Θαμμένο μέσα σε έξι μέτρα επιχώσεων αλλά σε εξαιρετική κατάσταση ήταν το βυζαντινό εκκλησάκι, που ήρθε στο φως στα Μύρα των παραλίων της Μικράς Ασίας. Και όπως αποδείχθηκε ήταν αφιερωμένο στον Αγιο Νικόλαο τον Θαυματοποιό, που για τους δυτικούς, όπως είναι γνωστό είναι ο αντίστοιχος Αγιος Βασίλης. Τα Μύρα ήταν η γενέτειρά του.
Το εκκλησάκι που χρονολογείται στον 13ο αιώνα κάνει τους αρχαιολόγους αισιόδοξους ότι μπορεί να αποκαλύψουν την υπόλοιπη αρχαία πόλη των Μύρων, θαμμένη κι αυτή μέσα στη λάσπη αλλά ανέπαφη. Αλλωστε ο εντοπισμός της έγινε μόνον χάρη στη χρησιμοποίηση γεωραντάρ. «Αυτό το επίπεδο διατήρησης υποδηλώνει ένα εξαιρετικά καλά διατηρημένο αρχείο πληροφοριών » ανέφερε χαρακτηριστικά ο Μαρκ Τζάκσον, βυζαντινολόγος στο Πανεπιστήμιο του Νιούκαστλ της Αγγλίας,.
Να σημειωθεί ότι τα Μύρα υπήρξαν πλούσια και ισχυρή πόλη της Λυκίας με αυτόχθονα πολιτισμό που άρχισε να αναπτύσσεται από την Εποχή του Χαλκού. Στο πέρασμα των αιώνων όμως γνώρισαν πολλούς κατακτητές από Ανατολή και Δύση. Πρώτα έφθασαν οι Πέρσες, μετά πέρασαν στα χέρια των Ελλήνων, ύστερα στους Ρωμαίους, στους Αραβες, στους Σελτζούκους Τούρκους τον 11ο αιώνα που έκαναν άγριες σφαγές και τελικά ως τον 13ο αιώνα είχαν εγκαταλειφθεί. Στο μεταξύ, έμποροι είχαν μεταφέρει στο Μπάρι της Ιταλίας οστά, που όπως είπαν ανήκαν στον Αγιο Νικόλαο.
Το εκκλησάκι φαίνεται ότι κτίσθηκε μέσα σε όλη αυτή την καταστροφή από πέτρες άλλων κτιρίων αλλά και τάφων, και η εικονογράφησή του μάλιστα έγινε με εξαιρετικές τοιχογραφίες, ώσπου όμως καταρρακτώδεις βροχές το έθαψαν στη λάσπη μαζί με ό,τι είχε απομείνει από την πόλη.
Σήμερα ένα μέρος της σύγχρονης πόλης, που έχει την ονομασία Ντέμρε είναι χτισμένη επάνω στην αρχαία. Και το μόνο απομεινάρι της Βυζαντινής εποχής είναι μία άλλη Εκκλησία του Αγίου Νικολάου με τα ερείπια ενός ρωμαϊκού ωδείου δίπλα της καθώς και τάφους μέσα στο βράχο. Αν έχουν διασωθεί και άλλα αρχαία μέσα στη λάσπη μόνον η έρευνα μπορεί να το δείξει.
