Έντονο προβληματισμό προκαλεί στην Ιπποκράτους το διχαστικό κλίμα που αναπτύσσεται στους βουλευτές, στα στελέχη και στη βάση του κινήματος λίγο πριν από το συνέδριο του κόμματος. Από τη μια μεριά το εκσυγχρονιστικό/μεταρρυθμιστικό ΠαΣοΚ και από την άλλη το αριστερό/λαϊκό ΠαΣοΚ απειλούν να οδηγήσουν το συνέδριο σε μια τυφλή σύγκρουση ξεκαθαρίσματος λογαριασμών που ανάγονται στη …δεκαετία του ‘90. «Αν πάμε έτσι στο συνέδριο είμαστε χαμένοι», ομολογούν κορυφαία στελέχη της Ιπποκράτους.
Οι δύο τάσεις στο εσωτερικό του κόμματος κλιμακώνουν τις παρεμβάσεις τους με κάθε αφορμή, από τα κείμενα του συνεδρίου ως το αν θα πρέπει να συνεχίσει να συμμετάσχει το ΠαΣοΚ στην κυβέρνηση. Για τα κείμενα του συνεδρίου δίνεται μια άχαρη μάχη χαρακωμάτων για το ποια είναι «δεξιόστροφα» και ποια «αριστερόστροφα», όταν στην πραγματικότητα είναι όλα, πλην του σχεδίου καταστατικού, προχειροφτιαγμένα και αδιάφορα. Ούτως ή άλλως τα κείμενα του προσυνεδριακού διαλόγου ελάχιστα θα επηρεάσουν την ατμόσφαιρα ή τις αποφάσεις του συνεδρίου, ενώ έχει ξεκινήσει μια εις βάθος επεξεργασία στην οποία έχουν εμπλακεί και άλλα πρόσωπα. Την Πέμπτη ο γραμματέας της ΚΟ του ΠαΣοΚ κ. Ι. Μανιάτης συγκάλεσε σύσκεψη για να ενεργοποιήσει τους επιστημονικούς συνεργάτες της ΚΟ και του ΙΣΤΑΜΕ προς αυτή την κατεύθυνση.
Η συμμετοχή του ΠαΣοΚ στην κυβέρνηση, όμως είναι μιας άλλης τάξης ζήτημα, το οποίο διχάζει πραγματικά το κόμμα και δεν είναι απλώς μια μάχη εντός των τειχών της Ιπποκράτους. Ο κ. Κ. Σκανδαλίδης, μιλώντας στο «Βήμα της Κυριακής» εξέφρασε καθαρά την άποψη να μην συμμετέχει το ΠαΣοΚ στο καθημερινό άγος της διαχείρισης και να στηρίζει μόνο σε κοινοβουλευτικό επίπεδο την κυβέρνηση. Επιπλέον «κατέβασε» πλατφόρμα για τη διασφάλιση της συλλογικής λειτουργίας του κόμματος και ζήτησε να δεσμευτεί η κυβέρνηση ότι θα σταματήσει η φτωχοποίηση της χώρας.
Την ίδια άποψη έχουν και αρκετά άλλα στελέχη του ΠαΣοΚ, όπως η κυρία Φώφη Γεννηματά, οι κ.κ. Δ. Ρέππας, Χρ. Παπουτσής. Μιχ. Καρχιμάκης, κ,α., παρότι η ΔΗΜΑΡ που τηρεί μια ανάλογη στάση δεν φαίνεται να έχει οφέλη, δημοσκοπικά τουλάχιστον. Η βάση του κόμματος, ότι έχει απομείνει από αυτή και εκφράζεται στις συγκεντρώσεις του προσυνεδριακού διαλόγου, δεν φτάνει να ζητεί την αποχώρηση από την κυβέρνηση, επιθυμεί όμως να έχει το ΠαΣοΚ ένα διακριτό στίγμα από τη ΝΔ, ιδίως από την ώρα που άρχισε να εφαρμόζεται το δόγμα «νόμος και τάξη».
