«Πρέπει να κερδίσουμε τον χαμενο καιρό, πρέπει να αναθεωρήσουμε τη μεταφυσική μας αλαζονεία που δεν φέρνει στον κόσμο καμία ζεστασιά,πρέπει να μάθουμε να δουλεύουμε μερα – νύχτα για να καταφέρουμε να ζήσουμε μαζί με τους ανθρώπους σαν ανθρωποι,νά γίνουμε ελεύθεροι και να κανουμε και τους άλλους ελεύθερους,πρέπει – επιμενω παντα σε αυτο το σημείο – να κυριεύσουμε την εποχή με τις ιδέες μας»
Μιχαήλ Μπακούνιν
(Επανέρχομαι κι «επαναλαμβανομαι» όσο ο αναρχικός χώρος δεν μιλά για τα σημαντικότερα και τα αυτονόητα…..Αισιοδοξώ απαισιόδοξα πώς το «μηνυμα» πού στέλνω χρόνια δεν θα ταξιδεύει για παντα στο άγνωστο με βάρκα μια τρύπια ελπίδα…..να ελπίζω?)
Το καφέ «Φλοράλ» (πού τα τελευταία χρόνια ανανεώθηκε ως χώρος με βιβλιοπωλείο, μουσικές,πολιτιστικές και πολιτικές εκδηλώσεις) έχει ιστορία όσο τα Εξάρχεια,από το 1936 λειτουργεί στο ισόγειο της γνωστής 5όροφης «μπλε πολυκατοικίας» πού ολοκλήρωσε το 1933 ο αρχιτέκτονας Κυριακούλης Παναγιωτακος, στην γωνιά Αραχώβης και Θεμιστοκλέους.
Σε αυτή την «μπλε γωνιά»,στο πάνω μερος τής πλατείας Εξαρχείων,έχει μείνει ως «σταθμός» ένα μεγάλο μέρος τής μνήμης μας.
Εκεί κολλήθηκαν χιλιάδες αφίσσες, μοιράσθηκαν άλλες τοσες προκηρύξεις, έπεσαν δεκάδες χημικά και δακρυγόνα, άν βάλεις το αυτί σου στους τοίχους τής γωνιάς αυτής θα «ακούσεις» τα πάντα από τραγούδια,συζητήσεις και συνθήματα μέχρι σειρήνες περιπολικών και ποδοβολητα πάνω – κάτω των ΜΑΤ, αν κοιταξεις καλά θα δεις σκιές να τρέχουν, σκιές να χορεύουν γύρω από φωτιές……
Από τα τραπεζάκια τού «Φλοράλ» ποιος δεν πέρασε από το μετερίζι τής γνώσης,τού θεάτρου,τής διανόησης,των γραμμάτων και τής τέχνης,τής ζύμωσης με το «διαφορετικό» στις πολύμορφες πολιτικές θέσεις και την εξερεύνηση στο αστείρευτο σύμπαν τού κοινωνικού προβληματισμού;
Δεν είναι όμως, μόνο, ο Τρόμος τής Κρατικής Βίας πού έχει αποτυπωθεί στα «μάτια» και στους τοίχους τής «μπλε πολυκατοικίας», αλλά και ένας άλλος Τρόμος πού φέρνει τον Φασισμό και τον Τρόμο από «άλλο δρόμο»! Καί μάλιστα από «εκεί» πού δεν τον περιμένεις!
Η επίθεση και το σπάσιμο τού καφέ «Φλοράλ», η βία πού δέχθηκαν ακόμη και οι θαμώνες του, μετα το τέλος τής διαδήλωσης τής 20ής Φλεβάρη, είναι ένα ακόμη χτύπημα στον τραυματισμένο Αναρχισμό από το λοσταρι τής μηδενιστικής αντίληψης πού καταστρέφει και διαστρεβλώνει την Αναρχική θεωρία και δράση,συνεχίζοντας από εκεί πού σταματα η εξουσιαστική – οικονομική εγκληματική Ανομία και οι Εθνοφασίστες.
Αντίληψη κυρίαρχη, αντικοινωνική και εξουσιαστική,το στίγμα τής «απόλυτης αλήθειας» πού μισεί και εκδικείται όσους δεν συμμετέχουν στην «εξέγερση» και στην έπαρση τής «επαναστατικής καθαρότητας».
