Αν μπορείς να δώσεις ένα κάποιο δίκιο, λόγω των συνεπειών της κρίσης, στις πολυσυζητημένες συγκεντρώσεις των «Αγανακτισμένων» που είχαν εξελιχθεί σε ένα απίστευτο υβρεολόγιο κατά της Βουλής, της πολιτικής γενικώς, ακόμη και της δημοκρατίας, πώς μπορείς να αντιμετωπίσεις το φαινόμενο των «αγανακτισμένων», για να μην πούμε εξαχρειωμένων, βουλευτών που δίνουν τη δική τους παράσταση στην περιβόητη Προανακριτική για τη λίστα Λαγκάρντ;
Ενας απίστευτος ευτελισμός του ναού υποτίθεται της δημοκρατίας από αυτούς που έχουν ταχθεί να τον προστατεύουν… Φτηνοί πολιτικάντηδες εθισμένοι στους καθημερινούς καβγάδες των τηλεπαραθύρων έχουν μπερδέψει τόσο πολύ τους ρόλους τους που αδυνατούν να αντιληφθούν σε ποιον χώρο βρίσκονται, τι υπηρετούν και τι μηνύματα στέλνουν στους πολίτες…
Δεν μας έφτανε η αντιπολιτική και ο αντικοινοβουλευτισμός των Κασιδιάρηδων, που δεν χάνουν ευκαιρία να εξευτελίζουν κάθε θεσμό, έχουμε τώρα και τους υποτιθέμενους νεοκήνσορες της πολιτικής που κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να καταστήσουν αφερέγγυα κάθε διαδικασία. Εν ονόματι της λαϊκής απαίτησης για κάθαρση από τις αμαρτίες και τα σκάνδαλα του παρελθόντος και του παρόντος παρακολουθούμε ένα ξεκατίνιασμα άνευ ουσίας που μόνο στόχο έχει τη διαπόμπευση δικαίων και αδίκων. Χωρίς να συνειδητοποιούν ότι έτσι το μόνο που πετυχαίνουν είναι να καλλιεργούν ακόμη περισσότερο τα ήδη υπαρκτά συναισθήματα απέχθειας των πολιτών απέναντι στην πολιτική συνολικά. Γιατί όταν όλοι βουλιάζουν σε έναν τέτοιον βούρκο, δεν πρόκειται να βγει κανείς αλώβητος στο τέλος. Ή, ακόμη χειρότερα, δικαιώνεται η αντίληψη των φασιστοειδών της Χρυσής Αυγής ότι όλοι ίδιοι είναι, ότι όλοι είναι βουτηγμένοι στη σαπίλα…
Είναι γεγονός ότι η κρίση οξύνει ακόμη περισσότερο τις αντιθέσεις, ότι βοηθά στην άνθηση του λαϊκισμού. Μόνο που εδώ τείνει να ξεπεραστεί κάθε όριο ευπρέπειας, κάθε δυνατότητα αντιπαράθεσης με επιχειρήματα. Η καθημερινή θητεία στα τηλεοπτικά καφενεία έχει οδηγήσει σε μια κατάσταση εκτός ελέγχου που ξεπερνά κατά πολύ κάθε προηγούμενο σκηνικό σύγκρουσης. Είναι τόσο το πάθος της προσωπικής προβολής, τόση η ανυπαρξία αισθήματος ευθύνης που δεν αντιλαμβάνονται καν ότι αυτή η εκτός ορίων και λογικής προσπάθεια πολιτικής εξόντωσης όσων θεωρούνται εχθροί υπονομεύει την ίδια την πορεία εξόδου της χώρας από την κρίση για την οποία κόπτονται ότι προσπαθούν…
Εντάξει, δεν καταλαβαίνουν ότι οι συνθήκες της χώρας επιβάλλουν ένα μίνιμουμ πολιτικής συνεννόησης. Δεν συνειδητοποιούν όμως ότι τα πάντα μπορούν να ανατραπούν από ένα ατύχημα, από μια απρόβλεπτη κοινωνική ή πολιτική έκρηξη; Οτι με τη λογική των μπαχαλάκηδων όχι μόνο δεν παράγεται πολιτική αλλά, αντιθέτως, δημιουργείται ένα γενικότερο κλίμα αποσταθεροποίησης; Δεν διαβάζουν λίγη Ιστορία μήπως και αντιληφθούν ότι κάθε φορά που μια βαθύτατη διχαστική λογική επικρατούσε στην πολιτική μας ζωή τα αποτελέσματα ήταν ολέθρια συνολικά για όλους;
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
