ΕΘΝΙΚΟΦΡΩΝ
O Δήμαρχος Kωνσταντινούπολης, Mεντρεντίν Nταλάν, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Αθήνα το 1988, καταθέτει στεφάνι στο μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη. Ενας νεαρός φοιτητής της Νομικής το πετά μακριά. Επρόκειτο για την πρώτη εθνικοπατριωτική πράξη του Γαρουφαήλ Κρανιδιώτη – Φαήλου, όπως είναι πλέον γνωστός στο πανελλήνιο. Τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν και άλλες πολλές.
Γεννήθηκε το 1965 στον Κορυδαλλό. Ο πατέρας του ήταν υπάλληλος στον Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς, η μητέρα του γαζώτρια σε βιοτεχνία στην Κοκκινιά. Συνηθίζει να τονίζει ιδιαίτερα μέσα από την αρθρογραφία του τη λαϊκή καταγωγή του. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος, άλλωστε, για να ενισχύσει το προφίλ του λαϊκού παιδιού, πιστού στα ιδεώδη της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας.
Πραγματικά, πρόκειται για περίπτωση αυτοδημιούργητου και δραστήριου ανθρώπου. Πέρασε στη Νομική Θεσσαλονίκης, ενώ εκπλήρωσε το χρέος του προς τη μαμά πατρίδα και με το παραπάνω ως έφεδρος αξιωματικός στις Δυνάμεις Καταδρομών. Φαίνεται, μάλιστα, ότι η θητεία του υπήρξε μία από τις πιο συγκλονιστικές εμπειρίες της ζωής του, γεγονός που δικαιολογεί και τον άκρατο μιλιταρισμό που τον διακατέχει. Σε πρόσφατη συνέντευξή του δήλωσε χαρακτηριστικά ότι το πρώτο ζήτημα που θα θέσει στον Αντώνη Σαμαρά κατά την επόμενη συνάντησή τους είναι τα προβλήματα των Ενόπλων Δυνάμεων. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς πως έχει δηλώσει ότι με τον σημερινό Πρωθυπουργό είναι «σύντροφοι εν όπλοις».
Η ενασχόλησή του με την πολιτική ξεκινά από τη σχέση του με τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη, του «πατριωτικού ΠαΣοΚ», για να βρεθεί αργότερα στο πλευρό του Αντώνη Τρίτση, με τη συμμετοχή του στην ηγετική ομάδα του Ελληνικού Ριζοσπαστικού Κινήματος και, τέλος, να καταλήξει στο εθνικιστικό Δίκτυο 21.
Εγινε ευρύτερα γνωστός το 1999 ως δικηγόρος του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, συμμετέχοντας τότε ενεργά στην περιπέτεια του κούρδου ηγέτη, η οποία κατέληξε στη σύλληψή του στο Ναϊρόμπι της Κένυας. Εχει περιγράψει τη συνάντησή τους λέγοντας ότι ήταν «σαν να σε καλούσε στη Σιέρα Μαέστρα ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Ενας μύθος, ένας επαναστάτης της εποχής μας».
Η φιλία του με τον Αντώνη Σαμαρά είναι μακροχρόνια. Ο Κρανιδιώτης προσχώρησε στην Πολιτική Ανοιξη και ήταν πιστός φίλος του στα χρόνια της περίφημης «πολιτικής ερήμου».