Μοιράζονται παντού κατηγορίες,καταδίκες και αφορισμοί (όλοι φταίνε εκτος από «εμας» τους….»ξεχωριστους») από το αυτοκλητο «λαϊκό δικαστήριο» σε θαμώνες πού…δεν δώσανε «παρουσία» στο συλλαλητήριο και δεν «τιμήσανε την παρέλαση τής υπερ – αγωνιστικής πρωτοπορίας» πού εκ τού ασφαλούς Εξουσιάζει και Τρομοκρατεί στα Εξάρχεια.
Είναι εκείνη η φασιστική αντίληψη βγαλμένη από την βαρβαρότητα τής συστημικής – κρατικής «δικαιοσύνης» και πού το μόνο πού φέρνει στην κοινωνία ως «μαντατο» είναι περισσότερος Τρόμος και Εκφασισμός,την δέσμευση πώς η πραγματικότητα και οι συνθήκες πού θα επιβάλλει (άν κάποτε «κερδίσει» την…. εξουσία) θα είναι πολύ χειρότερες από εκείνες τής σημερινής κρατικής – καπιταλιστικής αγριότητας.
Για την ακρίβεια είναι η ίδια αντίληψη πού βρίσκεται στις δύο όψεις τού «νομίσματος» πού πέφτει και κόβει τα κεφάλια τής ανθρωπότητας,αιώνες τώρα.
Στην πρώτη τσακίζει όποιον δεν ορκίζεται «τυφλή πίστη στο εθνικό σύμβολο» και στην άλλη τσακίζει στους δρόμους ως «φασίστα» όποιον κρατά ελληνική σημαία!
«Πας μή Έλλην,βάρβαρος» και «πας Έλλην, βάρβαρος » αντίστοιχα, όλοι οι «καλοί» χωράνε στον ρόλο τού τιμωρού ανάλογα με την περίπτωση!
Κάθε φασιστική εκδοχή σε «στρατιωτική διάταξη» πέφτει στην ανταγωνιστική αρένα τής κτηνώδους βίας,οι πολλοί δέρνουν τον ένα για την «ιδεολογική» επικράτηση τού πιο ισχυρού!
Δεν είναι η πρώτη φορά πού η βία τής φασίζουσας αυτής αντίληψης, χτυπά δολοφονικά από τα μέσα τον Αναρχισμό! Ο ξυλοδαρμός τού τοτε πρόεδρου τής ΓΣΕΕ Χρήστου Πολυζωγόπουλου στην οδό Ναυαρίνου στις 31/1/2006, οι εμπρησμοί και οι επιθέσεις σε διάφορα βιβλιοπωλεία («Ιανός», Εκδόσεις Γεωργιαδη, Παπασωτηρίου, Ελληνικά Γράμματα, «´Αρδην», περιοδικό «Ρεσάλτο» κά), η τρομοκρατία στα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων εκεί πού η παρουσία τού πολιτικού λόγου – αντίλογου ισοπεδώνεται από τον φετιχισμό τής βίας
(Γ.Πανούσης, Π.Μανδραβέλλης, Τ.Γουότσον κά), οι ξυλοδαρμοί σε χρήστες ναρκωτικών για να «καθαρίσει» η πλατεία φτανει το πρόβλημα να μην είναι «στα πόδια» των Εξαρχείων,οι βίαιες επιθέσεις σε δημοσιογράφους και εργαζομένους στα ΜΜΕ με τελευταία σημάδια αυτού τού τραμπουκισμού στα σώματα των Κ. Μπογδάνου και τού σκιτσογράφου Soloup στους δρόμους των Εξαρχείων, οι επιθέσεις σε εκδηλώσεις φοιτητικών αριστερών παρατάξεων μέ πιο πρόσφατη άσκηση βίας εκείνη στις 16/12/2012,στην κατάληψη τής Τσαμαδού 15.
ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ,
για την φασίζουσα αυτή αντίληψη πού βάφεται και ντύνεται «αντιεξουσιαστικά» για να πνίξει στην δεξαμενή της γόνιμες αντιστασεις,για να ματαιώσει κοινωνικές συμμαχίες και συναινέσεις ενάντια στην εξαθλίωση,στην εκμετάλλευση και στο άδικο, για να τυλίξει στο δίχτυ τής πανούκλας της οργισμένους νεολαίους στρέφοντας τους άκριτα και αλαφιασμένα εναντίον όλων!
ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ για την σφαγή τού Αναρχισμού,των κανόνων,τού ήθους,των αξιών ΜΑΣ,των κόκκινων γραμμών ΜΑΣ ανάμεσα στο ιδεοδρόμιο και στην απανθρωπιά,
ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ για ότι μάς ενοχλεί ή αυτή η συζήτηση άνοιξε και έκλεισε αμέσως μετά την τραγωδία στην Μαρφίν στις 5 Μάη 2010?…..
