Το όνομα Γεώργιος Μαύρος πιθανώς δεν λέει τίποτε στους σημερινούς νέους. Ενδεχομένως και πολλοί από τους ενηλίκους δεν ενθυμούνται το όνομα ενός από τους πρωταγωνιστές της πρόσφατης πολιτικής ιστορίας μας.
Επί δεκαετίες βουλευτής, υπουργός σε κυβερνήσεις του Κέντρου, κορυφαίος συνεργάτης του Γεωργίου Παπανδρέου αλλά και του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος τον επέλεξε ως Αντιπρόεδρο στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας μετά την πτώση της Δικτατορίας, αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως (Ενωση Κέντρου) μετά τις εκλογές του 1974, εκλήθη από τον Ανδρέα Παπανδρέου να ενισχύσει το ΠαΣοΚ στις εκλογές του 1981.
Τα προαναφερθέντα δεν αποτελούν τμήμα πολιτικού μνημοσύνου του Γεωργίου Μαύρου. Απλώς καταγράφονται ως στοιχεία για να καταδειχθεί το αυτονόητο. Οτι μεταξύ της Δεξιάς και της Αριστεράς και των (ακρο)δεξιών και (ακρο)αριστερών παραφυάδων τους υπάρχει, δρα και επηρεάζει αποφασιστικά τις εξελίξεις το κόμμα του Κέντρου, το οποίο εμφανίζεται υπό διάφορες κατά καιρούς ονομασίες όπως όλα σχεδόν τα κόμματα στην Ελλάδα.
Τα αποτελέσματα των εκλογών δείχνουν ότι οι ούτω πως καλούμενοι Κεντρώοι δίνουν τη νίκη στον εκάστοτε επικρατούντα κομματικό σχηματισμό. Τις τελευταίες δεκαετίες ήταν ένα ποσοστό 10% έως 15% που έδινε τη νίκη στο ΠαΣοΚ ή στη Νέα Δημοκρατία. Ηταν οι ψηφοφόροι που μετακινούμενοι πήγαιναν από εδώ και από εκεί.
Αυτός ο δικομματισμός, η Κεντροδεξιά ή η Κεντροαριστερά, έδειξε να υποχωρεί υπό το βάρος της οικονομικής κρίσης, η οποία ανέτρεψε τα ισχύοντα στην πολιτική σκηνή. Οι ψηφοφόροι, με προφανή σκοπό να τιμωρήσουν πρώτα το ΠαΣοΚ και εν συνεχεία τη Νέα Δημοκρατία, έβαλαν στο παιχνίδι ένα τρίτο κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας συγκεντρώσει ένα αξιόλογο εκλογικό ποσοστό και τη θέση της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, δηλώνει ότι διεκδικεί την εξουσία.
Τη διεκδικεί; Αμφίβολον…
Διότι, πρώτον, το ΠαΣοΚ υπό συνθήκες μάλλον χειρότερες από τις σημερινές (με τον αρχηγό του, Α. Παπανδρέου, στο Ειδικό Δικαστήριο) έδειξε να είναι εφτάψυχο. Συνεπώς ας δούμε τι θα γίνει τελικά με τον κ. Βενιζέλο.
Δεύτερον, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μοιάζει έτοιμος να πάρει την εξουσία. Ποικίλες δυνάμεις, από το παλαιό ΚΚΕ εσωτερικού έως τις ποικιλώνυμες «συνιστώσες», επιδίδονται σε προσομοιώσεις εξουσίας –έκαστος στο είδος του!
Κι εδώ τίθεται το ερώτημα: Ποιος θα πάρει τους Κεντρώους; Ο αυτοπροσδιοριζόμενος αρχηγός της Αριστεράς κ. Τσίπρας ή ο βενιζελικής καταγωγής κ. Αντ. Σαμαράς, ο οποίος εμφανίζεται έτοιμος για το μεγάλο άνοιγμα προς το Κέντρο;
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
