Η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθέτησε ο ηθοποιός / σεναριογράφος / σκηνοθέτης Μπεν Αφλεκ μετά τις «Χωρίς ίχνη» και «The town» στηρίζεται σε ένα δημοσίευμα για ένα πραγματικό περιστατικό που συνέβη στην Τεχεράνη το φθινόπωρο του 1979 ενώ ο σάχης της Περσίας είχε εκθρονιστεί και ο ιμάμης Αγιατολάχ Χομεϊνί γινόταν ο ηγέτης της χώρας. Τότε, μέσα σε μια αλλοπρόσαλλη κατάσταση, πανικού και φανατισμού, έγινε επίθεση κατά της αμερικανικής πρεσβείας και έξι αμερικανοί υπάλληλοί της κατάφεραν να βρουν καταφύγιο στην πρεσβεία του Καναδά. Η φυγή τους από τη χώρα ήταν κάτι σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Τελικά, κατά έναν περίεργο τρόπο, η επιστημονική φαντασία έβαλε το χεράκι της για τη διάσωσή τους χάρη στην επιμονή και στο σιωπηρό πείσμα του ειδικού πράκτορα της CIA Τόνι Μέντεζ, ο οποίος απευθύνθηκε στο… Χόλιγουντ για την υλοποίηση του σχεδίου του. Το σχέδιο του ευφάνταστου πράκτορα, στο οποίο επρόκειτο να συμμετάσχουν ένας παραγωγός του κινηματογράφου και ένα σαΐνι των οπτικών εφέ, ήταν να πείσει την ιρανική κυβέρνηση ότι κάποιο αμερικανικό στούντιο αναζητεί τοποθεσίες στην ιρανική έρημο για τα γυρίσματα μιας ταινίας α λα «Πόλεμος των Αστρων»! Οι διπλωματικοί θα παρίσταναν μέλη του συνεργείου και έτσι θα ξέφευγαν. Ο τίτλος αυτής της περιβόητης ταινίας ήταν «Αργώ».
Το «Αργώ» δεν γυρίστηκε ποτέ, αλλά ο Αφλεκ, ο οποίος υποδύεται τον Τόνι Μέντεζ χωρίς καμία διάθεση αυτοπροβολής, βρήκε ψωμί στο θέμα της ίδιας της επιχείρησης της CIA.
Οι πιο ελκυστικές σκηνές στην «Επιχείρηση: Argo» είναι εκείνες όπου βλέπουμε τον πράκτορα να προσπαθεί να συνεννοηθεί με τους ανθρώπους του κινηματογράφου, οι οποίοι βρίσκονται στον δικό τους περίεργο κόσμο. Tους υποδύονται δύο θησαυροί της αμερικανικής υποκριτικής, ο Αλαν Αρκιν (παραγωγός) και ο Τζον Γκούντμαν (υπεύθυνος των ειδικών εφέ).
Πολύ καλή ως προς την αναπαράσταση της εποχής στην οποία τοποθετείται, η ταινία σε κερδίζει επίσης με τις σκηνές πλήθους, τις διαδηλώσεις στους δρόμους της Τεχεράνης, την εισβολή στην πρεσβεία αλλά και τις σκηνές στο αεροδρόμιο, οι οποίες έχουν ένταση παρόμοια με εκείνη στο «Εξπρές του μεσονυκτίου». Ενίοτε η μυθοπλασία εμπλέκεται με αυθεντικά ντοκουμέντα και το αποτέλεσμα συναρπάζει χάρη στη δουλειά της Σάρον Σίμορ στη διεύθυνση παραγωγής, της Τζαν Πασκάλε στα σκηνικά και των Πίτερ Μπορκ – Ντένιζ Γκότουρκ στην καλλιτεχνική διεύθυνση.
Εκεί όπου η ταινία κάπως χωλαίνει είναι στις σκηνές που καταγράφουν τη ζωή των έξι Αμερικανών που κρύβονται στην Τεχεράνη. Ενώ ο Αφλεκ δίνει σημασία στον δικό του ήρωα, στον προϊστάμενό του (Μπράιαν Κράνστον) αλλά και στους δύο εκπροσώπους του Χόλιγουντ, οι έξι άνθρωποι που είναι το θέμα της ταινίας ποτέ δεν αναπτύσσονται ως ολοκληρωμένοι χαρακτήρες.
Ταινίες όπως η «Syriana» του Στίβεν Γκέιγκαν και το «Καληνύχτα, και καλή τύχη» του Τζορτζ Κλούνεϊ –παραγωγού της «Argo» –αποτελούν έξοχα παραδείγματα του πολιτικά σκεπτόμενου Χόλιγουντ. Σε αυτή την κατηγορία επιθυμεί να ενταχθεί και η «Επιχείρηση: Argo». Δεν καταφέρνει να γίνει αριστούργημα, αλλά δεν παύει να είναι μια ενδιαφέρουσα, άξια προσοχής δημιουργία.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