Ο πρόεδρος του κόμματος κ. Ευ. Βενιζέλος προσπαθεί να ανοίξει μια διαφορετική ατζέντα για το μέλλον και τη φυσιογνωμία του ΠαΣοΚ, χωρίς μεγάλη επιτυχία προς το παρόν καθώς αυτή την ώρα δεν δίνονται μάχες ιδεολογίας αλλά -από ορισμένα στελέχη της νεότερης γενιάς- μάχες προσωπικών φιλοδοξιών, γύρω «από ψευτοδιλλήματα», όπως λένε συνεργάτες του κ. Βενιζέλου.
Ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ, ο οποίος εισήχθη την Κυριακή σε κλινική της Θεσσαλονίκης για προγραμματισμένες εξετάσεις, δεν ασχολήθηκε καθόλου με τα εσωκομματικά μέτωπα. Αντιθέτως έγραψε ένα μακροσκελές άρθρο, παρεμβαίνοντας στη συζήτηση για τα λάθη του ΔΝΤ. Ο κ. Βενιζέλος δεν έκρυψε ότι η συζήτηση αυτή τον φοβίζει γιατί οδηγεί την κοινή γνώμη σε παρανοήσεις σχετικά με το πόσο και το πώς μπορεί να αλλάξει το πρόγραμμα και τελικά να θέσει σε κίνδυνο την επιτυχία του.
Παραδέχεται ότι «το πρώτο πρόγραμμα προσαρμογής είχε τεράστια σχεδιαστικά λάθη», εξαιτίας του συνδυασμού «στήριξης και τιμωρίας» της Ελλάδας. Η επιλογή αυτή των εταίρων μας είχε και εξακολουθεί να έχει πρωτίστως «ιδεολογικά χαρακτηριστικά», επισημαίνει. Ο κ. Βενιζέλος παρατηρεί, ωστόσο, ότι το σφάλμα δεν ήταν μόνο του ΔΝΤ αλλά και των υπολοίπων εταίρων, της ΕΕ και της ΕΚΤ, η οποία μέχρι τον Ιούλιο του 2012 αντιδρούσε με δραματικούς τόνους σε κάθε ιδέα μείωσης του ελληνικού χρέους.
Επίσης, θυμίζει ότι το θέμα των λανθασμένων υπολογισμών των εταίρων το έθεσε πρώτος ο ίδιος, ως υπουργός Οικονομικών, στην τρόικα τον Σεπτέμβριο του 2011. Ο κ. Βενιζέλος σημειώνει ότι μέσω μιας σκληρής αλλά διαρκούς διαπραγμάτευσης η ελληνική πλευρά κατάφερε και το χρέος να «κουρέψει», και να προσθέσει τη «ρήτρα της βαθύτερης ύφεσης», και να φτάσει στη συμφωνία του Δεκεμβρίου του 2012.
Ο κ. Βενιζέλος δεν στρέφει τα πυρά του μόνο κατά των εταίρων μας, λέγοντας ότι ο δημόσιος λόγος τους υπονόμευσε πολύ γρήγορα την αποτελεσματικότητα του προγράμματος και επιδείνωσε το υφεσιακό αποτέλεσμά του, αλλά και της ΝΔ και τους ΣΥΡΙΖΑ. «Αυτό δεν αποσιωπά, βέβαια, ούτε μειώνει τις εσωτερικές ευθύνες για έλλειψη εμμονής, αποφασιστικότητας, συναίνεσης και στήριξης που κατανέμονται μεταξύ της τότε κυβέρνησης και της τότε “αντιμνημονιακής” αντιπολίτευσης», παρατηρεί.
«Το τραγικό», προσθέτει, «είναι ότι τώρα αυτό επαναλαμβάνεται με οξύ τρόπο για καθαρά εσωτερική χρήση, παρότι κανείς δεν τολμά να πει στα σοβαρά ότι υπάρχει εναλλακτική λύση. Αντιθέτως με απεριόριστο πολιτικό θράσος κάποιοι περιφέρουν τη διγλωσσία τους διεθνώς δίνοντας εξετάσεις αμερικανικής και ευρωπαϊκής νομιμοφροσύνης».
