Επειτα από προσπάθειες5 χρόνων, συγκέντρωση 1.000 υπογραφών, ποδηλατοδρομίες και αποστολή 2.000 καρτών προς τους υπουργούς Πολιτισμού αυτών των χρόνων, οι κάτοικοι της περιοχής των Αμπελοκήπων, μαζί με τη μη κερδοσκοπική εταιρείαMonumenta, κατάφεραν να διασώσουν τον κινηματογράφο Αστρον, τον πρώτο χειμερινό κινηματογράφο της περιοχής, οι χώροι του οποίου φιλοξενήθηκαν πολλές από τις εμπειρίες τους: πρώτη φορά στο σινεμά, πρώτη ταινία, πρώτη συνάντηση, πρώτο φιλί.
Η ιστορία ξεκινάει στις αρχές του 20ού αιώνα, τότε που στην Αθήνα ανοίγουν τις πύλες τους οι πρώτες αίθουσες κινηματογράφου. Αρχικά χρησιμοποιούνται ως κινηματοθέατρα που άλλοτε ανεβάζουν θεατρικές παραστάσεις και άλλοτε προβάλλουν κινηματογραφικές ταινίες. Στο τέλος του 1910 λειτουργούν ήδη6 κινηματογραφικές αίθουσες: Κόσμος, Royal, Βαριετέ, Pathé Frères, Ρώμη, Hellas. Οι περισσότερες διαθέτουν πιανίστα που συνοδεύει ηχητικά τις ταινίες του βωβού κινηματογράφου. Την περίοδο του Μεσοπολέμου λειτουργούν 13 αίθουσες στην Αθήνα και άλλες 62 στην επαρχία.
Το 1929 έχουμε την έναρξη του ομιλούντος κινηματογράφου και εγκαινιάζεται στην Αθήνα με την αίθουσα Αττικόν, ενώ τρία χρόνια αργότερα, το 1932 φτιάχνεται το Παλλάς στο ισόγειο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού, με χωρητικότητα 2.000 θέσεων. Το 1954 λειτουργούν 450 αίθουσες σε όλη την Ελλάδα, οι περισσότερες στην Αθήνα. Στην περιοχή των Αμπελοκήπων λειτουργούν αρκετοί θερινοί κινηματογράφοι ενώοι πρώτοι χειμερινοί κινηματογράφοι κάνουν την εμφάνισή τους στα μέσα της δεκαετίας του 1950.
Τον Απρίλιο του 1956 ο Κωνσταντίνος Ιωαννίδης, ο Δημήτριος Παντερμαλής και οι αδελφοί Δημήτριος και Νικόλαος Μαλτσινιώτης αγόρασαν ένα οικόπεδο στον αριθμό 37 της έρημης τότε λεωφόρου Κηφισίας, προκειμένου να χτίσουν τον πρώτο χειμερινό κινηματογράφο στην περιοχή των Αμπελοκήπων.
Ο Ιωαννίδης είχε σχετική εμπειρία αφού ήδη απο το 1935 είχε φτιάξει το θερινό κινηματογράφο Σινέ Παρί στην Πλάκα, με μια διάθεση νοσταλγίας για το Παρίσι που τότε είχε μόλις αποχωριστεί.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΥΣΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ
Ο Κωνσταντίνος Ιωαννίδης (φωτ. από τα εγκαίνια του Αστρον, 1957) καταγόταν από την ευρύτερη περιοχή της Προύσας κι έφυγε πρόσφυγας από το Σούσουρλουκ της Μικράς Ασίας το 1923, στα 21 του χρόνια, γεμάτος ανησυχία για όσα είχαν συμβεί, αλλά και γεμάτος όνειρα για όσα τον περίμεναν.
Μέσω της Προσοτσάνης της Δράμας, βρέθηκε στη μικρή πόλη Κρεζώ της Γαλλίας χωρίς να γνωρίζει ούτε λέξη γαλλικά – ούτε ελληνικά μιλούσε τότε.
Δούλεψε για λίγο στην Peugeot, αλλά γρήγορα αναζήτησε τα όνειρά του στο Παρίσι, κοντά στον θείο του, Παναγή. «Οταν έχεις συνηθίσει σε έναν τρόπο ζωής και τον χάνεις από τη μια στιγμή στην άλλη, χωρίς να έχεις ευθύνη, έχεις έναν λόγο παραπάνω να διεκδικήσεις και να αποκτήσεις ξανά αυτά που θεωρούσες παντοτινά δικά σου» έλεγε ο ίδιος πριν το τέλος της ζωής του, όταν του ζητούσαν να ερμνηνεύσει την μετέπειτα επιχειρηματική του επιτυχία.
