Το δρόμο της επιστροφής στην εξουσία άνοιξαν οι ισλανδικές εκλογές στο κόμμα της κεντροδεξιάς, το οποίο βρισκόταν στην κυβέρνηση από το 1980 και μέχρι την κατάρρευση του 2009. Οι Ισλανδοί έδιωξαν από την κυβέρνηση τους Σοσιαλδημοκράτες κουρασμένοι από τη λιτότητα και «γοητευμένοι» από τις δεσμεύσεις του Κόμματος της Ανεξαρτησίας για μείωση φόρων και ελάφρυνση των δανείων των νοικοκυριών.

Όσον αφορά το ζήτημα της πορείας της Ισλανδίας προς την ΕΕ, το εκλογικό αποτέλεσμα θα πρέπει να θεωρηθεί ουσιαστικά απόρριψη της συμμετοχής στην Ένωση (την οποία υποστήριζαν οι Σοσιαλδημοκράτες). Τα δύο πρώτα κόμματα, που αναμένεται να συγκυβερνήσουν, έχουν αρκετά ευρωσκεπτικιστικές θέσεις και η νίκη τους δείχνει ότι η πορεία του Ρέικιαβικ προς την ΕΕ θα καθυστερήσει.

Με καταμετρημένα πάνω από τα δύο τρίτα των αποτελεσμάτων, το συντηρητικό Κόμμα Ανεξαρτησίας του Μπγιάρνι Μπένεντικτσον αποσπά 26,5% των ψήφων και παίρνει 19 έδρες στο Κοινοβούλιο των 63 εδρών. Το κεντρώο Προοδευτικό Κόμμα, παραδοσιακός εταίρος των συντηρητικών, αποσπά 22% και 18 έδρες ενώ οι κυβερνώντες Σοσιαλδημοκράτες τιμωρήθηκαν με 13,5% και μόλις εννέα έδρες.

Λίγο μετά τα αποτελέσματα, ο Μπ.Μπένεντικτσον, 43 ετών, διεκδίκησε τη νίκη ενώ ο 38χρονος κεντρώος Σίγμουντουρ Ντέιβιντ Γκιούνλαγκσον δήλωσε έτοιμος να συνεργαστεί μαζί του.

«Το Κόμμα Ανεξαρτησίας καλείται να αναλάβει ευθύνες. Η κατάσταση σήμερα απαιτεί αλλαγή» είπε ο Μπενεντίκτσον ενώπιον υποστηρικτών του δηλώνοντας έτοιμος να ηγηθεί ενός κυβερνητικού συνασπισμού. Κράτησε ωστόσο προσεκτική στάση για το εάν θα γίνει πρωθυπουργός, σημειώνοντας πως στην ιστορία της χώρας ο αρχηγός της κυβέρνησης προέρχεται συνήθως, αλλά όχι πάντα, από το πρώτο κόμμα.

«Αυτό στο οποίο δεν θα συμβιβαστούμε είναι η μείωση των φόρων και η αύξηση του βιοτικού επιπέδου του ισλανδικού λαού» είπε ο Μπένεντικτσον.

Το Κόμμα της Ανεξαρτησίας, το οποίο έφερε το στίγμα της ισλανδικής κατάρρευσης που ξεκίνησε αργά το 2008 και κορυφώθηκε το 2009, είχε επικεντρώσει την προεκλογική του εκστρατεία στη μείωση της φορολογίας και χαλάρωση του δανειακού βάρους στα νοικοκυριά -τα οποία, παρά τα μέχρι τώρα μέτρα για ρυθμίσεις των χρεών τους, δεν έχουν δει τα στεγαστικά τους (συνδεδεμένα με τον πληθωρισμό) να ελαφρύνουν σημαντικά.