ΔΗΜΑΡ: Ούτε υπέρ, ούτε κατά…

Η… επίταξη της λογικής «ούτε, ούτε» έχει ενεργοποιηθεί εδώ και καιρό από τον κ. Φ. Κουβέλη. Τη χρησιμοποιεί κάθε φορά που διαφωνεί με κυβερνητικές επιλογές άλλοτε εκφράζοντας την άποψη του «νίπτω τας χείρας μου» και άλλοτε για να υπογραμμίσει ότι δεν θέλει να είναι παρακολουθητική δύναμη στην ατζέντα της ΝΔ ή του ΣΥΡΙΖΑ.

Η τακτική αυτή εκδηλώθηκε πάλι τις τελευταίες ημέρες με αφορμή τη σύγκρουση της κυβέρνησης με τους εργαζομένους των μέσων μαζικής μεταφοράς και την επίταξή τους. Η τακτική αυτή προκάλεσε βραχυκύκλωμα στις σχέσεις του με το ΠαΣοΚ και με το ηγετικό επιτελείο της ΝΔ που ομονοώντας στην επίταξη συμφώνησαν και στην κρίση ότι «η ΔΗΜΑΡ στα δύσκολα την… κάνει».

Οι διαφωνίες της ΔΗΜΑΡ από τότε που μπήκε στην κυβέρνηση ήταν αρκετές, συνήθως… ρητορικής φύσεως, μια και ως σήμερα δεν έθεσε κόκκινες γραμμές που να απειλούν την πολιτική σταθερότητα, με πιο ηχηρή πάντως την αντίθεση με τα εργασιακά, εξαιτίας των οποίων δεν ψήφισε τα δημοσιονομικά μέτρα στη Βουλή, αλλά ψήφισε τον προϋπολογισμό, που περιελάμβανε ουσιαστικά την εφαρμογή τους.

Η εσωκομματική κριτική από τα αριστερά βρίσκει την ηγεσία της να δέχεται πυρά για στάση ίσων αποστάσεων απέναντι στους εργαζομένους και στην κυβέρνηση, ενώ δεν λείπουν οι κατηγορίες για διολίσθηση προς τα δεξιά. Είναι ενδεικτικά τα καυστικά σχόλια που ακούστηκαν, όπως τον από γηπέδου ορμώμενο παραλληλισμό: «σαν να βλέπεις ποδοσφαιρικό ντέρμπι, οι μισοί να είναι με τη μια ομάδα, οι άλλοι μισοί με την άλλη, κι εσύ να είσαι με τον διαιτητή».

Πάντως ο κ. Κουβέλης και η ηγετική ομάδα της ΔΗΜΑΡ κάθε άλλο παρά άβολα νιώθουν, μια και κινούνται σε δυο άξονες:

–Δεν θέλουν να προκαλέσουν σε καμιά περίπτωση κυβερνητική κρίση, καθώς θεωρούν ότι κάτι τέτοιο θα βάλει αυτομάτως στην ατζέντα της ελληνικής πραγματικότητας τη χρεοκοπία.

–Επιδιώκουν να διατυπώνουν τις θέσεις τους δείχνοντας τι θα έκαναν αν είχαν μεγαλύτερη δύναμη στην κυβέρνηση και να προσπαθούν να δίνουν το πρόσημο της ΔΗΜΑΡ στις μεταρρυθμίσεις για την ανασυγκρότηση της χώρας.

Οσον αφορά τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών, με το μέτρο της επίταξης και τη στάση που κράτησε το ηγετικό επιτελείο –καταδίκασε ως ακραία την επιλογή αυτή της κυβέρνησης αλλά κατήγγειλε και την αδιαλλαξία των εργαζομένων –ο υπεύθυνος πολιτικού σχεδιασμού της ΔΗΜΑΡ κ. Σάκης Παπαθανασίου τονίζει στο «Βήμα» ότι «η θέση της Δημοκρατικής Αριστεράς δεν είναι μια μεσοβέζικη θέση». Οπως εξήγησε «θεωρούμε ότι είναι η πολιτική θέση που δείχνει τον δρόμο για τη διατήρηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, όπως οι συλλογικές συμβάσεις, με ταυτόχρονο συνυπολογισμό της κρισιμότητας της περιόδου που διανύει η χώρα και της ανάγκης να υπάρχει ενιαίο μισθολόγιο».

Οσον αφορά τις μορφές διαχείρισης κρίσεων, ο κ. Παπαθανασίου σημειώνει ότι «το ζήτημα δεν είναι να χρησιμοποιεί κανείς μορφές που εμφανίζονται δυναμικές ακόμη και στην πλειοψηφία της κοινής γνώμης, αλλά να χρησιμοποιεί τρόπους διαχείρισης των κρίσεων που δεν θα ενισχύουν τις κοινωνικές αντιθέσεις αλλά τη διαμόρφωση κοινής αντιμετώπισης των προβλημάτων».

Δεν είναι έκπληξη ότι με αφορμή την επίταξη, στελέχη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης έχουν εντείνει την κριτική τους. Μάλιστα, το μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής κ. Ανδρέας Νεφελούδης επέλεξε να κάνει παρέμβαση με ανοιχτό πια το κάλεσμα προς την ηγεσία να «απεμπλακεί από τον εναγκαλισμό με την κυβέρνηση Σαμαρά». Ετσι, έρχεται πιο κοντά το ενδεχόμενο της αποχώρησής του από τη ΔΗΜΑΡ, παρ’ όλο που πολλά στελέχη της μειοψηφίας από το Αριστερό Δίκτυο πιστεύουν ότι πρέπει να συνεχίσουν να δίνουν τη μάχη μέσα στο κόμμα για αλλαγή πολιτικής πορείας. Πάντως, η κριτική που γίνεται στην ηγεσία είναι ότι «παίζει τον ρόλο του κομπάρσου» στην κυβέρνηση, την ώρα που ο κ. Σαμαράς πρωτοστατεί σε πρωτοβουλίες με «ακροδεξιά απόχρωση».

Είναι αξιοσημείωτο πάντως ότι ο κ. Νεφελούδης μιλά για κυβερνητικό «menu» που περιλαμβάνει ενέργειες «γκεμπελικού χαρακτήρα», όπως μεταξύ άλλων «οι πλαστογραφίες δηλώσεων εκπροσώπων άλλων κομμάτων», κάτι που σαφώς παραπέμπει στην υπεράσπιση του ΣΥΡΙΖΑ. Και καταλήγει: «Η ΔΗΜΑΡ τι σχέση έχει με όλα αυτά; Ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές που έχει θέσει η ηγεσία για το τι μπορεί να αποδεχθεί, συμμετέχοντας σε αυτή τη κυβέρνηση;