Η κατάχρηση αποδείχτηκε με τον πλέον ηχηρό τρόπο. Μιλάμε για την υπόθεση Παπαγεωργόπουλου και την ποινή των ισοβίων.
Είμαστε σε μια περίοδο, όπου ο αχός από την σκληρή καθημερινότητα του έλληνα μπλέκεται με τον πιο ακραίο τρόπο με τις πληροφορίες για δικογραφίες με αντικείμενο εκατομμύρια ευρώ, που θα έπρεπε να είναι στα Δημόσια ταμεία, αλλά δυστυχώς έχουν καταλήξει σε καταθέσεις στην Ελβετία (και αλλού, η Σιγκαπούρη είναι τώρα στη μόδα) ή στις τσέπες δημοσίων λειτουργών.
Ας μην βιαστούμε όμως να πανηγυρίσουμε. Ο νόμος 1608/50 περί καταχραστών του Δημοσίου είναι το πλέον αναχρονιστικό νομικό δημιούργημα, το οποίο συντάχθηκε την περίοδο, που ακολούθησε τον Εμφύλιο Πόλεμο στη χώρα μας. Εποχή άγρια γεμάτη από καταδότες και ρουφιάνους…
Στον κ. Παπαγεωργόπουλο δεν συνυπολογίστηκε το ελαφρυντικό του προτέρου έντιμου βίου, που θα έριχνε τα ισόβια και ίσως του επέβαλλε ποινή 15-20 χρόνων. Ας κάνουμε τώρα μια υπόθεση εργασίας:
– Σε τι θα βλάπτονταν δηλαδή το Δημόσιο συμφέρον, αν πάλι είχε οδηγηθεί στη φυλακή, αλλά με ποινή κατώτερη των ισοβίων; Μάλλον σε τίποτε. Κάποιοι απαντούν ότι το μήνυμα δεν θα ήταν τόσο ισχυρό και ηχηρό. Μήπως όμως η ποινή δεν έχει μόνο διδακτικό στόχο, αλλά κυρίως πρέπει να αναταποκρίνεται στην βαρύτητα της πράξης;
– Μήπως άραγε το υπέρτατο αγαθό, που προστατεύει το ποινικό μας σύστημα είναι η ανθρώπινη ζωή; Το λέω διότι έχω υπόψη μου ποινές για αποδεδειγμένους ενόχους ανθρωποκτονιών να είναι μικρότερες από αυτές των ισοβίων. Και σωστά, διότι με αυτόν τον τρόπο συνυπολογίζονται και άλλα στοιχεία της προσωπικότητας των δραστών.
Είμαστε όλοι σοκαρισμένοι από τις λεπτομέρειες της δικογραφίας, όπως περιγράφονται από συνεργάτες του άλλοτε ειδώλου των σταδίων, πως εισπράττονταν οι μίζες εκατομμυρίων ευρώ και δεν κατέληγαν στα Δημόσια ταμεία.
Εμείς, ως πολίτες, μπορούμε να νιώθουμε σοκ και δέος. Οι δικαστές, όμως, πρέπει αντίθετα να είναι ψύχραιμοι, ήρεμοι και καθόλου επηρρεασμένοι από τις καταγγελίες συγκατηγορουμένων.
Η βασική αρχή «ένοχος ένοχον ου ποιεί» μοιάζει πλέον να μην ισχύει στις δικαστικές αίθουσες. Επειδή, λοιπόν, πλησιάζουν δίκες με αντικείμενο πολλών εκατομμυρίων ευρώ, η συμβουλή, που μπορεί να δώσει κανείς στους αρμόδιους είναι μια: Ψυχραιμία…
Όσο για εκείνους που νομοθετούν, θα χρειαστεί λίγη περισσότερη τόλμη για να υπάρξουν δίκαιες ρυθμίσεις για το οικονομικό έγκλημα· στην Ευρώπη σε παρόμοιες υποθέσεις δεν επιβάλλονται ποινές μεγαλύτερες των 8 ετών.
Όλα αυτά με δεδομένο ότι και οι κρίνοντες, κρίνονται – χωρίς κάποιοι να τους χαϊδεύουν τ’ αυτιά.
