Είχε φτιαχτεί ένας κλοιός προστασίας γύρω από τον υψηλό προσκεκλημένο. Το ζητούμενο βεβαίως ήταν μια κάποια επισημότητα στην όλη ιστορία –πραγματικός κίνδυνος μάλλον δεν υπήρχε. Οι πιο προσεκτικοί παρατηρητές σίγουρα διέκριναν τον διάσημο βραζιλιάνο συγγραφέα ανάμεσα στους άνδρες του προσωπικού ασφαλείας στο φουαγιέ του ξενοδοχείου St. George Lycabettus στο κέντρο της Αθήνας.
Λίγη ώρα αργότερα, όταν ο μαυροντυμένος Πάουλο Κοέλιο μπήκε με ένα θριαμβευτικό χαμόγελο στην αίθουσα όπου και παρουσίασε το νέο του βιβλίο το μεσημέρι της Τρίτης (19/3), κάποιοι σηκώθηκαν από τις θέσεις τους, πιθανότατα σε ένδειξη σεβασμού. Διέσχισε τον διάδρομο με την ταχύτητα ενός περφόρμερ που δεν βλέπει την ώρα να ανέβει στην σκηνή –τότε ανέμισε και η μικρή τούφα μαλλιών, κάτι σαν εκκεντρική κοτσίδα, που διατηρεί στο πίσω μέρος του κεφαλιού του.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ξέρει να αποσπά την προσοχή του ακροατηρίου του. Επιδεικνύει μια αυτοπεποίθηση μεταδοτική, θα ‘λεγε κανείς. Σε κάθε περίπτωση ήταν τόσο καλά τα λόγια του «φιλέλληνα» συγγραφέα, όπως τον χαρακτήρισαν ο Ηλίας και η Γιώτα Λιβάνη, που σε έκανε να νιώθεις λίγο άβολα…Ο ίδιος κάθε χρόνο κάνει ένα «ιδιωτικό πάρτι» για τους φίλους του σε μια χώρα της δικής του επιλογής και τους προσκαλεί για να γιορτάσουν μαζί την ημέρα του Αγίου Ιωσήφ τον οποίο θεωρεί, όπως είπε, προστάτη του. Πέρσι ήταν η Ιταλία αλλά «εφέτος επέλεξα την Ελλάδα, που κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου». Γιατί άραγε; «Θα είμαι απολύτως ειλικρινής μαζί σας.
Τον τελευταίο καιρό διαβάζουμε μόνο αρνητικά πράγματα για την Ελλάδα, δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό με μια τόσο όμορφη χώρα που έχει τόσο ωραίους ανθρώπους είπα και αμέσως σκέφτηκα ότι εκεί θέλω να κάνω το πάρτι μου αυτή την χρονιά». Άλλωστε «πάντα περνάω υπέροχα στην Ελλάδα» είπε ο Πάουλο Κοέλιο υπογραμμίζοντας ότι έχει επισκεφθεί την χώρα μας αρκετές φορές. Προσκάλεσε στην Αθήνα εκατό φίλους εκ των οποίων οι ογδόντα έρχονταν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, γεγονός που τον εξέπληξε αλλά «χαίρομαι γι’ αυτό επειδή εδώ άρχισαν όλα, ο πολιτισμός μας, η φιλοσοφία και η δημοκρατία». Η εκδήλωση αυτή «είναι ο δικός μας τρόπος να δείξουμε τον σεβασμό μας προς την χώρα σας, την κουλτούρα και τους ανθρώπους της» είπε ο συγγραφέας του «Αλχημιστή».
Ρωτήθηκε γιατί επέλεξε ως ήρωα στο νέο του μυθιστόρημα «Το χειρόγραφο της Άκρα» έναν Έλληνα. Μήπως τον ενέπνευσε και η κρίση που διέρχεται η Ελλάδα; «Η επιλογή δεν είναι συμπτωματική. Τον επέλεξα επειδή εσείς εδώ είστε η έκφραση των αληθινών αξιών μας. Ο ελληνικός πολιτισμός, κατά την άποψή μου, είναι ο κορυφαίος των κορυφαίων, εδώ δημιουργήθηκε ο πυρήνας του πολιτισμού στον οποίο ανήκουμε. Επέλεξα έναν Έλληνα, ανεξαρτήτως θρησκεύματος, γιατί αυτός μπορεί να ενσαρκώσει καλύτερα την σοφία της Ελλάδας. Ο ήρωας ταυτοχρόνως φιλοσοφεί, φιλοσοφεί όμως πάνω στα ζητήματα της καθημερινής ζωής, όπως ακριβώς οι αρχαίοι συζητούσαν τα πάντα στην αγορά και έτσι κατέληγαν στην αληθινή σοφία».
