Με την ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ και την επερχόμενη της ΔΕΠΑ,αλλά και με το «πέρασμα» της Eurobank στην ευθύνη του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας η ελληνική οικονομία εισέρχεται στην πιο κρίσιμη φάση αναδιάρθρωσής της.
Το πρόγραμμα οικονομικής εξυγίανσης της χώρας ακουμπά τον σκληρό πυρήνα της δημόσιας και ιδιωτικής επιχειρηματικότητας και διεισδύει στον κύκλο των πολλών και αντικρουόμενων συμφερόντων που όριζαν την Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες.
Η ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ δεν είναι η απλούστερη, ούτε και η μεταβίβαση της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου σε ξένους ιδιοκτήτες κατά πάσα πιθανότητα σε κρατικό εταιρικό σχήμα της Ρωσίας.
Επίσης η κρατικοποίηση σε πρώτη φάση της Eurobank και η μεταβίβασή της σε δεύτερο στάδιο σε ομάδα ελλήνων ή ξένων επενδυτών επίσης δεν είναι η απλούστερη των πράξεων σε μια χώρα που άλλα επικρατούσαν.
Πριν από λίγα χρόνια ουδείς φανταζόταν ότι ένας ιδιοκτήτης Τράπεζας , όπως ο ζάπλουτος κ. Σπ.Λάτσης θα έχανε την Τράπεζά του με συνοπτικές διαδικασίες.
Όπως επίσης κανείς δεν θα μπορούσε να φαντασθεί ότι η Διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας θα έδινε αγωνιώδη μάχη προκειμένου να κρατήσει το αρχαιότερο πιστωτικό ίδρυμα της χώρας σε ελληνικά χέρια.
Πολύ περισσότερο μάλιστα αν σκεφθεί κανείς ότι επί του παρόντος δεν βλέπουμε παρά τις απαρχές της επερχόμενης αναδιάρθρωσης.
Σε επόμενο στάδιο όταν οι ιδιωτικοποιήσεις γενικευθούν και ο τραπεζικός χάρτης αναδιαμορφωθεί οριστικά ο κύκλος της αναδιάταξης των συμφερόντων θα γενικευθεί.
Φαντασθείτε τι έχει να γίνει όταν οι ανακεφαλαιοποιημένες Τράπεζες θα θελήσουν να διεκδικήσουν τα δανεικά από το ευρύ κύκλο των ημιπτωχευμένων ελλήνων επιχειρηματιών και θα προχωρούν σε αναγκαστικές πράξεις.
Εμπορικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις, αλυσίδες υπηρεσιών, τουριστικά και ξενοδοχειακά συγκροτήματα και άλλες προστατευμένες έως τώρα δραστηριότητες θα χρειασθεί να εξυγιανθούν μεταβιβαζόμενες σε δυνάμεις εγχώριες ή ξένες που θα διαθέτουν τα αναγκαία κεφάλαια και θα είναι διατεθειμένες να αναλάβουν πραγματικό ρίσκο και κίνδυνο.
Η αλλαγή που θα επέλθει θα είναι ιστορικών διαστάσεων και θα μεταβάλει δραματικά αυτό που σήμερα αναγνωρίζεται ως ιθύνουσα οικονομική τάξη.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι αν όντως η τρέχουσα πολιτική τάξη έχει συνειδητοποιήσει το μέγεθος της μεταβολής και των συγκρούσεων που αυτή θα προκαλέσει ή απλώς χορεύει σε ένα χορό που άλλοι ορίζουν;
