Περί ρωμαϊκής αυτοκρατορίας

Οι λιγοι μαχαιροβγαλτες που ιδρυσαν πανω σ’ ενα λοφο οικισμο ονοματι Ρωμη τον ογδοο πχ αιωνα δεν χρειαστηκαν ινστιτουτα μελετων για να καταλαβουν οτι μια κοινωνια επιβιωνει με δυο και μονον συνταγες. Ειτε εκμεταλλευομενη τα δικα της μεσα, ειτε κλεβοντας τα μεσα των γειτονων. Το προιον τη πρωτης συνταγης ειναι περιορισμενο. Της δευτερης απεριοριστο. Επομενως, οι λιγοι μαχαιροβγαλτες οργανωσαν ληστρικους στρατους με φανταρους τους πολλους πληβειους. Επηκολουθησε η εκπληκτικη επιτυχια της Ρωμαικης Ρεπουμπλικα που καθε αλλο παρα δημοκρατια ητανε. Εμπνευσμενοι λησταρχοι σαν τον Καμιλλο, τον Συλλα, το Μαριο, τον Λουκουλο, τον Πομπηιο και τον Ιουλιο Καισαρα κατακλεψανε την Ιταλια, την Βορειο Αφρικη, την Ισπανια, την Ελλαδα, την Γαλλια, την Αγγλια, την Γερμανια, το Βελγιο, τη Ρουμανια, και την Μεση Ανατολη.
Οι λησταρχοι γινανε Κροισοι, οι φανταροι περνουσαν καλα και η καταναλωσις ειδων πολυτελειας πηγε στα ουρανια. Ομως η Ρωμαικη επικρατεια, που ετεινε προς παγκοσμοιοποιηση εν ονοματι της Ρωμαικης Ειρηνης, παραγινε μεγαλη και το πολιτικο της συστημα, που ηταν απροκαλυπτη ολιγαρχια, δεν μπορουσε να την φερη βολτα. Επομενως, αναγκαστικα, εφευρεθηκε η εννοια Αυτοκρατορια. Δηλαδη, ακριβως οπως ο Θεος προισταται του συμπαντος, ετσι και στην Ρωμαικη Αυτοκρατορια επρεπε να υπαρχει καποιος που να προισταται. Οποτε, στη αρχη μετα θανατον, γρηγορα ομως και προ θανατου, οι Ρωμαιοι αυτοκρατορες διοριστηκαν θεοι με τα ολα τους. Με ναους, λειτουργιες, παπαδες, κλπ. Και για καμμια πενηνταρια χρονια περνουσαν αυτοι καλα και εμεις καλλιτερα.
Δυστυχως, η ευμαρεια παντοτε εγκυμονει την καταστροφη της.
Πρωτον, διοτι αυτοι που καλοπερνουν ποτε δεν θελουν να δουλευουν και, προπαντος, ποτε δεν θελουν ουτε να ειναι φανταροι, ουτε να πληρωνουν φορους.
Δευτερον, διοτι πληθος πειναλεων βαρβαρων παντοτε παρακαλαει να μπη στην ευημερουσα επικρατεια.
Τριτον, διοτι οι ευημερουντες παντοτε θελουνε οικιακους βοηθους και σεκιουριταδες.
Τεταρτον, διοτι ναι μεν θεος ο αυτοκρατωρ αλλα οι ημετεροι του ειναι παντοτε τριτης κατηγοριας υποκειμενα που ονειρευονται οχι κρατη δικαιου αλλα καταθεσεις παρα Ελβετικαις Τραπεζαις.
Πεμπτον, διοτι η νεα γεννεα των ευημερουντων παντοτε διαισθανεται οτι καλη η καταναλωσις αλλα, πως να το κανουμε, επικρατει αδικια και δεν ειναι σωστο.
Εκτον, διοτι σε ευημερουσες κοινωνιες παντοτε ξεφυτρωνουν παρασιτα των κατηγοριων προφητες, διανοουμενοι, στοχασται και ακτιβισται. Απαντες των οποιων εμπορευονται την εννοια ηθικη και το θεμελειωδες παραγωγον αυτης, την ενοχη.
Η Ρωμαικη Αυτοκρατορια κατερρευσε διοτι η επικρατεια της παραηταν μεγαλη. Διοτι οι πολιτες της δεν πληρωναν φορους και δεν υπηρετουσαν φανταροι, Διοτι ο κρατικος μηχανισμος ηταν στα χερια απληστων καθαρματων. Διοτι οι ενοπλες δυναμεις απετελουντο απο μεταναστες βαρβαρους που ενοιωθαν οτι δεν απελαμβαναν τον σεβασμο που τους αξιζε. Διοτι οι νεοι, υπο το καθεστως ενοχης, θελανε να αγκαλιασουν τους καυμενους τους βαρβαρους και, ολοι μαζυ, να ξαναφτιαξουν τον κοσμο απ’ την αρχη.
Η Ρωμαικη Αυτοκρατορια ξεψυχησε επειδη οι μεταγενεστεροι Ρωμαιοι δεν εκαναν τον κοπο να θυμηθουν οτι οι επιτυχιες της Ρωμαικης Ρεπουμπλικα ηταν αποτελεσμα προσπαθειων, αγωνων, εγκληματων και αιματος εκ μερους πεπειραμενων λησταρχων και αποφασισμενων φανταρων που δεν δισταζαν να λεηλατησουν οτι εβρησκαν μπροστα τους. Οι ομοιοτητες μεταξυ Ρωμαικης Αυτοκρατοριας και Ευρωπαικης Ενωσεως ειναι εντυπωσιακες. Ιδιαιτερως η επιμελης αρνησις της πλειοψηφιας να καταλαβη ουτε που, ουτε γιατι, παει εκει που παει.