Στην ιστοσελίδα του αμερικανικού «Foreign Policy» υπάρχει άρθρο με τίτλο «Κάπως έτσι άρχισε» ένας νέος πόλεμος στην Κορέα, γραμμένο από τον Patrick. M. Cronin, πρώην διευθυντή του Ινστιτούτου Εθνικών Στρατηγικών Μελετών του Πανεπιστημίου Εθνικής Άμυνας των ΗΠΑ.
Οι πόλεμοι γίνονται συνήθως εξαιτίας κάποιου λάθους –είτε σκόπιμου είτε τυχαίου –στον υπολογισμό των προθέσεων και των δυνατοτήτων του αντιπάλου. Κάτι τέτοιο δεν αποκλείεται να συμβεί στη χερσόνησο της Κορέας τις επόμενες ημέρες.
Αν η Πιονγκγιάνγκ έχει ξοδέψει όλες τις απειλές και τις μικροπροκλήσεις, ασφαλώς θα προχωρήσει σε ένα πιο τολμηρό παιχνίδι. Θα σκεφθεί ότι μια γενναία κίνησή της θα σπείρει αμφιβολίες και διάσπαση στη Νότια Κορέα, θα οδηγήσει μια Αμερική που δεν θέλει σήμερα πολεμικές περιπέτειες στο να συγκρατήσει τον σύμμαχό της και θα φέρει στην Κίνα ένα τετελεσμένο γεγονός που το Πεκίνο δεν μπορεί να απορρίψει. Λάθος σκέψη, λάθος υπολογισμοί.
Ας υποθέσουμε ότι η Βόρεια αποφασίζει να εκτοξεύσει τον νέο μεσαίας εμβέλειας πύραυλο ΚΝ-08, ο οποίος μπορεί να πλήξει τις αμερικανικές βάσεις στην Γκουάμ. Ένα επίγειο ραντάρ στη βάση Χ, στην Ιαπωνία, καταγράφει την εκτόξευση και κινητοποιεί την αντιπυραυλική άμυνα των αμερικανικών και των ιαπωνικών σκαφών. Τα αντιτορπιλικά Stetham και Arleigh Burke των ΗΠΑ εφοδιασμένα με αντιαεροπορικό ραντάρ Aegis εκτοξεύουν τους δικούς τους πυραύλους SM-3, οι οποίοι βρίσκουν και καταστρέφουν τον κορεατικό ΚΝ στην τελευταία φάση, καθώς προσεγγίζει τον στόχο. Η πετυχημένη «αναγνώριση» και η καταστροφή του πυραύλου χαρακτηρίζονται διεθνώς απόλυτη επιτυχία. Αλλά η Βόρεια Κορέα το αμφισβητεί.
Ζητώντας απεγνωσμένα να διατηρήσει πρωτοβουλία τακτικής ώστε να μπορέσει να διατηρήσει το πυρηνικό και το πυραυλικό πρόγραμμά της, η βορειοκορεατική ηγεσία διατάζει επίθεση στα σκάφη της Νότιας Κορέας που περιπολούν και στα οχυρωματικά έργα που έγιναν μετά τον βομβαρδισμό της περιοχής πριν από δυόμισι χρόνια.
Ο Κιμ Γιονγκ Ουν και το καθεστώς του αισθάνονται ασφαλείς, καθώς βομβαρδίζουν τα ναυτικά σύνορα των δύο χωρών, γιατί επανειλημμένα τα τελευταία 15 χρόνια συγκρούστηκαν Βόρεια και Νότια Κορέα σ’ αυτόν τον χώρο δίχως σοβαρότερα επακόλουθα.

Αυτή τη φορά όμως η πρόεδρος Παρκ Γκεούν Χίε της Νότιας Κορέας, θέλοντας να δείξει ισχύ και αποφασιστικότητα, απογειώνει τα μαχητικά F-15K εξοπλισμένα με πυραύλους αέρα – γης AGM-84E για να δώσουν την απάντηση –να καταστρέψουν τις βορειοκορεατικές εγκαταστάσεις από τις οποίες ξεκίνησε ο τελευταίος βομβαρδισμός.

