες ιστορικούς όπως ο Καλλισθένης, ο Κλείταρχος και ο Ονησίκριτος , τα έργα των οποίων δεν θεωρούνται αξιόπιστα, σαφώς όμως είναι αυτά που χρησιμοποιούνται ως πηγές για την περιγραφή των Κήπων.
«Χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να βρω τις αποδείξεις ότι οι Κήποι και το συναφές σύστημα υδραγωγείων και καναλιών κατασκευάστηκαν από τον Σεναχερίμπ στην Νινευί και όχι από τον Ναβουχοδονόσορα στη Βαβυλώνα» δηλώνει η δρ Dalley.
Σύμφωνα με τις περιγραφές οι Κρεμαστοί Κήποι χτίστηκαν ως σχεδόν ημικυκλικό θέατρο σχεδιασμένο σε έναν πολυεπίπεδο, τεχνητό λόφο, περίπου 25 μέτρα ύψος. Στη βάση του ήταν μια μεγάλη πισίνα που τροφοδοτούνταν με νερό από μικρά ρυάκια που έρρεαν στις πλευρές του.
Τα δέντρα και τα λουλούδια φυτεύτηκαν σε μικρά τεχνητά πεδία που είχαν κατασκευαστεί στις κορυφές _ στέγη_ στοών με κίονες που ήταν στεγασμένες. Ολόκληρος ο κήπος ήταν περίπου 120 μέτρα μήκος και υπολογίζεται ότι ποτιζόταν από τουλάχιστον 35.000 λίτρα νερού, που ερχόταν μέσω του συστήματος του υδραγωγείου και του καναλιού του από απόσταση έως 50 μιλίων μακριά.
Οσο για τον Σεναχερίμπ της Ασσυρίας, όπως και τον Ναβουχοδονόσορα της Βαβυλώνας επρόκειτο για δύο ισχυρούς και επιθετικούς, στρατιωτικούς ηγέτες. Την εκστρατεία του Σεναχερίμπ μάλιστα εναντίον της Ιερουσαλήμ απαθανάτισε περίπου 2500 χρόνια αργότερα, σε ένα ποίημά του ο λόρδος Βύρων, που περιγράφει πώς «οι Ασσύριοι εμφανίστηκε σαν το λύκο στο μαντρί» , ενώ οι στρατιώτες έλαμπαν στα «αστραφτερά μοβ και χρυσά».
Και οι δύο ήταν επίσης πασίγνωστοι για την καταστροφή θρησκευτικών κτιρίων, ο Ναβουχοδονόσορ του Ναού του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ και ο Σεναχερίμπ των μεγάλων ναών Βαβυλώνας.
