Η τρόικα πιέζει ασφυκτικά και πάλι την κυβέρνηση Σαμαρά, σχεδόν εκβιάζει με τη δόση του Μαρτίου, απαιτώντας πλήρη εφαρμογή των προαπαιτούμενων του μνημονίου και δείχνοντας απόλυτη ακαμψία σε κάθε ελληνικό αίτημα.
Δεν αποδέχονται οι τροικανοί την επιδείνωση των συνθηκών, ούτε και αναγνωρίζουν τα υπολογιστικά και τα άλλα μεθοδολογικά λάθη που έκαναν.
Δεν βλέπουν ότι η ελληνική οικονομία, χωρίς πιστώσεις, χωρίς αναπτυξιακή βοήθεια, χωρίς τα ελάχιστα μέτρα ανάσχεσης της ύφεσης, βυθίζεται σε δίνη καταστροφής.
Και επιμένουν τόσο σε μαζικές απολύσεις χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, όσο και σε πλήρη εφαρμογή των μη αποδοτικών, όπως αποδεικνύεται, φορολογικών μέτρων.
Το ανιστόρητο δόγμα της απόλυτης λιτότητας κυριαρχεί και πάλι, δεν αφήνει περιθώρια κάποιων διευκολύνσεων, έστω ανοχών ακόμη και στην αδυναμία πληρωμής των οφειλόμενων φόρων.
Η τιμωρία κυριαρχεί και η ρύθμιση έχει εξοβελιστεί από το λεξιλόγιό τους. Ούτε περισσότερες δόσεις αποδέχονται για την είσπραξη έστω μέρους των ανείσπρακτων φόρων.
Και όλα αυτά σε μια χώρα που ζει χωρίς πιστώσεις, χωρίς πραγματικά λειτουργούσες Τράπεζες, χωρίς δηλαδή χρηματοροές ικανές να αιμoδοτήσουν την δοκιμαζόμενη οικονομία.
Όσοι παρακολουθούν από κοντά τις ελληνικές οικονομικές εξελίξεις αντιλαμβάνονται ότι δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια.
Η χώρα κινδυνεύει στην κυριολεξία να σκάσει εκ των έσω αυτή τη φορά.
Η κυβέρνηση οφείλει πλέον να λάβει πρωτοβουλίες και να υψώσει σημαία διεκδίκησης απέναντι στους άκαμπτους εκπροσώπους δανειστών και εταίρων. Αλλιώς τα γεγονότα δεν θα αργήσουν να φανούν. Και θα είναι χωρίς αμφιβολία καταιγιστικά…
ΤΟ ΒΗΜΑ
