Με έντονη ανησυχία και προβληματισμό για το σύνολο της ευρωζώνης συνεχίζει να αντιδρά ο ξένος Τύπος την επαύριον της συμφωνίας που επετεύχθη για τη διάσωση της Κύπρου. Πολλοί αναλυτές κάνουν λόγο για μια κατάσταση που είναι τελικά χειρότερη από την αναμενόμενη και εκτιμούν ότι το σοκ για την οικονομία της Κύπρου θα πρέπει να αναθεωρηθεί με μια μάλλον απαισιόδοξη οπτική.
Ο γερμανικός Τύπος, χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις επισήμανε ότι μόνη η Κύπρος ευθύνεται για τα δεινά της, παράλληλα όμως προειδοποίησε ότι οι σκληροί όροι που επιβλήθηκαν για να της παρασχεθεί η απαιτούμενη επείγουσα οικονομική βοήθεια αποτελεί φρέσκο σημάδι της ολοένα φθίνουσας αλληλεγγύης μεταξύ των μελών της ευρωζώνης.
Συγκεκριμένα, η συντηρητική Die Welt αναφέρει ότι «η λύση για τη Λευκωσία δεν αποτελεί πατέντα για την αντιμετώπιση άλλων τραπεζικών κρίσεων. οι αρχές δεν θα τολμούσαν να επαναλάβουν μια τέτοια διαδικασία στην Ιταλία ή την Ισπανία.»
Από την πλευρά της, η αριστερή Die Tageszeitung γράφει ότι «η περίπτωση της Κύπρου θα σημάνει ότι για άλλη μια φορά δισεκατομμύρια ευρώ θα αλλάξουν τράπεζες. Όποτε υπάρχει κάποιο πρόβλημα, επενδυτές στην Πορτογαλία, την Ιταλία ή την Ισπανία θα μεταφέρουν τα χρήματά τους στην Γερμανία ή την Ολλανδία. Η νομισματική ένωση μπορεί να συνεχίζει να υπάρχει, ταυτόχρονα όμως αποτελεί παρελθόν. Επισήμως μπορεί να έχουμε ευρώ, αλλά στη πραγματικότητα έχουμε 17 διαφορετικά ευρώ.»
Η ευρείας κυκλοφορίας Bild εμφανίζεται πιο επικριτική. «Το Πλυντήριο για παράνομα ρωσικά χρήματα έκλεισε! Και το Κρεμλίνο βγάζει καπνούς. Όταν η Κύπρος χρειαζόταν καταθέσεις. Η Ρωσία δεν σήκωσε ούτε ένα δάχτυλο. Τώρα πετάει λάσπες στους διασώστες της. για τους δισεκατομμυριούχους της Ρωσίας, η Κύπρος ήταν μια ευρω-αποικία όπου μπορούσαν να αυξήσουν τον πλούτο τους. Είναι μόνο δίκαιο να πληρώσουν αυτοί και όχι οι μικρο-καταθέτες τη διάσωσης της Κύπρου.», γράφει.
Αντιθέτως η αριστερή Berliner Zeitung εστιάζει στο πλήγμα που δέχτηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση από τις εξελίξεις στην Κύπρο. «Ο κόσμος θα θυμάται την αγένεια του γερμανού υπουργού Οικονομικών, ο οποίος εστίασε περισσότερο στο δημόσιο αίσθημα στη Γερμανία παρά στην ευημερία της κοινότητας. Και οι πολιτικοί ξεκαθάρισαν σε όλους τους επενδυτές και καταθέτες εντός και εκτός της νομισματικής ένωσης! Αν επενδύετε τα χρήματά σας στην ευρωζώνη, μαζί με τα οικονομικά ρίσκα παίρνετε και ένα μεγάλο πολιτικό ρίσκο. Αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης θα έχει μακρόχρονη επίδραση στα χτυπημένα από την κρίση κράτη και πολύ πέρα από τα σύνορα της Ευρώπης.», αναφέρει.
Ο Σίμους Μίλνε στη βρετανική εφημερίδα Guardian αναφέρει ότι «τα σαρκοφάγα της Ευρώπης τώρα απειλούν να μας κατασπαράξουν όλους», υποστηρίζοντας ότι ο ισχυρισμός ότι τα χειρότερα πέρασαν για την ευρωπαϊκή κρίση χρέους μοιάζει πλέον ανόητος και τονίζοντας ότι ως επί τον πλείστον οι κύπριοι καταθέτες, όχι οι ρώσοι ολιγάρχες ή οι τραπεζίτες και μεγαλομέτοχοι θα είναι αυτοί που θα πληρώσουν το τίμημα. «η απόφαση της τρόικας να βάλει χέρι στα στις κυπριακές καταθέσεις έστρωσε τον δρόμο για μια νέα εξάπλωση της κρίσης. Βραχυπρόθεσμα αυτή θα περιοριστεί εξαιτίας της μικρής συμμετοχής της Κύπρου στην οικονομία της ευρωζώνης. Όμως δεδομένης της εκπληκτικής αποτυχίας της λιτότητας να καταπολεμήσει την κρίση σε ολόκληρη την ήπειρο, παρόμοια χρηματοπιστωτικά σοκ θα είναι στην ημερήσια διάταξη. Η ευρωζώνη είχε μετατραπεί σε ζώνη ζόμπι. Σε ολόκληρη την Ευρώπη, οι κόσμος είναι όμηρος τραπεζών, μετόχων και εταιριών, αποφασισμένων να διασφαλίσουν ότι δεν θα πληρώσουν εκείνες το κόστος της κρίσης που προκάλεσαν και πολιτικών που θεωρούν δουλειά τους να τους διευκολύνουν σε αυτό.»
