«Tα πράγματα βγήκαν εντελώς εκτός ελέγχου την περίοδο 2008-2009» είπε ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιάννης Στουρνάρας στη συνέντευξή του στο κρατικό κανάλι και οι συνεργάτες του τότε πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραμανλή κκ. Προκόπης Παυλόπουλος και Ευριπίδης Στυλιανίδης αντέδρασαν έντονα υπερασπίζοντας το έργο των κυβερνήσεων της περιόδου και κατηγορώντας τον κ. Στουρνάρα για «τεχνοκρατική έπαρση». Κανείς όμως δεν μπορεί να αμφισβητήσει τα νούμερα και τα οικονομικά μεγέθη, τα οποία με όποιον τρόπο και αν τα διαβάσει θα καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα με τον υπουργό Οικονομικών.
Από την είσοδο της χώρας στην ΟΝΕ ως το 2007, κάθε χρόνο, το χρέος αυξανόταν λιγότερο απ’ ό,τι το ΑΕΠ. Ετσι η σχέση χρέους προς ΑΕΠ υποχωρούσε και η Ελλάδα εξυπηρετούσε τις υποχρεώσεις της με αξιοπιστία. Τη διετία 2008-2009 όμως προστέθηκε χρέος 57 δισ. ευρώ, σχεδόν τριπλάσιο απ’ ό,τι συνήθως. Την ίδια στιγμή το ΑΕΠ παρέμεινε στάσιμο εξαιτίας της ύφεσης. Ετσι το δημόσιο χρέος άρχισε να αυξάνεται ως ποσοστό του ΑΕΠ και διογκώθηκε σε σημείο που η χώρα βρέθηκε εκτός αγορών.
Αν και η διόγκωση του χρέους κατά 23 δισ. ευρώ το 2008 ήταν συγκρίσιμη με ό,τι έγινε και σε άλλες χώρες που χρηματοδότησαν πακέτα διάσωσης και ενίσχυσης των τραπεζών, η εκτίναξη του χρέους το 2009 κατά 34 δισ. ευρώ που επέφερε το τελειωτικό πλήγμα στην ελληνική οικονομία ήταν αδικαιολόγητη.
Το κοινωνικό σοκ που προκάλεσαν τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008, η αδρανοποίηση της κυβέρνησης Καραμανλή από τα σκάνδαλα και η αίσθηση της επερχόμενης εκλογικής συντριβής οδήγησαν στην παράλυση του κράτους και ειδικότερα του εισπρακτικού μηχανισμού και σε ένα όργιο προσλήψεων και ικανοποίησης πελατειακών αιτημάτων για να σταματήσει η δημοσκοπική κατρακύλα.
Σε μια χρονιά που τα περισσότερα κράτη άρχισαν να μαζεύουν τις ζημιές τους από την κρίση και να ξαναβρίσκουν κάποιους ρυθμούς ανάπτυξης, στην Ελλάδα όλα τα δημοσιονομικά μεγέθη επιδεινώθηκαν με τη δικαιολογία ότι πρέπει να τονωθεί η ζήτηση, αν και στην πραγματικότητα η ύφεση έγινε βαθύτερη και η οικονομία συρρικνώθηκε κατά -2%.
Με την πολιτική αυτή που ακολούθησε η κυβέρνηση Καραμανλή, στην οποία ο κ. Παυλόπουλος ήταν υπουργός Εσωτερικών, αρμόδιος για το όργιο των προσλήψεων, και ο κ. Στυλιανίδης υπουργός Μεταφορών, επιβλέπων του ΟΣΕ, ο οποίος επί υπουργίας του παρήγαγε πρόσθετες ζημιές ύψους 360 εκατ. ευρώ το 2009, οι πρωτογενείς δαπάνες αυξήθηκαν κατά 20% και πλησίασαν τα 60 δισ. ευρώ. Μάλιστα, ήταν διπλάσιες σε σύγκριση με το 2003, δηλαδή προτού αρχίσει η «επανίδρυση του κράτους» που ευαγγελιζόταν ο κ. Καραμανλής.
Οι αυξήσεις αφορούσαν κυρίως μισθούς και συντάξεις (+4,7 δισ. ευρώ), διάφορα ευκαιριακά επιδόματα (+1,7 δισ.) και ένα σημαντικό κονδύλι καταναλωτικών δαπανών (+2,1 δισ.) που διοχετεύθηκε κυρίως σε αγορές υλικού, διαφημιστικές καμπάνιες τύπου ΕΟΤ, πολυτελή ταξίδια κτλ. Επειδή η αύξηση των μισθών ήταν κατά πολύ μεγαλύτερη της επίσημης εισοδηματικής πολιτικής, είναι εύλογο να υποθέσει κανείς ότι η εκτίναξη οφείλεται κυρίως σε αθρόες προσλήψεις δεκάδων χιλιάδων στο Δημόσιο.
Επίσης τα φορολογικά έσοδα του 2009 υπέστησαν καθίζηση -2,3 δισ. ευρώ σε σχέση με το 2008, κυρίως λόγω της μη καταβολής ΦΠΑ και της μειωμένης φορολογίας των επιχειρήσεων κατά μισό δισ. ευρώ. Επιπλέον, την ίδια περίοδο γίνονται νέα δάνεια 2,5 δισ. ευρώ για εξοπλισμούς, οι τράπεζες ενισχύονται με άλλα 5,5 δισ. ευρώ, ενώ τα ασφαλιστικά ταμεία εκταμιεύουν περίπου 2 δισ. ευρώ από τα αποθεματικά τους.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
