Ζούμε το τέλος της ευρωζώνης;

Οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο πίστευαν ότι θα ξεμπέρδευαν στα γρήγορα, σε ένα τριήμερο, με την Κύπρο, δεν υπολόγιζαν τις αντιδράσεις, πολιτικές και οικονομικές, παρ’ ότι είχαν εμπειρίες από την προηγούμενη εμμονή τους για τη συμμετοχή των ιδιωτών στο κούρεμα του ελληνικού χρέους.

Όπως όλοι θυμούνται από την εμμονή του Σόιμπλε και συνολικά των γερμανών διαχύθηκε η κρίση χρέους σε όλη την ευρωζώνη.

Τότε η Γερμανία ήθελε να τιμωρήσει εκείνους που είχαν πάρει ρίσκο και χρηματοδοτούσαν αφειδώς υπερχρεωμένες οικονομίες, τώρα θέλουν να τιμωρήσουν εκείνους που μεταφέρουν κεφάλαια και πλούτο σε φορολογικούς παραδείσους.

Τότε με την εμμονή τους κατέστρεψαν την αγορά των ομολόγων και τώρα με την ίδια εμμονική στάση τους υπονομεύουν το αγαθό της τραπεζικής πίστης, πληγώνοντας καίρια τη βάση του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Δεν αντιλαμβάνονται μέσα στον δογματισμό και την υπεροψία τους ότι μαζί με τους ρώσους ολιγάρχες καταστρέφουν και μια πολύπαθη μικρή χώρα και μαζί της κάθε έννοια αλληλεγγύης, η οποία αποτελεί συστατικό στοιχείο του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

Όμως τα γεγονότα είναι αμείλικτα. Το κυπριακό πολιτικό σύστημα αντέδρασε και συνεχίζει να αντιδρά. Δεν εκτέλεσε τις αποφάσεις των Βρυξελλών εντός των προθεσμιών που είχαν τεθεί. Και πιθανώς να μην το κάνει ούτε αύριο.

Όπως προκύπτει από τους ανταποκριτές στη Λευκωσία πλειοψηφία δεν υπάρχει στο κυπριακό κοινοβούλιο γι’ αυτά τα μέτρα. Ούτε είναι εύκολο να συμφωνήσει ακόμη και σε ένα λιγότερο πιεστικό πακέτο, που πιθανώς θα απαλλάσσει τους μικροκαταθέτες.

Η ζημιά ωστόσο έχει γίνει. Το κυπριακό τραπεζικό σύστημα έχει καταστεί ήδη αναξιόπιστο και μόνο ένα θαύμα μπορεί να το διασώσει.

Επιπλέον η περιπλοκή έχει ήδη μεταφερθεί στην Αθήνα. Οι εγκατεστημένες στην Ελλάδα κυπριακές Τράπεζες θα μείνουν κλειστές την Τρίτη, ίσως και την Τετάρτη και την Πέμπτη. Οι ελληνικές πιστωτικές αρχές και η κυβέρνηση δηλώνουν ότι είναι έτοιμες να εξαγοράσουν τις εδώ λειτουργούσες κυπριακές Τράπεζες, αλλά στον βαθμό που δεν υπάρχει συμφωνία και αποδοχή του πακέτου διάσωσης στην Κύπρο κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει.

Πρόθυμοι αγοραστές μπορεί να υπάρχουν προκειμένου να ασφαλισθεί κατά το δυνατόν το έτσι κι αλλιώς προβληματικό ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα,αλλά όσο δεν υπάρχουν πωλητές η περιπλοκή πρέπει να θεωρείται δεδομένη για την Αθήνα.

Τι θα γίνει αν το πρωί της Τρίτης οι Έλληνες καταθέτες της Τράπεζας Κύπρου, της Λαϊκής και της Ελληνικής Τράπεζας απαιτήσουν τα περίπου 15 δισ. που έχουν κατατεθειμένα σ’ αυτές; Και οι συναλλαγές τόσων και τόσων επιχειρήσεων πως θα διευθετηθούν; Και οι περίπου 5.000 εργαζόμενοι τι θα απογίνουν;

Η Ελλάδα δυστυχώς έχει μπει σε διαδικασία περιπλοκής. Αλλά δεν είναι η μόνη. Οι Ισπανοί ανησυχούν, οι Ιταλοί το ίδιο,οι Πορτογάλοι επίσης, οι Εσθονοί που συλλέγουν και αυτοί καταθέσεις Ρώσων νοιώθουν ανασφαλείς. Κι αν είναι πρόβλημα η Κύπρος με τον υπερμεγέθη τραπεζικό τομέα, γιατί άραγε δεν ισχύει το ίδιο για το Λουξεμβούργο;

Τίποτε λοιπόν δεν σταματά το κύμα αμφισβήτησης που άνοιξαν οι γερμανοί πολιτικοί με την αμετροεπή ηγεμονική στάση και συμπεριφορά τους.

Ίσως είναι πρώιμο να υποστηρίξει κανείς ότι ζούμε το τέλος της Ενωμένης Ευρώπης. Ωστόσο είναι φανερό ότι με τέτοιες,οικονομικά αστήρικτες και πολιτικά εκδικητικές επιλογές,δεν μπορεί να περπατήσει το ευρωπαϊκό όραμα.

Η Γερμανία δυστυχώς καταδιώκεται από την Ιστορία της,σπέρνοντας και πάλι σπόρο διχασμού στην Γηραιά Ήπειρο.

Θα το πληρώσει η ίδια,θα το πληρώσουμε όλοι. Και το κυριότερο θα χαθεί το ευγενέστερο πολιτικό επίτευγμα των μεταπολεμικών χρόνων προς χάριν μικρών συμφερόντων και μεγάλων εγωισμών, που χαρακτηρίζουν μυωπικές μικρές και ασήμαντες ηγεσίες.