Μιλάμε (και σωστα) για τον Χρυσαυγιτισμό πού ματαίωσε την παράσταση «Corpus Christi» στο θέατρο «Χυτήριο» και για εκείνον (τον ίδιο σκοταδισμό και ολοκληρωτισμό σε «μαυροκόκκινο φόντο»)πού ματαίωσε την παράσταση «Κίτρινο Σκυλί» τού Μισελ Φάϊς στις 10/5/2009 στο «Από Μηχανής Θέατρο» ή επιτέθηκε με αυγά στην συγγραφέα Σώτη Τριανταφύλλου κατά την διάρκεια βιβλιοπαρουσίασης πάλι στο «Φλοράλ»,στις 2/11/2009, επιλεκτική Σιωπή,ούτε λέξη?!……
Σφραγίσαμε το στόμα τής κριτικής,τής διαφωνίας,τού διαχωρισμού και τής απόρριψης με ότι ταυτίζει τον Αναρχισμό με την ανομία,το χάος,την εξουσιομανία,την αταξία…..
Ποινικοποιήσαμε τους εαυτους μας, βγάζουμε τά μάτια μας μόνοι μας συντηρώντας την στρατηγική τής έντασης που επιδιώκει η Εξουσία, κλωτσάμε τον Αναρχισμό στον παραλογισμό τής Ακρότητας πού έχει «δύο μέτρα και δύο σταθμά» για την Βία!
Και επιτρέψαμε στο Κτηνος να προχωρήσει,για να «γράψει» μαύρες μέρες και γεγονότα,δεν σκεφθήκαμε τους «άλλους»,δεν αναλάβαμε τις ευθύνες μας!
Είναι εύκολο να μιλάμε (και προφανώς πρέπει)για τα βασανιστήρια στά κορμιά συλληφθέντων,για την ρατσιστική βία και τις δολοφονικές επιθέσεις σε μετανάστες, για τις κυβερνητικές κατασταλτικές επιχειρήσεις και παρακρατικές επιθέσεις σε καταλήψεις και κοινωνικούς πολιτικούς χώρους……
Είναι δύσκολο φαίνεται να μιλάμε για «τά δικά μας κακώς κείμενα» και να τά ρίχνουμε στο καλάθι των «κρυμμένων», https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1458212… Κρύβεται τελικά όμως η αλήθεια «κάτω από το χαλί»,σκεπάζεται το αίσχος και η αθλιότητα σε βάρος τού Αναρχισμού και η αμαύρωση των κοινωνικών αγώνων?
Ακροβατούμε στην Εξουσία τής μονομέρειας πού μας βολεύει,στην «επιλεκτική κριτική» τής βίας πού έφθασε στο σημείο,μέσα στά Εξάρχεια,να μην τολμούν από το φόβητρο και την απειλή τού μηδενισμού – ψευτοαναρχισμού γνωστές αναρχικές συλλογικότητες πού απέχουν λίγα μέτρα μόλις απόσταση από το «Φλοράλ» να μην παίρνουν θέση,να αποφεύγουν να γράψουν πέντε σειρές καταγγελίας αυτής τής βαρβαρότητας πού υποδύεται την «αντιεξουσία» και πού αντιμετωπίζει τον απλό κόσμο ως «ταξικούς εχθρούς»!
Ο φόβος και το σεντονι σιωπής κι ανοχής απέναντι στον συμμοριτισμό τού πολιτικού χουλιγκανισμού πού συμπληρώνει ένα περιβάλλον μαφιόζικης και υπόκοσμης δράσης πού έχει κάνει «άσυλο» την περιοχή των Εξαρχείων,θα μπορούσε να απαντηθεί μέ ένα παλιό αναρχικό σύνθημα…..»Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ»!
Οι συλλογικότητες και οι σύντροφοι/σσες τού αναρχικού – αντιεξουσιαστικού χώρου ΣωπαίνΟΥΜΕ για τά ουσιώδη και τά μέγιστα (πού προηγούνται,κατά την άποψη μου τής καταγγελίας τής Κρατικής βίας,άν θέλουμε να πείσουμε τους «από κάτω» για τις αγνές μας προθέσεις για Κοινωνία ευτυχίας και όχι μεγαλύτερης δυστυχίας….),για την ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ μέ χαρακτηριστικά πού χάραξε κατά διαστήματα πάνω στο πρόσωπο τής κοινωνίας η φαλτσετα τής ναζιστικής,»δημοκρατικής» και σταλινικής κτηνωδίας των διαφόρων «ηγετικών» ταγμάτων εφόδου που θέρισαν την ιστορία από τις ιδεοληψίες,τον δογματισμό και τον σεχταρισμό τους!