Με την ανάδειξη του Αντώνη Σαμαρά στην αρχηγία της ΝΔ, η παρουσία του Κρανιδιώτη, αλλά και άλλων στελεχών του Δικτύου 21, έγινε αισθητή μέσα στο κόμμα. Ο πρώην καταδρομέας ήταν αποφασισμένος να ξεχωρίσει…
ΕΜΠΡΗΣΤΗΣ
«Oι καιροί που ήδη ήρθαν, η πατρίδα, απαιτούν ιδεολογικούς μαχητές κι όχι ντιντήδες. Απαιτούν σημαιοφόρους κι όχι κομψευόμενους διαδρομιστές». Η φράση από το κείμενο του Φαήλου Κρανιδιώτη, το οποίο δημοσιεύτηκε τον Δεκέμβριο του 2010 στην ιστοσελίδα antinews, ήταν η σπίθα που άναψε φωτιές στη Νέα Δημοκρατία, φέρνοντας στην επιφάνεια έναν ιδεολογικό πόλεμο εν εξελίξει. Ο Κρανιδιώτης, ως αρνητής του μεσαίου χώρου των κυβερνήσεων Καραμανλή, αποτελούσε την πιο βαθιά, δεξιά, συντηρητική φωνή του κόμματος. Μη έχοντας κανέναν θεσμικό ρόλο, είχε την ελευθερία να πυροβολεί μέσα από άρθρα και συνεντεύξεις με όπλα του αιχμηρές λέξεις και εκφράσεις. Το πρόβλημα είναι ότι σχεδόν ποτέ τελικά δεν είχε την τόλμη να μιλήσει ξεκάθαρα, κατονομάζοντας συγκεκριμένα πρόσωπα και πράγματα.
Πάντως, πολλοί πίσω από το φαινόμενο του Φαήλου δεν βλέπουν παρά την προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας να ξανακερδίσει τις χαμένες ψήφους, οι οποίες έχουν διασκορπιστεί είτε στους Ανεξάρτητους Ελληνες είτε ακόμη και στη Χρυσή Αυγή. Ο Κρανιδιώτης, εκφράζοντας τα πιο συντηρητικά κομμάτια με αιχμηρές απόψεις για το μεταναστευτικό – είναι, άλλωστε, γνωστή και η φιλία του με τον Μάκη Βορίδη –, θα μπορούσε να τους φέρει πίσω στη μεγάλη δεξιά πολυκατοικία. Δυστυχώς, όμως, πέρα από τις εμπρηστικές δηλώσεις, ο Κρανιδιώτης δεν έχει αποδείξει ότι έχει την αναμενόμενη αξιοπιστία, ούτε εσωκομματικά ούτε στην εκλογική βάση. Οταν τον Ιούνιο του 2010 ήταν υποψήφιος για την Πολιτική Επιτροπή της Νέας Δημοκρατίας, δεν κατάφερε να εκλεγεί, ενώ στις πρόσφατες εκλογές, όπου έθεσε υποψηφιότητα στη Β΄ Πειραιώς, έμεινε τελικά εκτός Βουλής.
Πρόσφατα, το όνομά του ήρθε για μία ακόμη φορά στην επικαιρότητα μέσα από ένα απαράδεκτο tweet. Οταν κάποιος του έγραψε «βία είναι ο γέρος μου που πάει στον γιατρό και βρίσκει ταμπελάκι τελείωσαν οι δέκα δωρεάν επισκέψεις! αν πεθάνει θα στον φέρω!» εκείνος απάντησε: «Ευχαρίστως, αλλά πού να τον βάλουμε; Α, έχω μια κούτα από τηλεόραση (ασπρόμαυρη). Αν τον διπλώσεις πριν παγώσει, θα χωράει». Παρά την ανατριχίλα της ωμότητάς του και τις επικρίσεις που δέχτηκε, ακόμη και μέσα από τη Νέα Δημοκρατία, εκείνος επέμεινε σταθερά στην ορθότητα της ενέργειάς του. Η ψυχραιμία δεν είναι μία από τις αρετές που τον διακρίνουν, κάτι που γίνεται φανερό από τις ομοφοβικές εκφράσεις που κατά καιρούς επιστρατεύει. Βέβαια, η έλλειψη σεβασμού στους άλλους που τον διακατέχει δεν θα αφορούσε κανέναν, αν ο ίδιος δεν της απέδιδε πολιτικό μανδύα και δεν την έκανε λάβαρό του σε μια εκστρατεία ενάντια στον καθωσπρεπισμό της πολιτικής ορθότητας. Δυστυχώς, όμως, άλλο η ειλικρίνεια, άλλο η χοντράδα και, κυρίως, άλλο η «πειραιώτικη μαγκιά», με δόσεις μελό δεκαετίας του ’50, στην πληγωμένη Ελλάδα του 2013, η οποία ζητάει βοήθεια και όχι λίγη ακόμη κακή επιθεώρηση.
Aδέκαστη
*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino το Σάββατο 16 Μαρτίου 2013
