Το νέο μουσείο ενάλιων αρχαιοτήτων θα στεγαστείσεένα εμβληματικό βιομηχανικό κτίριο της δεκαετίας του ’30, το οποίο μέχρι πρόσφατα λειτουργούσε σαν διαμετακομιστικός και αποθηκευτικός χώρος σιτηρών (ΣΙΛΟ).
Η ταυτόχρονη ανάπλαση του παράκτιου περιβάλλοντος χώρου της Ηετώνειας Ακτής θα δώσει μια νέα ποιότητα στον δημόσιο χώρο και θα αναβαθμίσει τις υπαίθριες δραστηριότητες των κατοίκων με τη δημιουργία χώρων πολιτισμού και ψυχαγωγίας που έως τώρα έλειπαν από το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης του Πειραιά.
Ετσιη περιοχή θα είναι ελκυστική όχι μόνο για τους μόνιμους κατοίκους της, αλλά και για τους απλούς τουρίστες που περνούν από το λιμάνι, τους τουρίστες κρουαζιέρας καθώς και κατοίκους των γύρω περιοχών.
Στόχος αυτής κίνησης είναι το Μουσείο να γίνει το νέο τοπόσημο της περιοχής και ο Πειραιάς να βρεθεί στη λίστα των σημαντικότερων και άξιων επισκέψεως λιμανιών.
Σύντομη περιγραφή της πρότασης του Πρώτου βραβείου
Οι ροές της πόλης έρχονται να συναντηθούν με τις ροές των θαλασσινών δρόμων που συρρέουν στο λιμάνι. Αστικά θραύσματα, πράσινο και όχθες είναι τα βασικά εργαλεία που συνθέτουν τη τυπολογία της νέας ακτής. Ο σχεδιασμός της παρέμβασης επιδιώκει να επαναπροσδιορίσει τη δραστηριότητα και κλίμακα του ανθρώπου στη συγκεκριμένη περιοχή, χωρίς να αποκρύπτει τις μεγάλες αντιθέσεις που ήδη εμπεριέχει η φυσιογνωμία του εμπορικού λιμανιού.
Το νέο Μουσείο Εναλίων Αρχαιοτήτων επανακαθορίζει και ενισχύει την αυτοσήμανσή του ιστορικού κτιρίου Σιλό ως εδραιωμένου τοπόσημου υπερτοπικού χαρακτήρα.
Σύγχρονα αρχιτεκτονικά ιδιώματα συνδιαλέγονται με την παλαιά τυπολογία, εμπλουτίζουν τη φυσιογνωμία του και αντανακλούν προς τα έξω τη νέα λειτουργία.
Το αυστηρό εσωστρεφές κτίριο-μηχανή του παρελθόντος διεκδικεί την επαφή του με τον ανοιχτό χώρο, αποκαλύπτοντας κλειστές πλευρές του στη πόλη και αδειάζοντας” ανεμπόδιστα το εσωτερικό του προς τη θάλασσα.
Το περιεχόμενο του κτιρίου παίρνει τη μορφή οργανικής φόρμας που ρέει προς τα έξω, ως υπόμνηση σκαριού πλοίου ή θαλασσινού κήτους.
Η πλαστικότητα και ο σύγχρονος χαρακτήρας της μεταλλικής αυτής μορφής αντιπαραβάλλεται διαλεκτικά με την καρτεσιανή αυστηρότητα του μονολιθικού όγκου σκυροδέματος του υφιστάμενου κτιρίου.
Το εσωτερικό της νέας φόρμας φιλοξενεί και καλύπτει με τους πλέον σύγχρονους τρόπους τελευταίας τεχνολογίας μια πλήρη περιήγηση στην ιστορία της σχέσης του ανθρώπου με τη θάλασσα στον Ελλαδικό και ευρύτερο χώρο, διατηρώντας στο τμήμα της που βρίσκεται εντός του παλαιού κτιρίου την εσωστρέφεια του βυθού και προσφέροντας σταδιακά, την οπτική του ανοιχτού ορίζοντα στο μέτωπο της προς τη θάλασσα.
Οι προσθήκες μικρότερων επιμέρους κτιριακών όγκων που εξυπηρετούν τις ιδιαίτερες υποστηρικτικές απαιτήσεις του Μουσείου, ακολουθούν διακριτικά τη μικροκλίμακα του ανθρώπου και διαμορφώνουν διαφορετικές ποιότητες υποδοχής στα μέτωπα από την πόλη, την παραλία και τις διαμορφώσεις του Πολιτιστικού πάρκου.
Aνοιχτή έκθεση με όλες τις προτάσεις που υποβλήθηκαν στο διαγωνισμό θα πραγματοποιηθεί στην Πέτρινη Αποθήκη. Μαζί με τα εγκαίνια της έκθεσης που θα πραγματοποιηθεί στις 28 Μαρτίου θα πραγματοποιηθεί και η τελετή απονομής των βραβείων και των εξαγορών.
ΔΕΙΤΕ ΟΛΑ ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ
Uleia Andrei (αρχιτέκτων)
Traian Bompa (αρχιτέκτων)
Cristina Chelarescu (αρχιτέκτων)
Uleia Andrei (αρχιτέκτων) (αρχιτέκτων)
Κίζης Ιωάννης (αρχιτέκτων)
Κίζης Κωνσταντίνος (αρχιτέκτων)
Μπελαβίλας Νικόλαος (αρχιτέκτων)
Τροβά Βασιλεία (αρχιτέκτων)
Κίζης Ιωάννης (αρχιτέκτων)
sparch ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΟΥ / ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ
Dr. Σακελλαρίδου Ειρήνη (αρχιτέκτων, March, PH.D)
Παπανικολάου Μόρφω (αρχιτέκτων)
Μαύρου Χρυσοκώνα (αρχιτέκτων)
Joao Maria Ventura Trindade (αρχιτέκτων)
Site Specific – Architecture, LDA
Patricia Marques Costa (αρχιτέκτων)
Joao Maria Ventura Trindade (αρχιτέκτων)