Ξεκίνησε από μια επιχείρηση γυναικείων κομμώσεων και καλλυντικών. Οι Παριζιάνες είχαν χρήματα να επενδύσουν. Γρήγορα απέκτησε αλυσίδα καταστημάτων, «Maison de Parmenente», τα οποία οργάνωνε και μετά πουλούσε – πρόγονος του franchise. Δημιουργικές μέθοδοι μάρκετινγκ, όπως«δωρεάν κόμμωση, permenente σε όποια κυρία έφερνε τρεις φίλες της στο κατάστημα», έδωσαν μεγάλη ώθηση στην επιχείρηση.
Το 1930 βρήκε τον Κωνσταντίνο Ιωαννίδη επιτυχημένο, οικονομικά εύρωστο, γνωστό στην κοινωνία του Παρισιού και έτοιμο να παντρευτεί… ποιαν άλλη; Μία Ελληνίδα.
Η 20χρονη Φωτεινή Καλαïτζή, που ζούσε στην Αθήνα και καταγόταν επίσης από τη Μικρά Ασία, ταξίδεψε στο Παρίσι και με συνοπτικές διαδικασίες παντρεύτηκε τον Κωνσταντίνο. Δεν της άρεσε το Παρίσι, θεωρούσε ότι «μόνο για τιμωρία θα μπορούσε κάποιος να ζήσει εκεί», γι’ αυτό και μετά τη γέννηση του πρώτου τους παιδιού το 1932, εκείνος επείσθη και επέστρεψαν στην Αθήνα, παρ’ ότι δεν μιλούσε ελληνικά (στην Προύσα μιλούσε τουρκικά, στο Παρίσι γαλλικά). Η Ελλάδα ήταν η πατρίδα του, αλλά δεν ήταν ο τόπος του. Ηρθε όμως με ζεστό χρήμα στην τσέπη απο τις επιχειρήσεις του που τις πούλησε στην καλύτερη τους στιγμή. Ηταν έτοιμος να επενδύσει στην Ελλάδα. Με αρχιτέκτονα τον Γεώργιο Γκοτζαμάνη, έχτισε ένα πενταώροφο κτίριο πίσω από την πλατεία Κλαυθμώνος (στον πεζόδρομο της Σκουλενίου), για να στεγάσει την οικογένειά του, και αργότερα στη δεκαετία του 1960 έφτιαξε ένα εξοχικό στη Βάρκιζα η οποία τότε έμοιαζε με σεληνιακό τοπίο (στο παραθαλάσιο αυτό σπίτι γυρίστηκαν πολλές ταινίες της Ιωαννίδης Φιλμ).
ΕΝΑ ΑΣΤΡΟΝ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ
Η άδεια του Αστρον εκδόθηκε τρεις μήνες μετά την αγορά του οικοπέδου, τον Ιούλιο του 1956. Τη μελέτη υπέγραφε ο ακαδημαϊκός Σόλων Κυδωνιάτης, ο οποίος μόλις είχε εκλεγεί καθηγητής στο ΕΜΠ. Ενας από τους καλύτερους αρχιτέκτονες της εποχής του, που δίδαξε και μελέτησε με πάθος την αγροτική αρχιτεκτονική και συνέβαλε στην οργάνωση των χωριών και στην ανοικοδόμηση της χώρας μετά τον πόλεμο. Ασχολήθηκε επίσης με την προστασία του αστικού περιβάλλοντος (ο πρώτος που έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου το 1920) και τη διάσωση ελληνικών ιστορικών χώρων, ενώ συνέλαβε και την ιδέα της ενοποίησης αρχαιολογικών χώρων.
Στα Αρχεία Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής του Μουσείου Μπενάκη υπάρχει ολόκληρη η μελέτη του κινηματογράφου, και μάλιστα σε δύο παραλλαγές: η μία με 31 σειρές στην πλατεία και 13 στον εξώστη και η δεύτερη με 26 σειρές στην πλατεία και 14 στον εξώστη. Συνολικά προβλέπονταν 1.340 θέσεις: 800 στην πλατεία και 540 «θέσεις διακεκριμέναι» στον εξώστη. Η μελέτη είχε γίνει με το σύστημα CinemaScope και με τέτοιον τρόπο ώστε όλοι οι θεατές να έχουν καλή ορατότητα της οθόνης.
Η ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ ΑΣΤΡΟΝ
Ο κινηματογράφος είχε μια σημαντική καινοτομία: αναβάθμισε τον εξώστη. Οι διακεκριμένες θέσεις του Αστρον ήταν στον εξώστη, ενώ ως εκείνη τη στιγμή σε όλους τους κινηματογράφους της Αθήνας η τιμή του εισιτηρίου στον εξώστη ήταν χαμηλότερη. Κι ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους αγαπήθηκε το Αστρον: ξέφευγε από την αντίληψη του «λαϊκού γκέτο» που είχαν ως τότε οι εξώστες των κινηματογράφων.
