Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κ. Στουρνάρας έχει πάρει πολλή φόρα: το να κάνει ότι δεν βλέπει τη νέα εξοντωτική, άδικη και, το κυριότερο, δημοσιονομικώς ατελέσφορη πολλαπλή φοροεπιδρομή που βρίσκεται σε εξέλιξη επί της υπουργίας του ξεπερνά τα όρια.
Το ίδιο συμβαίνει και με την επί της ουσίας αβάσιμη αισιοδοξία που, αν και τεχνοκράτης, καλλιεργεί ακολουθώντας την ολισθηρή οδό κάποιων προκατόχων του. Ενδεχομένως και να πιστεύει ότι αυτή η στάση θα τον οδηγήσει, σε μια επόμενη φάση, πιο ψηλά.
Ομως την ίδια στιγμή ξεπερνά κάθε όριο υποκρισίας και το να υπάρχουν κυβερνητικοί βουλευτές, ειδικά της ΝΔ, που του επιτίθενται – εκτός πάλι κι αν το κάνουν ακριβώς επειδή βλέπουν στον ορίζοντα ότι ίσως ο υπουργός Οικονομικών μπορεί να μπαίνει πράγματι «σφήνα» στις πολιτικές εξελίξεις. Αν όμως είναι αυτός ο λόγος, ας το πουν. Γιατί αν δεν είναι, το τελευταίο που δικαιούνται είναι να φωνασκούν.
Πρώτον, ο κ. Στουρνάρας είναι προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού επί της οποίας μάλιστα ο ένας τουλάχιστον από τους εταίρους του είχε τότε ως έναν βαθμό αντιδράσει.
Δεύτερον, ο κ. Στουρνάρας όλη του την ισχύ να κινείται όπως κινείται δεν τη διαθέτει πρωτογενώς αλλά ακριβώς από το Μέγαρο Μαξίμου και φυσικά και από τους δύο συναρχηγούς της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Και τρίτον, το σπουδαιότερο, αυτά που λέει και κάνει ο κ. Στουρνάρας είναι ακριβώς αυτά που έχει την εντολή να κάνει για να του βγει το πρόγραμμα – που βεβαίως δεν θα του βγει, καθώς είναι βασισμένο στην παράνοια.
Αυτό όμως δεν μπορεί να το θυμούνται τώρα οι αντιδρώντες βουλευτές. Επρεπε να το θυμόντουσαν όταν αγόρευαν για τη «βελτίωση του κλίματος» και για τη «σωτηρία της χώρας». Οταν ψήφιζαν εκείνα που τώρα ο κ. Στουρνάρας εκτελεί και όταν χειροκροτούσαν τις αποφάσεις που τότε ελήφθησαν και σήμερα εκτελούνται.
Προς τι λοιπόν οι διαμαρτυρίες; Οσοι επιτίθενται στον υπουργό Οικονομικών ξέρουν πολύ καλά ότι αυτά που γίνονται τα έχει αποφασίσει όχι μόνο η κυβέρνηση αλλά και η κοινοβουλευτική πλειοψηφία στην οποία και ανήκουν.
Τις δικές τους εντολές εκτελεί. Τι τους ενοχλεί; Οτι τα λέει με το όνομά τους και δεν υποκρίνεται; Αυτό μάλλον θα έπρεπε να το πιστώσει παρά να το χρεώσει κανείς στον κ. Στουρνάρα. Και τα περί αναλγησίας του και όλα τα συναφή είναι κάτι μεταξύ παρηγοριάς στον άρρωστο και «βαράω το σαμάρι»…
Για πολλοστή φορά η υποκρισία επικρατεί της αλήθειας και μάλιστα από παράγοντες που δήθεν κόπτονται για την τάση τους να λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Ομως, εν προκειμένω, δεν τα λένε. Αμα λοιπόν δεν τους αρέσουν αυτά που λέει και κάνει ο κ. Στουρνάρας, ας κοιτάξουν καλύτερα στον καθρέφτη τους και ας μιλήσουν μετά. Αραγε πόση ακόμα μικροπολιτική χωράει αυτός ο έρημος τόπος;