Καλού-κακού, βομβαρδίζουν και τη βάση των μικρο-υποβρυχίων της Βόρειας, τιμωρώντας, καθυστερημένα, την καταβύθιση του νοτιοκορεατικού Cheaman από μικρο-υποβρύχιο. Τα θύματα στις ένοπλες δυνάμεις της Βόρειας Κορέας είναι πολλά και η Πιονγκγιάνγκ «ορκίζεται να ανταποδώσει στο πολλαπλάσιο». Στέλνει μια ντουζίνα πυραύλους στο κέντρο της Σεούλ ελπίζοντας ότι η νοτιοκορεατική κυβέρνηση θα ταραχθεί τόσο ώστε να ζητήσει να σταματήσουν αμέσως οι εχθροπραξίες.

Λάθος. Αυτό το «ένα σου και ένα μου» κάθε άλλο παρά τρομοκράτησε τη Σεούλ. Η Βόρεια Κορέα για δεύτερη φορά κάνει λάθος και έτσι πυροδοτεί τον Β’ Κορεατικό Πόλεμο.
Το συμμαχικό επιτελείο των αμερικανικών και (νοτιο)κορεατικών δυνάμεων θέτει σε εφαρμογή το σχέδιο που έχει καταρτίσει από καιρό: Πιθανότατα θα χρησιμοποιήσει πυραύλους Tomahawk των υποβρυχίων και βόμβες μεγάλης διεισδυτικής ικανότητας που θα ρίξουν τα βομβαρδιστικά Β-2 και θα καταστρέψει τις δύο μεγαλύτερες πυραυλικές εγκαταστάσεις της Βόρειας Κορέας, οι οποίες βρίσκονται κοντά στα σύνορα με την Κίνα. Η Βόρεια απαντά με νέα βροχή πυραύλων Scud και μια ανακοίνωση του ειδησεογραφικού πρακτορείου της ότι αυτοί οι πύραυλοι «δεν αποκλείεται» να φέρουν και βιολογικά στοιχεία.
Η Κίνα, θέλοντας να συγκρατήσει και τις δύο Κορέες, μετακινεί στρατιωτικές δυνάμεις και πολεμικό υλικό κατά μήκος των συνόρων της για να προστατεύσει τα συμφέροντά της και να βοηθήσει στην εφαρμογή ενός μυστικού σχεδίου που στοχεύει στην αντικατάσταση του Κιμ Γιονγκ Ουν από έναν στρατηγό ο οποίος αντιλαμβάνεται ποιος είναι ο μοναδικός σύμμαχος της Βόρειας. Το χάος που ακολουθεί οδηγεί στην προσδοκία ότι εκείνο που καταρρέει δεν είναι το καθεστώς Κιμ αλλά η Βόρεια Κορέα. Στο μεταξύ η Αμερική επωφελείται του χάους και στέλνει μυστικά μια ομάδα για να θέσει σε ασφάλεια τα πυρηνικά όπλα της Βόρειας Κορέας.
Ο νέος πόλεμος της Κορέας δίνει την ευκαιρία στις χώρες της περιοχής να διαμορφώσουν τις βλέψεις και τα ενδιαφέροντά τους. Η Νότια Κορέα, η οποία αρχικά δεν ήθελε τίποτε πέραν του να φέρει τη Βόρεια στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για τα πυρηνικά και τα ανθρώπινα δικαιώματα, τώρα αντιλαμβάνεται ότι η Βόρεια είναι έτοιμη να καταρρεύσει και θέτει σε εφαρμογή ένα ασύμμετρο σχέδιο ενοποίησης. Η αμερικανική πολιτική της ανάσχεσης και της στρατηγικής υπομονής απέτυχε και η Ουάσιγκτον αποφασίζει να βάλει μπροστά σχέδιο αποπυρηνικοποίησης και καθεστωτικής αλλαγής. Από κοινού με τη Σεούλ σχεδιάζει τη μεταπολεμική αναδιάρθρωση μιας ενωμένης κορεατικής χερσονήσου.
Η Κίνα, η οποία ουδέποτε είχε επιρροή στον Κιμ Γιονγκ Ουν, θέλει να βεβαιωθεί ότι ο νέος ηγέτης της Βόρειας Κορέας μπορεί να αποκαταστήσει τη σταθερότητα. Θέλει επίσης η νέα ηγεσία στην Πιονγκγιάνγκ να υιοθετήσει φιλοκινεζική πολιτική, μια πολιτική που θα εγγυάται προτεραιότητα της Κίνας στα μεταλλουργικά αποθέματα της Βόρειας Κορέας. Οσο για τη Ρωσία, η Μόσχα υποστηρίζει την Κίνα και εξασφαλίζει έτσι την ανεμπόδιστη και χωρίς διακοπές χρήση των θερμών νερών της Οικονομικής Ζώνης στη Βόρεια Κορέα.