Λίθινη, πολύτοξη και με μήκος περί τα 27 μέτρα, κατασκευασμένη κατά την περίοδο της Β΄ Ενετοκρατίας (1687 – 1715) στην Πελοπόννησο η γέφυρα-υδραγωγείο κοντά στο χωριό Ασσος της Κορίνθου πρόκειται επιτέλους να αποκατασταθεί και να γλιτώσει από την απειλούμενη κατάρρευση. Διότι, παρά το γεγονός, ότι είναι κηρυγμένο ιστορικό διατηρητέο μνημείο από το 1995 λόγω των εξαιρετικών χαρακτηριστικών της αλλά και της εποχής που κτίσθηκε, είχε αφεθεί στην τύχη της ελλείψει χρημάτων.
Ηδη όμως γίνεται το πρώτο βήμα χάρη στην Δημοτική Ενότητα Ασσου-Λεχαίου Κορινθίας, η οποία χρηματοδότησε τη μελέτη αποκατάστασης της ενετικής γέφυρας, που είναι κόσμημα της περιοχής και το έργο πρόκειται να υλοποιηθεί, αφού εγκρίθηκε και από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο. Τη μελέτη συνέταξε το γραφείο αρχιτεκτονικών μελετών Ελένης Ρούσσου με συνεργάτες, τους Ιωάννη Σταυρόπουλο και Κωνσταντίνο Πετράκο.
Η γέφυρα βρίσκεται πάνω από τον χείμαρρο Ράχιανι ή Λογγοπόταμο, ο οποίος διασχίζει την κοιλάδα των Κλεωνών και εκβάλλει στον Κορινθιακό κόλπο. Οπως ανέφερε στο ΚΑΣ ο αν. προϊστάμενος της Διεύθυνσης Αναστήλωσης Βυζαντινών Μεταβυζαντινών Μνημείων Θέμης Βλαχούλης η γέφυρα, με ύψος 8,50 μέτρα αναπτύσσεται σε δύο διαζώματα.
Στο πρώτο – το κάτω – υπάρχει ένα μεγάλων διαστάσεων τόξο που καταλήγει, ένθεν και ένθεν, σε δύο ακρόβαθρα, τα οποία είναι τοποθετημένα μέσα στην κοίτη του χειμάρρου και σε απόσταση από τις όχθες. Στα ακρόβαθρα μάλιστα διακρίνονται ακόμη οι διαμπερείς οπές στήριξης των ξύλινων ικριωμάτων, που είχαν χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή της.
Το δεύτερο διάζωμα – το άνω – είναι μία τοξωτή πεσσοστοιχία που διατηρεί και ένα τόξο στη μία πλευρά, καθώς το δεύτερο της άλλης καταστράφηκε πρόσφατα έπειτα από ανθρώπινη παρέμβαση. Στη θέση του, έχει κατασκευαστεί σήμερα από οπλισμένο σκυρόδεμα που στηρίζεται στη γέφυρα. Πάνω από το δεύτερο διάζωμα εξάλλου, διαμορφώνεται το επίπεδο τμήμα του υδραύλακα.
