«Αφού αυτό θέλεις, εντάξει». Με αυτή τη φράση απάντησε ο Θόδωρος Αγγελόπουλος όταν η δεύτερη κόρη του τού δήλωσε ότι ήθελε να ασχοληθεί με τη σκηνογραφία. Είχαν προηγηθεί κάποιες μικρές επιφυλάξεις εκ μέρους του, οι οποίες όμως, όπως λέει η 30χρονη σήμερα Κατερίνα Αγγελοπούλου, δεν ήταν παρά η συνήθης σπουδή του γονιού να προστατεύσει το παιδί του, δεδομένου ότι ο χώρος της τέχνης κρύβει ενίοτε μεγάλες δυσκολίες. Από τη στιγμή ωστόσο που η ίδια έκανε την επιλογή της, ο πατέρας της στάθηκε υποστηρικτικός. «Οι γονείς μου υπήρξαν γενικότερα υποστηρικτικοί» λέει η νεαρή σκηνογράφος. «Ποτέ δεν μας απέτρεψαν από το να κάνουμε κάτι που θέλαμε πραγματικά».
Αυτή την περίοδο η Κατερίνα Αγγελοπούλου βρίσκεται σε πρόβες εν όψει της πρώτης συνεργασίας της με την Εθνική Λυρική Σκηνή. Συνυπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια για το μπαλέτο «Ταξίδι στην αιωνιότητα», ένα μέρος του οποίου βασίζεται σε μουσικές της Ελένης Καραΐνδρου που «έντυσαν» ταινίες του Αγγελόπουλου.
Η νεαρή σκηνογράφος δεν κρύβει ότι προσεγγίζει την εν λόγω δουλειά και συναισθηματικά: «Οι μουσικές της Ελένης έχουν για εμένα απόλυτη σχέση με τις ταινίες του πατέρα μου. Τις ακούω, τις αναγνωρίζω, ξέρω από ποια ταινία είναι η καθεμιά και δεδομένου του συμβάντος του περασμένου χρόνου, υπήρχε κάποια φόρτιση». Ωστόσο στέκεται ιδιαίτερα στον Ρενάτο Τζανέλα, τον διευθυντή μπαλέτου της Λυρικής, που υπογράφει τη χορογραφία. Είναι ένας νέος συνεργάτης, λέει, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με τις ταινίες και με τον ίδιο τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, αλλά η παράσταση αντανακλά τη δική του ματιά και το άκουσμα επάνω στα πράγματα. «Μιλήσαμε λοιπόν και συμφωνήσαμε να κάνουμε κάτι που μπορεί να πηγάζει από εκεί, αλλά πηγαίνει κάπου αλλού» αποκαλύπτει χαρακτηριστικά.
Με αφετηρία τα μαθηματικά
Γεννημένη στην Αθήνα, η Κατερίνα Αγγελοπούλου σπούδασε αρχικά Μαθηματικά στο Λονδίνο, χωρίς να έχει κατασταλάξει ακόμα τότε, όπως λέει, ως προς το τι θα έκανε στη ζωή της. Εργάστηκε για λίγο στην Υπατη Αρμοστία του ΟΗΕ και αργότερα με τους γονείς της στον κινηματογράφο, ώσπου κάποτε, κατόπιν παρότρυνσης, σκέφτηκε να δοκιμάσει τις δυνάμεις της στη σκηνογραφία, αφού από μικρή είχε κάποια σχετική κλίση. Στο πλαίσιο αυτό δούλεψε για σύντομο διάστημα ως βοηθός και στη συνέχεια έφυγε και πάλι για σπουδές στο φημισμένο Central Saint Martin’s στο Λονδίνο, όπου και έμεινε αργότερα.
