ΡΩΜΗ
Ο Αργεντινός επίσκοπος Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, ο οποίος ανέβηκε στον θρόνο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας επέλεξε το όνομα Φραγκίσκος Α’ τιμώντας τον άγιο Φραγκίσκο Χαβιέρ, συνιδρυτή, μαζί με τον Ιγνάτιο ντε Λογιόλα, της Αδελφότητας του Ιησού (1534) – των γνωστών ιησουιτών μοναχών. Ο άγιος Φραγκίσκος Χαβιέρ ήταν ένας Βάσκος ιεραπόστολος από την πόλη Παμπλόνα της επαρχίας της Ναβάρας, ο οποίος μαζί με τον ντε Λογιόλα και άλλους πέντε σπουδαστές της Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού ίδρυσαν τη «συντροφιά του Ιησού», αυτό που κατόπιν ονομάστηκε Τάγμα των Ιησουϊτών, στο οποίο ανήκει και ο Μπεργκόλιο.
Ο Χαβιέρ έδωσε μαζί με τους υπόλοιπους «συντρόφους του εν Κυρίω» τον όρκο της πενίας, της αρετής και της υπακοής κι αφοσιώθηκε στο ιεραποστολικό του έργο που τον έφερε μέχρι την Ινδία, την Ιαπωνία και την Κίνα, όπου και πέθανε το 1552.
Ωστόσο, κάποιοι αναλυτές τονίζουν ότι είναι αναπόφευκτος ο συνειρμός που συνοδεύει το όνομα Φραγκίσκος, δηλαδή ότι είναι αναφορά και στον άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης, ίσως τον πιο αγαπημένο Ιταλό άγιο των καθολικών, ο οποίος έμεινε στην ιστορία ως ο «Φτωχούλης του Θεού», λόγω της ταπεινοφροσύνης του. Ο Ιταλός μοναχός του 12ου αιώνα πούλησε ό,τι του ανήκε από την πολύ μεγάλη πατρική του περιουσία, ακόμα και το άλογό του, κι έδωσε τα χρήματα σ΄ ένα παρεκκλήσι, για το λόγο αυτό ο λαός τον ονόμασε «il Poverello», δηλαδή «ο φτωχούλης».
Ο νέος ποντίφικας διακρινόταν πάντα για την απλότητά του και στο Μπουένος Αϊρες ζούσε σ’ ένα διαμέρισμα, χρησιμοποιούσε συχνά τα μέσα μαζικής μεταφοράς κι ετοίμαζε ο ίδιος τα γεύματά του. Επίσης, θυμίζοντας τον Φραγκίσκο της Ασίζης (κατά κόσμον Φραντσέσκο Μπερναρντόνε), ο οποίος αναζητούσε τη μοναξιά και την παρέα των καταφρονεμένων, ελεούσε τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους.
