Δεν θα είναι 20.000 αλλά 15.000 εκείνοι που θα φύγουν από το δημόσιο. Καθορίστηκε το προφίλ τους: υπάλληλοι σε οργανισμούς που συγχωνεύονται ή καταργούνται, υπάλληλοι που δεν έχουν προσόντα ούτε παρέχουν συγκεκριμένο έργο και άλλοι, πειθαρχικά υπόλογοι. Απόδοση στη νεοελληνική: θα φύγουν άτομα που κάθονται και πληρώνονται για να κάθονται και άτομα που έχουν ζημιώσει το κράτος με πράξεις ατιμίας.
Καλό είναι να υπάρχει προβληματισμός. Δηλαδή πώς θα γίνει η επιλογή σε μια χώρα όπου την επιλογή κάνει ο γνωστός του γνωστού του κουμπάρου του μπάρμπα; Εδώ ολόκληρο ΑΣΕΠ θεσμοθετήθηκε και οι προσλήψεις συνέχισαν να γίνονται χωρίς διαγωνισμό, με άλλες πατέντες. Δηλαδή είναι ορατός ο κίνδυνος να απολυθούν εκείνοι που δεν έχουν πρόσβαση στην εξουσία_ την πολιτική εξουσία, την συνδικαλιστική εξουσία ή απλά στην εξουσία του προϊσταμένου που έχει συμπάθειες και αντιπάθειες.
Καλό είναι να διατυπώνονται ενστάσεις για το οικονομικό αποτέλεσμα των απολύσεων. Θα λυθεί το δημοσιονομικό πρόβλημα αν φύγουν οι επίορκοι; Είναι άραγε τόσο καθοριστικές οι μισθολογικές δαπάνες τους ώστε να μπαίνουν στην ίδια συζήτηση με δαπάνες για εξοπλιστικά ή με δαπάνες για καναπέδες Τσοχατζόπουλου;
Καλό είναι να γίνεται η συζήτηση αλλά εξίσου καλό είναι να καταλήγει η συζήτηση σε λογικά συμπεράσματα. Υπάρχουν αυτονόητα. Δηλαδή ένας κλέφτης δημοσίου χρήματος πρέπει κάποια στιγμή να τιμωρείται. Δεν μπορεί να προβάλλονται αιώνια δικαιολογητικά, ότι δηλαδή οι υπουργοί ήταν κλέφτες των πολλών και ο επίορκος υπήρξε κλέφτης των ολίγων άρα δικαιούται να παραμείνει στη θέση του. Εντούτοις όταν γίνονται γνωστές υποθέσεις υπαλλήλων που παρανόμησαν και υπάρχει πρόθεση απόλυσης, ο ΣΥΡΙΖΑ με τον καινοφανή αλλόκοτο τρόπο του αναφέρεται σε «αποκεφαλισμούς».
Ο κ. Αλέξης Τσίπρας έχει ένα δικαιολογητικό για τον καθένα από τους απειλούμενους δημοσίους υπαλλήλους. Αν λοιπόν του πουν ότι υπάρχει στη λίστα απολύσεων ένας απόφοιτος δημοτικού ο οποίος εργάζεται στον Οργανισμό Προβολής Κολεόπτερων, θα τον υποστηρίξει. Εχει τη βασική εκπαίδευση γιατί η άτιμη ζωή τον έφερε σε φτωχή οικογένεια. Δεν παρέχει έργο επειδή κανείς δεν καθόρισε τι ακριβώς πρέπει να κάνει. Συνδέθηκε με το κόμμα που τον διόρισε επειδή δεν είχε άλλη επιλογή. Δεν φταίει που κάθεται άπραγος.
Λέει λοιπόν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ: «Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να βάλουν, με τους αγώνες τους, ένα τέρμα στη διαρκή κι επαναλαμβανόμενη θυσία της Ιφιγένειας, προκειμένου να πνεύσει ούριος άνεμος για τους δανειστές μας». Συμπλέει για μια ακόμη φορά με τον κ. Πάνο Καμμένο, που έχει τις ίδιες αντιδράσεις οποτεδήποτε γίνεται λόγος για μεταρρύθμιση: «Ο απολυμένος δεν είναι κακός υπάλληλος, είναι ένας οικογενειάρχης που συντηρεί την οικογένειά του».
Εχει απολέσει λοιπόν τη λογική του ο ΣΥΡΙΖΑ, δικαιολογώντας τα αδικαιολόγητα; Οχι, κάνει καλή δουλίτσα. Λίγοι από δω, λίγοι από κει, μαζεύονται οι δυνητικοί ψηφοφόροι. Ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί την συμβουλή του Κομφούκιου: «Δεν έχεις αξίωμα; Μην κάνεις σχέδια».
