Οπως ο ίδιος δήλωσε οι αρχαιολόγοι έφεραν στο φως έναν πήλινο φαλλό, που φέρει την επιγραφή «Στον Πρίαπο» και εξ αυτού ορμώμενος ανακοίνωσε, ότι σ΄ αυτόν ήταν αφιερωμένος ένας ναός που ανασκάπτεται στην περιοχή. Δεν παρέλειψε μάλιστα να υπενθυμίσει στα τοπικά μέσα ενημέρωσης το μύθο, που συνδέει τον Πρίαπο με ένα γαϊδουράκι και τον συναγωνισμό μεταξύ τους για το ποιος είναι πιο προικισμένος, με συνέπεια το δεύτερο να χάσει από τον πρώτο και μαζί να χάσει και τη ζωή του καθώς θυσιάστηκε στο θεό.
Σύμφωνα με τον Ντιμιτρόφ πάντα, η λατρεία του Πρίαπου έχει τις ρίζες της στις περιοχές της Μικράς Ασίας ενώ κατά τους Ελληνιστικούς και Ρωμαϊκούς χρόνους συνδέθηκε με την αισθησιακή ευχαρίστηση. Επίσης ότι αναθήματα προς τη θεότητα γίνονταν από άνδρες, που είτε είχαν ασθένειες των γεννητικών οργάνων είτε προβλήματα στυτικής δυσλειτουργίας.
Τέλος χρησιμοποιούνταν και ως δείκτης σε λίθινα ορόσημα για να δείχνει το δρόμο στους ταξιδιώτες. Οσο για τον Πρίαπο, γιο του Διονύσου και της Αφροδίτης, πρωτίστως ήταν θεός της γονιμότητας, προστάτης των ζώων που χρησιμοποιούνταν για αγροτικές εργασίες, των καρποφόρων δέντρων και των κήπων και μετά …όλα τα άλλα.