Ενα κρύο και κυριολεκτικά παγωμένο βράδυ στο ΠανεπιστήμιοColumbiaστη Νέα Υόρκη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μαζί με ομάδα συνεργατών του ήρθαν για να «γνωριστούν» και να συμμετάσχουν σε μια ανοικτή συζήτηση για την κατάσταση στην Ελλάδα και τις απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ για την επόμενη μέρα και τη διαχείριση της κρίσης.
Παρά τις αρχικές τεχνικές δυσκολίες, η παρουσίαση αποδείχθηκε άκρως ενδιαφέρουσα κυρίως γιατί λάμβανε χώρα στη Νέα Υόρκη. Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ που ολοκληρώνει την επίσκεψή του στις ΗΠΑ είπε εξαρχής το πόσο χρήσιμο ταξίδι ήταν αυτό γιατί «οι συνομιλητές τους είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης από κοντά και να ακούσουν τις θέσεις τους από τους ίδιους χωρίς το «παραμορφωτικό» φίλτρο μιας αντιπολιτευτικής προς αυτούς κριτικής».
Στην αρχική του τοποθέτηση ο Αλέξης Τσίπρας έκανε μια ιστορική αναδρομή για το χρέος της Ελλάδας και τη σημερινή κρίση. Απέδωσε κυρίως το ελληνικό πρόβλημα σήμερα στην ανεπαρκή φορολόγηση των υψηλών εισοδημάτων την περίοδο της ανάπτυξης και την φοροδιαφυγή των ιδίων τάξεων. «Το πρόβλημα είναι ταξικό» επαναλάμβανε.
Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επίσης εξήγησε σε φοιτητές, καθηγητές και το γενικότερο ακροατήριο στο ΠανεπιστήμιοColumbia,γιατί το «κακοσχεδιασμένο» ευρώ ενέτεινε τα προβλήματα και κατέκρινε την απόφαση της ΕΕ να επιλέξει πολιτικές λιτότητας σε αντίθεση με την σωστή αμερικανική φόρμουλα να επενδύσει στην αγορά και την πραγματική οικονομία την περίοδο της βαθιάς κρίσης το 2008.
Ο Αλέξης Τσίπρας γνώριζε το ακροατήριο του και για αυτό θεωρώ την παρουσίασή του επιτυχή. Το ελληνικό πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό και όχι ένα μεμονωμένο περιφερειακό θέμα. Η αποτυχία των πολιτικών ηγεσιών να δώσουν λύσεις στα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα που διανύει τόσο η Ελλάδα όσο και ένα μεγάλος μέρος της Ευρώπης προσφέρει πρόσφορο έδαφος σε ιδεολογίες μίσους, και την άνοδο κομμάτων νεοναζί. Εξήγησε πως στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία η ύφεση και τα συνεπακόλουθα της είναι κολλητικά και δεν περιορίζονται σε μια χώρα ή μία ήπειρο.
Οσες φορές και να του τέθηκε το ερώτημα ο κ. Τσίπρας ξεκαθάρισε πως δεν επιθυμεί την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και θεωρεί το όλο αυτό θέμα ένα εκβιαστικό ψευτοδίλημμα για να αποδεχθούμε τους δυσβάκτατους όρους του μνημονίου. Με χιούμορ και με την αμεσότητα που διακρίνει τις τοποθετήσεις του, ο Αλέξης Τσίπρας είπε ότι ο λόγος που η διεθνής κοινότητα θέλει να ακούσει το τι έχει να πει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι γιατί η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη και στην Ευρωζώνη, και γιατί η συμμετοχή μας εκεί αφορά όλους.
Στην Ελλάδα ακούγονται πολλά επικριτικά σχόλια για το γιατί ο Αλέξης Τσίπρας επισκέπτεται όλες αυτές τις χώρες του εξωτερικού. Αλλά, έχοντας ζήσει και δραστηριοποιηθεί εκτός Ελλάδας για πολλά χρόνια, έχω να πω ότι η απόφασή του αυτή είναι άριστη για εκείνον και τον ΣΥΡΙΖΑ. Με τον να γνωριστεί και να παρουσιάσει τις θέσεις του, φαίνεται ήδη σαν να είναι ο επόμενος πρωθυπουργός μιας χώρας της ευρωζώνης που θέλει με πάθος να αλλάξει τις δυναμικές στην Ευρώπη για τους εργαζόμενους και για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη. Ο Αλέξης Τσίπρας παρουσιάζεται ως ευρωπαίος μεταρρυθμιστής και άρα μια δική του επιτυχία θα οδηγήσει σε αλλαγές και αλλού.
{{{ moto }}}
Εχει τα νιάτα, έχει την αμεσότητα και ενώ θα περίμενα πως ο τρόπος με τον οποίο μιλάει στα ελληνικά δεν θα άρεσε σε ένα πολυεθνικό ακροατήριο και δεν θα έκανε νόημα στα αγγλικά, τελικά πέρασε χωρίς κανένα πρόβλημα. Αντίθετα ακουγόταν σαν κάτι πιο ειλικρινές και άμεσο, μακριά από την ξύλινη γλώσσα των εδώ πολιτικών. Και όταν αναφερόταν στην αριστερά, δεν προκαλούσε καν ρίγη στους Αμερικανούς που ακούνε τη λέξη και φαντάζονται βαθύ σοβιετικό κουμουνισμό.
Ενα πράγμα μου έκανε βαθιά εντύπωση. Κανείς ούτε ο ίδιος ούτε και οι συνεργάτες τους, ούτε και τα άλλα μέλη του πάνελ δεν αναφέρθηκαν στην σημερινή ελληνική κυβέρνηση και τη διαχείριση της κρίσης. Ούτε ονομαστικά στον Πρωθυπουργό. Σαν να μην υπήρχαν. Με αυτόν τον τρόπο η προσοχή όλων εστιάστηκε πάνω σε αυτούς, τη δική τους ανάγνωση της κατάστασης, τις δικές τους προσεγγίσεις, το δικό τους σχέδιο.
Δεν κρύβω πω θα ήθελα να είχα ακούσει περισσότερα για ένα μεγαλύτερο όραμα για την Ελλάδα. Και επιπλέον στο πίσω μέρος του μυαλού μου ξέρω καλά πως τα λόγια και η πράξη διαφέρουν και πως η εξουσία θέλει μεγάλη διαχειριστική δεινότητα και εκεί τα βρίσκουν όλοι σκούρα. Σίγουρα όμως σίγουρα έφυγα με την εικόνα πως κάποια στιγμή θα υπάρξει μια μεγάλη μάχη στην Ευρώπη για το πώς και με τι προτεραιότητες θα προχωρήσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Ενιωσα όμως και μια βαθιά λύπη. Διότι τυχόν διάλυση της Ευρώπης θα είναι η μεγαλύτερη τραγωδία αυτής της κρίσης.
* Η κυρία Σοφία Καλαντζάκου είναι πρώην υπουργός, Global Distinguished Professor στο New York University