Παρά το νεαρό της ηλικίας της, το βιογραφικό της περιλαμβάνει εντυπωσιακές συνεργασίες, μεταξύ άλλων και με τον διάσημο βρετανό σκηνοθέτη όπερας Γκράχαμ Βικ, ιδιαίτερα αγαπητό στη χώρα μας όπου έχει εργαστεί επανειλημμένως τα τελευταία χρόνια. «Η όπερα με διάλεξε, δεν τη διάλεξα» λέει η ίδια και αφηγείται μια ιστορία από τα φοιτητικά της χρόνια: Κάποια στιγμή κλήθηκε να επιλέξει έναν τομέα για ένα πανεπιστημιακό πρότζεκτ και αποφάσισε να δοκιμάσει στην όπερα πιστεύοντας ότι θα ήταν η μοναδική της εμπειρία, αφού δεν είχε σκοπό να ασχοληθεί ξανά με αυτήν. Ωστόσο, δήλωσε συμμετοχή στο Lindbury Prize, τον μοναδικό διαγωνισμό σκηνογραφίας στη Βρετανία, όπου επελέγη ως φιναλίστ. Μέσω αυτής της διαδικασίας συναντήθηκε με τον Γκράχαμ Βικ και συνεργάστηκε μαζί του. Το 2012, στη βρετανική πρωτεύουσα και πάλι και με υποτροφία της Βασιλικής Οπερας, συνεργάστηκε με την Ες Ντέβλιν στην παράσταση «Οι Τρώες», μια συμπαραγωγή της Σκάλας του Μιλάνου και της Οπερας του Σαν Φρανσίσκο και στην Τελετή Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου. Δηλώνει ότι ευχαρίστως θα συνέχιζε στην όπερα, ωστόσο δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος τομέας τέχνης στον οποίο θα ήθελε να επικεντρωθεί.
Το τελευταίο δίμηνο η Κατερίνα Αγγελοπούλου έχει μεταφέρει τη βάση της στο Σαν Φρανσίσκο για λόγους τόσο προσωπικούς όσο και επαγγελματικούς. Πάντως δεν έχει αποφασίσει οριστικά ότι θα ζήσει εκτός Ελλάδας. «Αν προκύψει, θα έρθω» λέει. «Μου αρέσει η Ελλάδα, την αγαπώ, είναι το σπίτι μου, δεν νομίζω πως θα ήθελα να ζήσω κάπου αλλού». Παραδέχεται ότι αυτό που βιώνουμε σήμερα την τρομάζει, αλλά παραμένει αισιόδοξη. Την απασχολεί πάντως περισσότερο η ηθική και κοινωνική κρίση παρά η οικονομική. «Αν κάποιος μας πετούσε από κάπου λεφτά, η κρίση αξιών, ο ρατσισμός, η έλλειψη σεβασμού στον διπλανό μας πιθανώς θα κουκουλώνονταν, αλλά σίγουρα θα υπήρχαν».
Επισημαίνει ότι στη χώρα μας, ίσως όχι τόσο στην Αθήνα όσο στην περιφέρεια, ο κόσμος διατηρεί ακόμα κάποια ζεστασιά. Οι άνθρωποι, λέει, παραμένουν άνθρωποι. Από την άλλη την ενοχλεί που στην Ελλάδα η νέα γενιά δεν «βγαίνει μπροστά» με άποψη: «Ισως είμαστε φοβισμένοι ή δεν έχουμε μάθει να παλεύουμε».
πότε & πού:
Στο μπαλέτο «Ταξίδι στην αιωνιότητα» o Ρενάτο Τζανέλα χορογραφεί συνθέσεις της Ελένης Καραΐνδρου για ταινίες του Θ. Αγγελόπουλου, καθώς και τις σουίτες Μπαχιάνας Μπραζιλέιρας αρ. 4, 5, 9 του Βίλα Λόμπος. Μουσική διεύθυνση: Μίλτος Λογιάδης – Τάσος Συμεωνίδης. Συμμετέχουν η Ορχήστρα, οι α΄ χορευτές, οι σολίστ, οι κορυφαίοι και το corps de ballet της ΕΛΣ. Στις 2, 3, 6, 16, 17, 20/3, στο θέατρο «Ολύμπια». Στις 20.00
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
