Η άτακτη και επώδυνη επιστροφή της Κύπρου στο Σχέδιο Α

Ο Εγκέλαδος των Βρυξελλών που σε μία νύχτα ισοπέδωσε την οικονομία της Κύπρου προσφέρει ήδη στην Ελλάδα πολύτιμο υλικό για προβληματισμό σε σχέση με τα όρια, τις δυνατότητες, τις επιλογές απέναντι στην ευρωζώνη.

Τα συμπεράσματα δεν απορρέουν από κάποια «άσκηση επί χάρτου», αλλά από τα πραγματικά οικονομικά εχθρικά πυρά επί του εδάφους του ακρωτηριασμένου νησιού, με συνεχείς βομβαρδισμούς επί του αμάχου πληθυσμού. Δεν πρόκειται για ανεπιβεβαίωτες υποθέσεις, αλλά για επαληθευμένα στοιχεία από το αξιόπιστο χρονικό των μαχών.

Μπορούν να καταργηθούν τα μνημόνια μέσα στην ευρωζώνη; Ή μήπως η «έξοδος κινδύνου» μιας χώρας που διαλύεται είναι ακριβώς η έξοδος από το ευρώ;

Παρ’ ότι τα πράγματα στην Κύπρο βρίσκονται σε συνεχή εξέλιξη και σε συνθήκες αβεβαιότητας, μπορούμε ήδη να κάνουμε ορισμένες επισημάνσεις.

Πρώτον: Το «όχι» της Κυπριακής Βουλής μάς έκανε όλους περήφανους. Για να έχει όμως αποτελεσματικότητα και συνέχεια, πρέπει να εγγράφεται σε ένα συγκροτημένο εναλλακτικό σχέδιο όχι μόνο με αρχή, αλλά με μέση και τέλος. Αλλιώς μπορεί να μείνει ένα ηρωικό επιφώνημα, χωρίς πολιτικό αντίκτυπο. Το 1974 η αποχώρηση από το στρατιωτικό ΝΑΤΟ, με αιτία το Κυπριακό, ακυρώθηκε ολοκληρωτικά ως διαπραγματευτική κίνηση με την παραμονή στο πολιτικό ΝΑΤΟ.

Δεύτερον: Η Κύπρος, όπως και η Ελλάδα, βρίσκεται μπροστά σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι. Να ακολουθήσει την καταστροφική συνταγή της ευρωζώνης ή να απελευθερωθεί από αυτήν, να διασώσει οικονομία και κοινωνία. Με Σχέδιο Α ή με Σχέδιο Β. Το να παραμένεις στον πρώτο δρόμο και απλώς να αλλάζεις πεζοδρόμιο δεν είναι εναλλακτική λύση. Παρά τα λεγόμενά της η κυβέρνηση της Κύπρου δεν ακολουθεί ένα Σχέδιο Β, αλλά ένα παραλλαγμένο Σχέδιο Α. Η περικοπή των καταθέσεων επανέρχεται είτε άμεσα είτε με τη μορφή διάλυσης της Λαϊκής. Την τελική απόφαση δεν την παίρνει ο κυπριακός λαός ή η Βουλή του, αλλά η τρόικα. Επιστρέφουμε στο σημείο μηδέν, πριν από το «όχι» της Βουλής, με τον Αναστασιάδη να φεύγει εσπευσμένα για τις Βρυξέλλες για να του ανακοινωθεί η απόφαση της Μέρκελ.

Τρίτον: Η έλλειψη ενός επεξεργασμένου, γνωστού και αποδεκτού από την κοινωνία εναλλακτικού σχεδίου που πυρήνα έχει την έκδοση εθνικού νομίσματος έχει ως αποτέλεσμα, σε συνθήκες κρίσης, να βρεθείς ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη. Αυτή η απουσία έχει φέρει την Κυπριακή Δημοκρατία στη σημερινή δεινή θέση. Από τη μία, η υποταγή στις εντολές της ευρωζώνης που σημαίνουν κατάρρευση της κυπριακής οικονομίας. Από την άλλη, η ανοργάνωτη, χωρίς πυξίδα και ενδεχομένως πανικόβλητη έξοδος από το ευρώ.

Τέταρτον: Οι Βρυξέλλες, μέσω Φραγκφούρτης, διαθέτουν λόγω του ενιαίου νομίσματος ένα πανίσχυρο διαπραγματευτικό όπλο: τη διακοπή της ρευστότητας. Αυτό ακριβώς γίνεται αυτές τις μέρες με την απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να διακόψει τη Συνδρομή Επείγουσας Ρευστότητας από την 26η Μαρτίου, αν η Κύπρος δεν προσκυνήσει. Αυτό σημαίνει τραπεζική και οικονομική κατάρρευση. Θα πωλείται βέβαια «Το Βήμα της Κυριακής» στα κυπριακά περίπτερα, αλλά θα μπορείς να το αγοράσεις με δύο αβγά ή ένα κιλό πατάτες. Ενας μόνο τρόπος υπάρχει να ακυρώσεις τον εκβιασμό των Βρυξελλών: να εξασφαλίσεις ρευστότητα μέσω εθνικού νομίσματος. Αλλά αυτό σημαίνει Σχέδιο Β.