Θα σπάσουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ το τείχος τής ΑΝΟΧΗΣ,θα αφήσουμε τά λόγια μας να τρέξουν ελεύθερα στον ποτάμι τής ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ή θα αποδεχθούμε την Εποχή των Τεράτων να ακυρώσουν κάθε απόπειρα επιστροφής και επανασύνδεσης με το κουρασμένο και γδαρμένο κοινωνικό σώμα, απογοητεύοντας για πάντα τους γείτονες,τους φίλους,τους συντρόφους,τις οικογένειες μας,τα παιδιά μας πού προσδοκούσαν δίπλα μας κάτι περισσότερο από την παγερή αδιαφορία και σιωπή μας στην «αναρχία» πού προκαλεί στους άλλους Τρόμο και σε εμάς Ντροπή και Απέχθεια?!
ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ για τον ρατσισμό τής γενίκευσης,τον παρασιτισμό και τον θάνατο πού έχει εισβάλλει αρπακτικά και διαβρωτικά στον χώρο τής πολιτικής σκέψης και δράσης?!…..
ΘΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗ για το αίσχος,την αθλιότητα,την ντροπή τού σπασίματος τού κάθε «Φλοράλ» και τής γενικότερης απαξίωσης των εξουσιαζόμενων (ως «προσκυνημένων» και «υποταγμένων νοικοκυραίων» από τους προσκυνημένους στην θρησκεία τής Βίας….),πού μηδενός εξαιρουμένου τους θέλουμε κοντά μας,σε αυτους απευθυνόμαστε και μέρα με την μέρα τους χάνουμε,τους «μετράμε» λιγότερους,τους στέλνουμε στην «άλλη μεριά» απέναντι μας,στους εχθρούς τής Ελευθερίας,μόνους κι αυτους μέσα στον κοινωνικό καννιβαλισμό πού νομιμοποιήσαμε και ανεχθήκαμε πρώτα εμείς οι ίδιοι…..
Αν θέλουμε να κάνει βήματα το όραμα για μια Ανθρώπινη Κοινωνία,άν θέλουμε να δώσουμε ζωή και να λάμψουμε ως φάρος αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης σε ένα Κόσμο πού χάνει το φως του από απελπισία και παραίτηση,άν θέλουμε να συνθέσουμε την ζωή με την ανάσα,την φαντασία,την έμπνευση και το λιθαράκι (και)των «άλλων»,των γύρω από εμάς και ίδιων μέ εμάς (γιατί χωρίς τους «άλλους» δεν υπάρχουμε και μέσα απ τούς άλλους τά πάντα αλλάζουν), άς σπάσουμε την καταθλιπτική Σιωπή για αυτο τό τεράστιο λάθος πού μπαίνει ανάμεσα σε εμάς και τούς υπόλοιπους ανθρώπους,άς ρίξουμε την «αυλαία» σέ ότι ΚΑΚΟΠΟΙΕΙ ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΙ ΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟ,βάζοντας τέλος σε εξουσιαστικές και κυρίαρχες αντιλήψεις πού στέλνουν όλο πιο γρήγορα την κοινωνία στην διάσπαση,στην δουλεία,στον ατομικισμό και στά νύχια νέων Τυράννων,χωρίς ποτέ τό ανθρώπινο δράμα να τελειώνει.
Ο φασισμός δεν είναι οι «άλλοι»,όπως έλεγε σωστά ο σοφός Μάνος Χατζιδάκης,τό 1993.
Είχε δίκιο.
Είμαστε εμείς,η σιωπή κι η ανοχή μας……
ΜIΛΗΣΤΕ λοιπόν,προτού είναι οριστικά αργά,γιά τούς «άλλους» και «εμάς»…….
(και φυσικά αξίζουν τα συγχαρητήρια σέ εκείνους τούς συντρόφους πού εκείνη τήν ημέρα ήρθαν σε σύγκρουση με τόν μηδενοφασισμό και απέτρεψαν έξω από τό «Φλοράλ» τά χειρότερα….)
Ο ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΜΙΑ, ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΣ,ΧΑΟΣ ΚΑΙ ΑΤΑΞΙΑ
Παπαδόπουλος Παναγιώτης (Κάϊν)
μεμονωμένο άτομο απ τό Αναρχικό – Ελευθεριακό Κίνημα
erozer2000@yahoo.gr
