Η προσωπική εξομολόγηση της Τζόντι Φόστερ στην απονομή των Χρυσών Σφαιρών την Κυριακή με αφορμή την βράβευσή της για την κινηματογραφική προσφορά της συγκίνησε δισεκατομμύρια τηλεθεατές που παρακολούθησαν την τελετή στην οποία η δις βραβευμένη με Οσκαρ 50χρονη ηθοποιός μίλησε – όχι ακριβώς ξεκάθαρα αλλά περισσότερο με υπονοούμενα – για την ιδιαιτερότητα της σεξουαλικότητάς της.

Επειτα από έναν μεγάλο, αγωνιώδη πρόλογο για μια «εξομολόγηση που μου προκαλεί άγχος – όχι όμως τόσο όσο στην ατζέντισά μου!» η Φόστερ είπε απλώς ότι «δεν έχει σχέση» («I am single»). Λίγο αργότερα συμπλήρωσε ότι έχει κάνει προ πολλού τις αποκαλύψεις της («outing»), «εδώ και μια χιλιετία, από την παλαιολιθική κιόλας εποχή», ή όπως είπε, «την περίοδο των γραφικών ακόμα ημερών όταν τα κορίτσια μπορούσαν να μιλήσουν με ειλικρίνεια στο στενό περιβάλλον των φίλων τους ή την οικογένειά τους, ή τους ανθρώπους που ένιωθαν ότι μπορούν να εμπιστευτούν».

Εκπρόσωπος της Εκστρατείας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που μάχεται για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων έδωσε μεν συγχαρητήρια στη Φόστερ για την τόλμη της, όμως αναφέρθηκε επίσης στην κωδικοποιημένη ομιλία της αφού δεν είπε ποτέ ξεκάθαρα ότι είναι ομοφυλόφιλη, όπως για παράδειγμα έκανε ο πορτορικανός τραγουδιστής Ρίκι Μάρτιν ο οποίος τον Μάρτιο του 2009 έγραψε στην επίσημη ιστοσελίδα του «λέω με υπερηφάνεια ότι είμαι ένας τυχερός ομοφυλόφιλος!»
Η ιδιαιτερότητα της σεξουαλικότητας των καλλιτεχνών παραμένει τεράστιο ταμπού όχι μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Μέκκα της σόου μπίζνες, αλλά και στα περισσότερα κράτη του κόσμου. Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ότι η παραδοχή της ομοφυλοφιλίας έχει πάντα σοβαρές επιπτώσεις. Δεν νομίζω ότι ο Ελτον Τζον είδε την καριέρα του να καταστρέφεται όταν παντρεύτηκε τον σύντροφό του Ντέιβιντ Φέρνις.
Ο Ιαν Μακ Κέλεν όχι απλώς έχει παραδεχθεί την ομοφυλοφιλία του (από την δεκαετία του 1980) αλλά σήμερα χρησιμοποιεί την δημοτικότητα κινηματογραφικών ηρώων του όπως ο Γκάντλαφ και ο Μαγκνέτο για την καμπάνια υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων που προωθεί μέσω του ιδρύματός του, Stonewall!
Και απ’ όσο μπορούμε να γνωρίζουμε τίποτε επίσης δεν έχει πάθει και ο Πέδρο Αλμοδόβαρ που αυτός κι αν έχει αποκαλύψει την ομοφυλοφιλία του. Μπροστά ήμουν στην συνέντευξη Τύπου της ταινίας «Όλα για την μητέρα μου» στις Κάννες, όταν σε ανάλογη ερώτηση απάντησε ότι η ομοφυλοφιλία και η κοκαΐνη είναι δυο κοινά σημεία του με τον γερμανό σκηνοθέτη Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ.
Από την άλλη πλευρά βέβαια, ο βρετανός ηθοποιός Ρούπερτ Εβερετ θα πρέπει να το φυσά και να μην κρυώνει που παραδέχθηκε την αμφιφυλοφιλία του με αφορμή το μυθιστόρημα «Ηello, Darling, Αre Υou Working?» που έγραψε το 1989. «Σκέφτομαι πόσο παράξενο είναι που, ενώ οι στρέιτ ηθοποιοί κερδίζουν διθυράμβους όταν υποδύονται γκέι, κανένας ομοφυλόφιλος που δουλεύει στο Χόλιγουντ δεν τολμά να παραδεχθεί ότι είναι ομοφυλόφιλος» μας είχε πει ο Κόλιν Φερθ στο Λονδίνο για τον φίλο του τον Εβερετ ,αφορμής δοθείσης της ταινίας «Ενας άντρας μόνος» όπου ο Φερθ υποδύθηκε τον ομοφυλόφιλο. «Και δεν το παραδέχονται γιατί φοβούνται τις επιπτώσεις που θα έχει μια τέτοια δήλωση στην καριέρα τους.» Ο Φερθ μάλιστα ανέφερε ότι ενδεχομένως ο Εβερετ να έχασε τον ρόλο του Τζέιμς Μποντ λόγω της ειλικρίνειάς του.
Και αυτό μας λέει ότι ορισμένες φορές παίζει μεγάλο ρόλο το ποιος είναι αυτός που παραδέχεται κάτι. Το εκτόπισμα και ο σεβασμός της Τζόντι Φόστερ στον χώρο της είναι τεράστιος, επομένως μπροστά της συγκινούμαστε, δακρύζουμε, χειροκροτούμε. Από την άλλη μεριά δεν είδα κανέναν να χειροκροτεί ή να δακρύζει όταν η Ανν Χεκ, η Κουίν Λατίφα, η Ρόζι Ο΄Ντόνελ και η Ελεν Ντε Τζενέρις παραδέχτηκαν επίσης την ομοφυλοφιλία τους.