Πρόκειται για το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας που ξεκίνησε το 2004 και ολοκληρώθηκε πρόσφατα. Στόχος της είναι να δώσει πληροφορίες στον ειδικό επιστήμονα αλλά και να ευαισθητοποιήσει τον πολίτη για τη σημασία που έχουν οι υγρότοποι στη διατήρηση της βιοποικιλότητας του οικοσυστήματος.
«Μέσω της πίεσής μας, 53 μικροί υγρότοποι χαρακτηρίστηκαν «Περιοχές Ειδικής Προστασίας» στα τοπικά σχέδια χωρικής οργάνωσης (ΣΧΟΟΑΠ/ΓΠΣ), με ενδεικτική την περίπτωση της Πάρου. Παράλληλα αναλάβαμε δυναμικές πρωτοβουλίες για την προστασία συγκεκριμένων υγρότοπων, όπως στον Αλμυρό Αγίου Νικολάου και στον ποταμό Μαλίων στην Κρήτη».
Οι άνθρωποι του WWF και των άλλων περιβαλλοντικών οργανώσεων αντιμετωπίζουν σε αρκετές περιπτώσεις, ειδικά όταν πρόκειται για μικρά νησιά που εξαρτώνται από τον τουρισμό και οι υγρότοποι τυγχάνει να βρίσκονται κοντά στην ακτογραμμή, αντιδράσεις από τις τοπικές κοινωνίες.
«Η ανθρώπινη παρέμβαση καραδοκεί παντού και είναι ο βασικός λόγος που κινδυνεύουν οι υγρότοποι» λέει ο κ. Γιαννακάκης. «Γεγονός είναι όμως πως τα τελευταία χρόνια η κατάσταση βελτιώνεται. Σε όλο και περισσότερα νησιά δημιουργούνται κινήσεις πολιτών που καταλαβαίνουν την αξία της προστασίας του περιβάλλοντος. Μια μεγάλη σημειακή νίκη υπήρξε και η περίπτωση του υγρότοπου Μορώνη στην Κρήτη, όπου απομακρύνθηκαν 12.000 κ.μ. μπάζων και ξεκίνησε από τον Δήμο Σούδας σοβαρό πρόγραμμα αποκατάστασης. Η Νομική Ομάδα Υποστήριξης Πολιτών διαχειρίστηκε περισσότερες από 70 περιπτώσεις υποβάθμισης υγρότοπων, ενώ το δίκτυο εθελοντών που δημιουργήθηκε, συνεισέφερε ενεργά στις προσπάθειες προστασίας».