Πρωτότυπα σχέδια (1956) του Σόλωνα Κυδωνιάτη
Η μορφολογία των όψεων είχε προβληματίσει ιδιαίτερα τον αρχιτέκτονα, γι’ αυτό και διασώζονται σχέδια με τέσσερις διαφορετικές παραλλαγές. Μια μεγάλη, επιβλητική κλίμακα, που διαιρείται στο πλατύσκαλο σε δύο μικρότερες, οδηγεί στο φουαγιέ.
Πρωτότυπα σχέδια (1956) του Σόλωνα Κυδωνιάτη
Το φουαγιέ με το μπαρ επεκτείνεται στον επιμήκη εξώστη επάνω από την είσοδο με το χαρακτηριστικό κιγκλίδωμα της εποχής. Δεξιά και αριστερά του φουαγιέ, δύο χώροι προορίζονταν για καπνιστήρια. Ολες οι εσωτερικές διακοσμήσεις έχουν μελετηθεί με προσοχή από τον Σόλωνα Κυδωνιάτη.
Πρωτότυπα σχέδια (1956) του Σόλωνα Κυδωνιάτη
Σύμφωνα με την αρχική πρόταση, ο κινηματογράφος θα ονομαζόταν Cine Venus. Πιθανόν το περιστρεφόμενο αστέρι που τοποθετήθηκε στην είσοδο, το οποίο ήταν ορατό και από το Παγκράτι, ενέπνευσε το όνομα Αστρον για τον νέο κινηματογράφο. Ισως να έπαιξε ρόλο και το ότι το νέο όνομα ξεκινούσε από «Α», άρα θα ήταν πρώτο στις λίστες των εφημερίδων. Βέβαια, αργότερα άνοιξαν κι άλλοι κινηματογράφοι στην περιοχή των Αμπελοκήπων (Αθήναιον, Ανεσις, Αρτζεντίνα, Αβάνα) που πέρασαν στις λίστες μπροστά από το Αστρον.
Πρωτότυπα σχέδια (1956) του Σόλωνα Κυδωνιάτη
ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ
Η έναρξη της κρατικής ελληνικής τηλεόρασης το 1966 επηρέασε τους κινηματογράφους όλης της χώρας. Το 1973, κι ενώ η μείωση των εισιτηρίων συνεχιζόταν, ο Κωνσταντίνος Ιωαννίδης υπέκυψε στις πιέσεις των συνεταίρων του να αποδεσμευτούν από αυτό το περιουσιακό στοιχείο που θεωρούσαν ότι μέρα με την ημέρα έχανε την αξία του. Πούλησε το μερίδιό του με την προϋπόθεση ότι θα κρατούσε τη διαχείριση – είχε ήδη ιδρύσει την κινηματογραφική εταιρεία Ιωαννίδης Φιλμς ΕΠΕ και χρειαζόταν έναν κράχτη στο κέντρο της Αθήνας.
To 1996 ο κινηματογράφος ανακαινίστηκε, πήρε μια εισπρακτική ανάσα χάρη στις ταινίες «Ο βράχος», με τον Σον Κόνερι και τον Νίκολα Κέιτζ, και «Ο οργασμός της αγελάδας», της Ολγας Μαλέα (1996), αλλά παρόλα αυτά οι ιδιοκτήτες επέμεναν να μην βλέπουν μέλλον στην επενδυσή τους.
Η ΕΞΕΛΙΞΗ
To 2004 ο κινηματογράφος πωλήθηκε και το 2009 ο νέος ιδιοκτήτης, το Συνεγγυητικό Κεφάλαιο Εξασφάλισης Επενδυτικών Υπηρεσιών, πήρε άδεια κατεδάφισης.
Η μη κερδοσκοπική εταιρεία Monumenta ζήτησε τότε την παρέμβαση του ΥΠΠΟ και του ΥΠΕΚΑ προκειμένου να προστατευθεί το κτίριο από κατεδάφιση, ενώ ο Πολιτιστικός- Περιβαλλοντικός Σύλλογος Κέντρου Αμπελοκήπων κατέθεσε στο ΥΠΠΟ αίτηση χαρακτηρισμού του ως διατηρητέου μνημείου.
Τελικά, έπειτα από3 χρόνια, η περιπέτεια του κινηματογράφου Αστρον στους Αμπελοκήπους είχε ευχάριστη κατάληξη. Την Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013, με μεγάλη πλειοψηφία, τα μέλη του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων γνωμοδότησαν υπέρ του χαρακτηρισμού του ως διατηρητέου μνημείου.
Το Αστρον δεν θα γίνει ποτέ σουπερμάρκετ.