Πέμπτον: Η διαπραγματευτική ασφυξία εντός ευρωζώνης οδηγεί σε σπασμωδικότητα και επιδείνωση. Η γενική κατακραυγή προς τις Βρυξέλες οφείλεται στην περικοπή των λαϊκών καταθέσεων που θεωρούνταν εγγυημένες. Υπεύθυνοι: ευρωζώνη και Κυπριακή Προεδρία. Στην αντιπρόταση των κυπριακών πολιτικών κομμάτων γίνεται ένα ακόμα βαρύτερο ολίσθημα ενάντια στον κόσμο της εργασίας: δεσμεύονται τα αποθέματα των ασφαλιστικών ταμείων σε ένα κεφάλαιο για τη διάσωση των μεγαλοκαταθέσεων της διεθνούς κλεπτοκρατίας.

Εκτον: Η αντίδραση της ευρωζώνης είναι τόσο κυνική και η αδυναμία να αντεπεξέλθει κανείς μέσα στο δικό της πλαίσιο τόσο εμφανής, παρά το γεγονός ότι η κυπριακή κυβέρνηση δεν τόλμησε να αρθρώσει ούτε μια κουβέντα στο κεντρικό τμήμα του πακέτου της ευρωζώνης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου: τα 10 δισ. ευρώ. Αυτά ακριβώς είναι το εισιτήριο για να καλωσορίσει το Βερολίνο το άτυχο νησί στο βάρβαρο βασίλειο των μνημονίων, παρέα με την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία.

Εβδομον: Η εμμονή στο πλαίσιο της ευρωζώνης εξουδετερώνει και την αναζήτηση διεθνών οικονομικών ερεισμάτων. Μια μεγάλη δύναμη όπως η Ρωσία, με βάση τα συμφέροντά της, θα αρνηθεί να στηρίξει το τραπεζικό σύστημα μιας χώρας όταν αυτό είναι δορυφόρος ενός ανταγωνιστικού καπιταλιστικού κέντρου. Αλλη θα ήταν η παρέμβαση της Ρωσίας για μια χώρα με αυτόνομο και ισορροπημένο ρόλο στη Μεσόγειο. Η Μόσχα που δεν δίνει σχεδόν ένα ρούβλι στον κύπριο υπουργό Οικονομικών δεν διστάζει να ξοδεύει δισεκατομμύρια για τη Συρία, σε πλήρη σύγκρουση με Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον.

Είναι λοιπόν αδύνατο, με βάση πια την κυπριακή εμπειρία, να ακυρωθούν οι βαρείς όροι της ευρωζώνης μέσα στο δικό της γήπεδο. Η άποψη «θα καταργήσουμε το μνημόνιο μέσα στην ευρωζώνη» μπορεί μέχρι χθες στην Ελλάδα να ήταν ευσεβής πόθος. Μετά το πείραμα της Κύπρου είναι απάτη απέναντι στον λαό.

Δεν θα έχουμε πετρέλαιο. Δεν θα έχουμε φάρμακα. Θα μειωθούν οι μισθοί. Θα κλείσουν οι τράπεζες. Δεν θα είναι εγγυημένες οι καταθέσεις. Δεν θα λειτουργούν τα ΑΤΜ. Δεν θα υπάρχει νόμισμα. Ακριβώς αυτά που λέγανε για το εθνικό νόμισμα βλέπουμε να συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα και στην Κύπρο με το ευρώ.

Να αποδεσμευθούμε από την «Ευρώπη» που οδήγησε στη νέα καταστροφή του μαρτυρικού νησιού. Και να γίνει η Ελλάδα ο πρώτος δρομέας στη σκυταλοδρομία για μια νέα «Ευρώπη μετά την Κύπρο», Ευρώπη της Αλληλεγγύης, της ισότιμης συνεργασίας, του αμοιβαίου οφέλους.

Η Κύπρος είναι σε πολύ δύσκολη θέση. Μαζί με τη στήριξή μας ας έχει τη βοήθεια του Θεού. Και αν εκπρόσωπος του Μεγαλοδύναμου στη Λευκωσία είναι ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, ας ακολουθήσουμε πιστά την εντολή του: «Με την πρώτη ευκαιρία να φύγουμε από την ευρωζώνη. Είναι αρκετή η λίρα μας».