Οι ειδικοί του Ιδρύματος Μηχανολόγων Μηχανικών (IME) υπολόγισαν ότι το 30% – 50% των τροφίμων (ποσοστό που μεταφράζεται σε 1,2 δισεκατομμύρια έως 2 δισ. τόνους το χρόνο) δεν καταναλώνονται ποτέ.
Οι συντάκτες εντοπίζουν το πρόβλημα τόσο στον αναπτυσσόμενο κόσμο όσο και στον αναπτυγμένο. Από τη μία, τεράστιες ποσότητες προϊόντων χάνονται εξαιτίας της ελλιπούς αποθήκευσής τους και της αναποτελεσματικής καλλιέργειας. Από την άλλη, οι αυστηροί κανονισμοί ως προς τις ημερομηνίες λήξης, αλλά και οι προσφορές τύπου «στα 2 το 1 δωρεάν» ενθαρρύνουν τους καταναλωτές να αγοράζουν περισσότερα τρόφιμα απ’ όσα χρειάζονται.
«Τα τρόφιμα αυτά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη σίτιση του παγκόσμιου πληθυσμού που όλο και αυξάνεται, καθώς και για αυτούς που πεινούν σήμερα», δήλωσε ο επικεφαλής του τομέα ενέργειας και περιβάλλοντος της IME Δρ. Τιμ Φοξ.
«Η ποσότητα τροφίμων που πετιέται και χάνεται σε ολόκληρο τον κόσμο είναι ιλιγγιώδης. Γίνεται επίσης κατασπατάληση της γης, του νερού και των ενεργειακών πόρων που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή, την επεξεργασία και τη διανομή αυτών των τροφίμων.»
Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι κάθε χρόνο 550 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού κατασπαταλώνται σε καλλιέργειες που ποτέ δεν φθάνουν στον καταναλωτή. Η ζήτηση για νερό μόνο για την παραγωγή τροφίμων θα μπορούσε -σύμφωνα με την έρευνα- να φθάσει τα 10 τρισεκατομμύρια έως 13 τρισ. κυβικά μέτρα το χρόνο έως το 2050.
Οπως επισημαίνεται, η κρεατοφαγία ασκεί επιπρόσθετη πίεση στα αποθέματα, καθώς για την παραγωγή 1 κιλού κρέατος απαιτείται 20-50 φορές περισσότερο νερό απ ό,τι για την παραγωγή 1 κιλού λαχανικών.
Η IME υποστηρίζει ότι εάν περιοριστεί η κατασπατάληση, θα μπορούσαν να παράγονται 60% – 100% περισσότερα τρόφιμα σε σχέση με σήμερα.
Καλεί τις κυβερνήσεις και τους οργανισμούς να συνεργαστούν «για να αλλάξουν τη νοοτροπία του κόσμου και να αποθαρρύνουν τις πρακτικές κατασπατάλησης από τους αγρότες, τους παραγωγούς τροφίμων, τα σούπερ μάρκετ και τους καταναλωτές».
