Ο Πάπας Βενέδικτος, ο γερμανός 85χρονος ποντίφικας, κατά κόσμον Γιόζεφ Ράτσινγκερ, αιφνιδίασε τους πάντες, ακόμη και την Αγία Έδρα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, αναγγέλλοντας την παραίτησή του, επειδή όπως εξήγησε οι ψυχικές και σωματικές δυνάμεις που διαθέτει, δεν αρκούν για την εκτέλεση των δύσκολων καθηκόντων σε τούτη την ιδιαιτέρως σύνθετη εποχή.
Είναι ο πρώτος ηγήτορας του Βατικανού, έπειτα από 600 χρόνια που παραιτείται από το θρόνο του, χωρίς να έχει εμφανές πρόβλημα υγείας.
Το γεγονός είναι πρωτοφανές, αλλά και ενδεικτικό του προσώπου.
Μόνο ένας ηγέτης με πλήρη συνείδηση της θέσης και του ρόλου του, μπορεί να αναγνωρίσει το πεπερασμένο των δυνατοτήτων του και να κινήσει μόνος διαδικασίες διαδοχής.
Η περίπτωσή του σπάνια και γι’ αυτό το μήνυμά του είναι ηχηρό και επιδρά παντού.
Στην ελληνική περίπτωση, οι ηγέτες – οι κάθε λογής ηγέτες – μόνο σηκωτοί εγκαταλείπουν την όποια εξουσία, μεγάλη ή μικρή.
Θα ήταν ευχής έργον το παράδειγμα του Πάπα να ακολουθήσουν κι άλλοι, αποσυρόμενοι εγκαίρως και αποδεχόμενοι ότι δεν δύνανται να παρακολουθήσουν και να υπηρετήσουν τις σύνθετες και απαιτητικές ανάγκες της τόσο δύσκολης εποχής μας.
Με τη διαφορά ότι τέτοιες επιλογές απαιτούν αυτογνωσία, ευθυκρισία και υψηλό αίσθημα τόσο ευθύνης, όσο και καθήκοντος. Ιδιότητες που δυστυχώς δεν διαθέτουν πολλοί.
ΤΟ ΒΗΜΑ
