Οκτώ χρόνια μετά από την εκλογή του Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ στην προεδρία του Ιράν, τα φιλόδοξα σχέδια του θεοκρατικού καθεστώτος για τη δημιουργία ενός εθνικού – και απολύτως ελεγχόμενου – δικτύου παροχής ίντερνετ πλησιάζουν στην υλοποίησή τους.
Ενώ οι κυβερνητικές ανακοινώσεις υποστηρίζουν ότι η ύπαρξη ενός τέτοιου δικτύου θα εκσυγχρονίσει το «κουρασμένο» και αργό ιρανικό διαδίκτυο, αντίθετες φωνές καταγγέλλουν την δημιουργία ενός «ψηφιακού απαρτχάιντ» με προφανείς λοκριτικές και πολιτικές σκοπιμότητες.
Βασικό επιχείρημα της ισλαμιστικής κυβέρνησης της Τεχεράνης είναι ότι το νέο δίκτυο όχι μόνο θα προσφέρει κατά 60 φορές γρηγορότερες ταχύτητες σύνδεσης αλλα υπολογίζεται να είναι και σημαντικά φτηνότερο μια που δε θα υπάρχει πλέον η ανάγκη να χρησιμοποιείται παγκόσμιο εύρος ζώνης. Παράλληλα, προβάλλετασι ως βασική επιδίωξη η ελαχιστοποίηση του κινδύνου των διαδικτυακών επιθέσεων στη χώρα από τους χάκερ.
Ολα αυτά δεν φαίνεται να πείθουν πολλούς. Ερευνητές, στελέχη οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, μπλόγκερς και ακτιβιστές μιλούν για πρακτικές που στοχεύουν στον έλεγχο των πηγών πληροφόρησης και το μπλοκάρισμα εναλλακτικών μορφών ενημέρωσης όπως τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και αντικατάσταση με «ασφαλείς» για την κυβέρνηση ενημερωτικούς ιστότοπους και εθνικά κοινωνικά Μέσα, αντίστοιχα. Τα τελευταία ωστόσο, έχουν ήδη αποτύχει να τραβήξουν την προσοχή του διαδικτυακά ενεργού πληθυσμού του Ιράν ο οποίος , παρά τα προβλήματα είναιτεράστιος: υπολογίζεται σε περίπου 45 εκατομμύρια ανθρώπους.
Όπως όλα δείχνουν το Ιράν βαδίζει στα χνάρια της Βόρεας Κορέας και της Κίνας. Κι αν για την πρώτη η ύπαρξη εθνικού δικτύου είναι και η μόνη επαφή που η χώρα είχε ποτέ με τον ιστό, η δεύτερη έχει δεχτεί σκληρές κριτικές για το καθεστώς λογοκρισίας που επιβάλλει στους πολίτες της.
