Κακώς νιώθει κομπάρσος ο Βαγγέλης Βενιζέλος κι εξανίσταται. Δεν είναι κομπάρσος και αυτό το ξέρουν όλοι. Ο κομπάρσος δεν φαίνεται πουθενά, είναι μια κουκίδα στο πλήθος των υπερπαραγωγών. Αν η ταινία στην οποία συμμετέχει ήταν «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ» κανένας Τζεφιρέλι δεν θα τον παράχωνε ανάμεσα στους ανώνυμους που λειτουργούν ως ανθρώπινο τοπίο. Δεν του αξίζει του Βενιζέλου ένας ρόλος κομπάρσου. Στο κάτω κάτω είναι επαγγελματίας ενώ ως κομπάρσος μπορεί να παίξει οιοσδήποτε. Ο κομπάρσος πάει για το μεροκάματο.
Από την άλλη είναι καλό να μην έχει αυταπάτες ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Δεν πάει για όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου. Το βραβείο παίρνει ο πρώτος και δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσουμε ποιος είναι ο πρώτος. Το λέει και το αξίωμα: πρώτος συν υπουργός ίσον πρωθυπουργός. Ενας είναι ο πρωθυπουργός και αυτός δεν είναι ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ. Η διανομή είναι γνωστή σε όλους και καθένας προσήλθε στο κάστινγκ για να πάρει συγκεκριμένο ρόλο. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος μπήκε στην κυβέρνηση για δεύτερο ανδρικό ρόλο. Δεν είναι λοιπόν κομπάρσος αλλά δευτεραγωνιστής.
Ο δευτεραγωνιστής βρίσκεται εκ των πραγμάτων στη σκιά του σταρ. Αυτό όσο νωρίτερα το καταλάβει ο συμμετέχων στο έργο, τόσο το καλύτερο. Το όνομά του μπαίνει πάντα δεύτερο, η παρουσία του είναι μικρότερη και λιγότερο σημαντική. Ακόμη κι αν λάμψει με την ερμηνεία του, θα αξιολογηθεί ως πολύ καλός, πολύ χαριτωμένος και ταλαντούχος δεύτερος. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος είναι δευτερυπουργός. Μπορεί να δέχτηκε το ρόλο με αυτοθυσία για τη χώρα, μπορεί να θυσίασε τις αρχές του για να αποφευχθεί η πτώχευση (λέμε και καμιά κουβέντα παραπάνω) όμως είναι σαφές ότι υπηρετεί το όραμα και τη στρατηγική του Αντώνη Σαμαρά.
Ο Βαγγέλης Βενιζέλος αιφνιδίασε με τις προτάσεις του, αυτές που αφορούν τον φόρο προστιθέμενης αξίας στην εστίαση. Τις σέρβιρε στα ξαφνικά με αίτημα να ενσωματωθούν στο πολυνομοσχέδιο. Θα ήταν πειστικός εάν παρουσίαζε τις προτάσεις χωρίς να κάνει δηλώσεις περί ρόλο κομπάρσου. Τώρα φαίνεται σαν να παρεμβαίνει για να κοινοποιήσει κάτι ήδη γνωστό: «είμαι κι εγώ εδώ». Αυτό προδίδει εκνευρισμό, ανασφάλεια και γενικώς αισθήματα που εκπορεύονται από την προσωπική ματαίωση. Δεν είναι αντίδραση έμπειρου πολιτικού αλλά πικραμένου ηθοποιού, ο οποίος μπαίνει στο κάδρο όταν αυτό δεν προβλέπεται από την σκηνοθεσία. Προσπαθεί απλά να κλέψει ένα πλάνο, όπως θα έλεγαν οι εργαζόμενοι στα πλατώ.
Την όποια επιτυχία της διακυβέρνησης θα την πιστωθεί ο Αντώνης Σαμαράς. Ισχύει και για την πιθανή αποτυχία. Ο πρώτος ανδρικός ρόλος έχει τα καλά του αλλά έχει και το ρίσκο του. Ο δεύτερος ανδρικός είναι πιο εύκολος και ορισμένοι κάνουν καριέρα ως δευτεραγωνιστές. Κάνουν καριέρα και είναι ευτυχείς από το δεύτερο ρόλο. Δεν βλέπει ο Βαγγέλης Βενιζέλος πόσο ισορροπημένος κι ευτυχής είναι ο Φώτης Κουβέλης από τη συμμετοχή του στην υπερπαραγωγή;