Επεσήμανε μεταξύ άλλων ότι «είμαι πολύ ενεργός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και βρίσκομαι σε συνεχή επαφή με τους αναγνώστες μου, τους φίλους μου σε όλο τον κόσμο. Νομίζω ότι υπάρχει ένα έλλειμμα αξιών, αλλά ποιος είμαι εγώ που θα διδάξω αξίες στους άλλους;» διερωτήθηκε με μια υπολογισμένη μετριοφροσύνη. «Σκέφτηκα να γράψω αυτό το βιβλίο για να δω πώς ακριβώς θα αντιμετώπιζα εγώ ο ίδιος αυτήν την κατάσταση. Επιπλέον, ήθελα να γράψω το βιβλίο με τέτοιον τρόπο ώστε να μπορεί να διαβαστεί τμηματικά, σε μικρές δόσεις στο διαδίκτυο ή το twitter για παράδειγμα, χωρίς όμως να χάνεται η συνοχή της ιστορίας μου» πράγμα εξαιρετικά ενδιαφέρον ως κίνητρο ενός συγγραφέα με εκατομμύρια αναγνώστες.
Είπε επίσης ότι «τίποτα δεν μπορεί να υποκαταστήσει την εμπειρία, γιατί αυτό που ζει ο καθένας μας ξεχωριστά είναι αναντικατάστατο» και επιπλέον ότι «δεν μπορείς να γράψεις για πράγματα που δεν αισθάνεσαι». Τον προέτρεψαν να συγκρίνει τον ήρωά του με τον Οδυσσέα «έναν κλασικό ήρωα της λογοτεχνίας» όπως είπε και το έκανε φυσικά αναφερόμενος παράλληλα στο ποίημα του Κ.Π. Καβάφη «Ιθάκη». Τόνισε ότι ο στίχος «να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος» συμπυκνώνει το νόημα της ζωής αλλά και των δικών του προσωπικών αναζητήσεων. Αναφέρθηκε και στην ελπίδα που ξέμεινε στο κουτί της Πανδώρας ως κινητήρια δύναμη της ζωής που είναι «μια μάχη» και στην οποία «πορευόμαστε κάνοντας επιλογές».
«Η ιδέα ότι η ανθρωπότητα θα ζήσει καλύτερα αν επικρατήσει παντού η ειρήνη είναι σκέτη ουτοπία» είπε ο Κοέλιο σε ένα άλλο σημείο. «Στον σημερινό κόσμο δεν ρέει περισσότερο αίμα απ’ όσο έτρεχε στο πρόσφατο ή στο απώτατο παρελθόν. Οι συγκρούσεις δεν είναι κάτι αρνητικό η άσχημο. Πρέπει να τις αποδεχόμαστε. Σταματώντας τις συγκρούσεις, σταματάς τη ζωή».
Για την οικονομική κρίση είπε ότι το πρόβλημα συνίσταται στο ότι «δυστυχώς οι άνθρωποι δίνουν συμβουλές και διαψεύδονται. Υπάρχουν χιλιάδες ειδικοί οι οποίοι σφάλλουν. Όλο αυτό μοιάζει λίγο με την αστρολογία, κατά τύχη πέφτουν μέσα καμιά φορά στις εκτιμήσεις τους και όχι επειδή γνωρίζουν». Του ζητήθηκε να σχολιάσει την εκλογή του νέου Πάπα (Φραγκίσκος Α’). «Πήγα σε ιησουιτικό κολέγιο. Έχουμε πλέον τον πρώτο ιησουίτη Πάπα. Το ότι είμαι καθολικός χριστιανός δεν σημαίνει ότι συμφωνώ με όλα. Ξέρουν και οι ίδιοι στο Βατικανό ότι πρέπει να αλλάξουν κάποια πράγματα, ελπίζω ο νέος Πάπας να προχωρήσει στις αναγκαίες αλλαγές».
Ο Πάουλο Κοέλιο ενοχλήθηκε ιδιαιτέρως όταν μια δημοσιογράφος του επεσήμανε ότι η περίφημη φράση του «όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις» έχει καταστρέψει πολλές ζωές «καταπώς λέγεται» από πολλούς. Του είπε μάλιστα ότι ανέβηκε και μια θεατρική παράσταση («Αυτός ο αλήτης ο Κοέλιο έχει πάρει πολύ κόσμο στον λαιμό του…») που επιβεβαίωνε κατά κάποιον τρόπο την κακή επίδραση της φράσης. Ο συγγραφέας έφτασε στο σημείο να ζητήσει τα ονόματα αυτών που καταστράφηκαν αλλά η παρεξήγηση είχε ήδη ξεφύγει. Χαρακτήρισε «καταστροφικό» αυτού του είδους το «κουτσομπολιό», θύμα του οποίου υπήρξε και η Ελλάδα όταν άρχισε να καταρρέει η εμπιστοσύνη των αγορών προς την χώρα.
«Πάντως μην βλέπετε μόνο την θετική πλευρά σε αυτήν τη συνωμοσία. Το σύμπαν είναι δεν έχει ηθική. Συνωμοτεί και για το καλό και για το κακό. Όλα είναι θέμα επιλογών. Πιστεύω όμως ότι όλο το σύμπαν συνωμοτεί υπέρ αυτού που πραγματικά πιστεύει σε κάτι. Δυστυχώς όμως το 90% των ανθρώπων επιθυμούν το χειρότερο για τον εαυτό τους» είπε ο συγγραφέας. «Λέγεται επίσης» είπε ο Κοέλιο «ότι η Ελλάδα είναι το λίκνο του πολιτισμού, αυτό το πιστεύω απόλυτα».
