Νομπελίσιμη, κατά το υπουργήσιμη, φέρεται και η Κική Δημουλά. Μακάρι. Αρκεί οι (τεμνόμενοι) κύκλοι της Ακαδημίας Αθηνών να μην κωλυσιεργήσουν, όπως με τον Σικελιανό, του οποίου ο λυρισμός ενοχλούσε τον Γιώργο Σεφέρη. Την 25η Φεβρουαρίου 1940 το πρώτο ένδοξό μας Νομπέλ σημείωνε στο ημερολόγιό του («Μέρες» Γ) τα εξής: «Ο,τι και να ‘ναι αυτός ο άνθρωπος, ό,τι κι αν αξίζει∙ ο στόμφος του, η πομπή του, ο κομπασμός του τον κάνουν κάποτε ανυπόφορο». Πάντως ο Τσέλαν, ξέροντας ότι η ποίηση μας προλαβαίνει, έγραφε για τους λυρικούς ποιητές: «Ας αποθέσουν κάποτε στο χαρτί ένα κανονικό μυθιστόρημα κι ας μας αφήσουν ήσυχους». Βέβαια ο Τσέλαν δεν πήρε Νομπέλ. Επιπλέον, αυτοκτόνησε.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
