Σαν μανιτάρια ξεφυτρώνουν στην Ινδία εμπορικές δραστηριότητες, όπως εστιατόρια ή αλυσίδα καταστημάτων με ρούχα, με το όνομα μιας από τις πιο μισητές προσωπικότητες της Ιστορίας: αυτό του Αδόφλου Χίτλερ.
Προσπαθώντας να δώσει μια λογική εξήγηση για το φαινόμενο, ο ρεπόρτερ του Bloomberg Businessweek Ντέιβιντ Σάφτελ παρατηρεί ότι πολύ συχνά συναντά κανείς βιβλία για τον Αδόλφο Χίτλερ στα βιβλιοπωλεία της Βομβάης.
«Ο Αγών μου και άλλες βιογραφίες του Χίτλερ βρίσκονται σε περίοπτη θέση, γιατί αυτοί οι τύποι ξέρουν ότι πουλάει» αναφέρει.
Η εικόνα της σβάστικας είναι πολύ συχνή στην Ινδία, καθώς πρόκειται για ινδουιστικό σύμβολο, το οποίο οι ναζί ανέστρεψαν πριν το κάνουν σύμβολό τους. «Κάθε τόσο βλέπεις το ναζιστικό σύμβολο, πρόκειται ξεκάθαρα για το ναζιστικό σύμβολο» σημειώνει ο ίδιος ρεπόρτερ.
Ωστόσο, υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πως πρόκειται για το ναζιστικό σύμβολο και από αυτό προκύπτει το ενδιαφέρον τους, η περιέργειά τους, για τον Χίτλερ.
Αυτό που ξενίζει, πάντως, κυρίως τους δυτικούς, είναι ότι στην Ινδία λείπει αυτή η οργή που συνοδεύει το όνομα του Χίτλερ. Αν και οι πιο μορφωμένες τάξεις ξέρουν λίγη ευρωπαϊκή ιστορία, αυτοί αποτελούν μια μειονότητα στον ινδικό πληθυσμό.
«Δεν υπάρχει η εικόνα της οργής στην κοινωνία, και πιο συχνά η οργή προέρχεται από ξένους» συνεχίζει.
Επίσης, εξηγεί, οι Ινδοί δίνουν το παρατσούκλι Χίτλερ σε όποιον είναι λίγο αυταρχικός, λίγο βλάκας ή λίγο δύστροπος. «Έτσι έχει περάσει στην λαϊκή κουλτούρα» συνεχίζει.
Εν τούτοις, κάποιες φορές το όνομα Χίτλερ αποδίδεται και με τη σωστή του έννοια. Γι’ αυτό και το μαγαζί ρούχων «Χίτλερ», μάλλον για να εξιλεωθεί, έβαλε στη βιτρίνα του μια μπλούζα με το πρόσωπο του Γκάντι.