Από την πλευρά του στη βρετανική εφημερίδα Ιndependent, ο Χάμις Μακρέι σχολιάζει ότι η Κύπρος θέτει σε κίνδυνο ολόκληρο το πρόγραμμα λιτότητας της Ευρώπης, διότι οι τράπεζες πλέον θα αντλούν από πολύ μικρότερο πηγάδι για να χορηγούν δάνεια σε επιχειρήσεις. «Εν καιρώ, ο κόσμος θα προσέχει ώστε να έχει μέχρι 100.000 ευρώ σε κάθε τραπεζικό όμιλο. Ενώ για τα άτομα δεν είναι κακό αυτό, γιαζ τις επιχειρήσεις είναι μεγάλο πρόβλημα. Η Ευρώπη κινείται προς ένα σύστημα όπου οι άνθρωποι που έχουν χρήματα θα τα τοποθετούν σε κάποιον ασφαλή θεσμό, ίσως κυβερνητικά ομόλογα και δεν θα τα τοποθετούν σε τράπεζες. Ένα ευρώ που επενδύεται από έναν ιταλό παππού σε ομόλογα του γερμανικού δημοσίου είναι ένα ευρώ που δεν θα είναι διαθέσιμο από μια τοπική τράπεζα για μια μικρή η μεσαία επιχείρηση στην Ούμπρια, γα παράδειγμα.»
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, οι New York Times υποστηρίζουν ότι οι Ευρωπαίοι έσπειραν τους σπόρους της κρίσης στην Κύπρο. «Το μονοπάτι που οδήγησε την Κύπρο στην παρούσα κρίση –μεγάλες τράπεζες στερεμένες από χρήματα, μια κυβέρνηση σε αταξία και πολίτες γεμάτους θυμό και απελπισία- ανατρέχει τουλάχιστον ένε μέρει, σε μια μοιραία απόφαση η οποία έγινε πριν από 17 μήνες από τους ίδιους θεματοφύλακες δημοσιονομικής πειθαρχίας που τώρα ζητούν από την Κύπρο να βάλει τάξη.
Ήταν όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση, παλεύοντας τότε να περιορίσει την ελληνική κρίση χρέους ουσιαστικά φύτεψε μια ωρολογιακή βόμβα η οποία θα δημιουργούσε μια τεράστια τρύπα στο κυπριακό τραπεζικό σύστημα και θα προκαλούσε αλυσιδωτές αντιδράσεις.
Επρόκειτο για το κούρεμα κατά 50% του ελληνικού χρέους μεγάλο μέρος του οποίου κατείχαν οι πλούσιες τότε κυπριακές τράπεζες –οι οποίες έχασαν τουλάχιστον τα μισά χρήματα από αυτά που νόμιζαν ότι είχαν. Το P.S.I., δηλαδή η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, αρχικά είχε φανεί ανώδυνο όμως τελικά έδειξε ότι οι αποφάσεις που λαμβάνονται κεκλεισμένων των θυρών στις Βρυξέλλες εν τω μέσον της νυκτός βοηθούν στο να εξηγήσει κανείς πώς το ευρωπαϊκό σχέδιο μοιάζει να πηγαίνει στα τυφλά μετά από απανωτές κρίσεις.
Οι ευρωπαίοι διαμαρτύρονται πια ότι οι Βρυξέλλες λίγη σημασία δίνουν στα συμφέροντά τους, ενώ οι σκοποί των Βρυξελλών υπαγορεύονται αντιθέτως από οικονομικές ανησυχίες και εκλογικούς κύκλους στη Γερμανία. Είτε στην Αθήνα, το Δουβλίνο, τη Ρώμη, την Μαδρίτη ή τη Λευκωσία, οι πολίτες ρωτούν ολοένα και πιο συχνά αν η Ευρωπαϊκή Ένωση εξυπηρετεί τις δικές τους προσδοκίες ή εκείνες απόμακρων κέντρων αποφάσεων που ελέγχονται από άλλους, ιδίως τους γερμανούς.»
