Η ιστορία αυτού του τόπου είναι γεµάτη από άγνωστους «κρυµµένους» θησαυρούς. Από γεγονότα και εξελίξεις του παρελθόντος που αν σκύψει κανείς σε αυτά µε την προσοχή που τους αξίζει και που τους οφείλεται, µπορούν να γίνουν πυξίδες για το αύριο, ειδικά σε εποχές σκληρές και δύσκολες, µα και, ταυτόχρονα, ερεβώδεις, έντονα µεταβατικές, όπως αυτή που σήµερα διανύει η Ελλάδα.
Επί τρεις γενιές στη µακρά ιστορία ενενήντα χρόνων του «Ελευθέρου Βήµατος» και, στη συνέχεια, του «Βήµατος», συναντά κανείς πολλούς τέτοιους θησαυρούς. Υπάρχει όµως και ένας µοναδικός, που δεν έχει όµοιό του στην ιστορία του ελληνικού Τύπου –ίσως και του διεθνούς: είναι τα κείµενα του Ελευθερίου Βενιζέλου. Του ηγέτη που οραµατίστηκε µια Ελλάδα ελεύθερη, µεγάλη, δηµοκρατική, ισχυρή και, κυρίως, που έκανε το όραµά του πραγµατικότητα. Του ηγέτη που διπλασίασε αυτή τη χώρα, αλλά και που έθεσε τα θεµέλια µιας σύγχρονης ευρωπαϊκής κοινωνίας, την οποία και κατέστησε σεβαστή στο διεθνές περιβάλλον όσο ποτέ πριν στην πρόσφατη ιστορία της.
Από το 1922 µέχρι το 1935, λίγους µήνες πριν από τον θάνατό του το 1936, ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπήρξε αρθρογράφος του «Ελευθέρου Βήµατος». Μέσα από τις σελίδες αυτής της εφηµερίδας, ο κορυφαίος ηγέτης κατέθεσε τις σκέψεις του για όλα τα µεγάλα ζητήµατα της χώρας: για τη γεωπολιτική θέση της, για τη δηµοκρατία και την ελευθερία, αλλά και για τη δηµόσια διοίκηση, τα δηµοσιονοµικά, τον ρόλο του κράτους, την οργάνωση της κοινωνίας.
Από τα κείµενά του στο «Ελεύθερον Βήµα», που για πρώτη φορά «Το Βήµα» συγκεντρώνει σήµερα στην ολότητά τους και τα καθιστά προσιτά στην κοινή γνώµη της χώρας, ένα συνολικό όραµα γεννιέται και απαντήσεις δίνονται σε ερωτήµατα που ο αναγνώστης θα νιώσει ότι όχι απλώς αφορούν το παρόν, αλλά, πολύ περισσότερο, το µέλλον.
Σήµερα λοιπόν, ο Ελευθέριος Βενιζέλος «επιστρέφει» στο «Βήµα» και γράφει για την Ελλάδα. Καταθέτει τις όσο ποτέ επίκαιρες εθνικές του παρακαταθήκες για µία χώρα και έναν λαό που πέρασαν πολλά, που δοκιµάστηκαν όσοι λίγοι. Αλλά και που κατάφεραν πάντοτε, τελικά, όταν επικεντρώθηκαν στο µεγάλο και στο ουσιώδες, όταν ξεπέρασαν το µικρό και το ανούσιο και όταν πίστεψαν στον εαυτό τους και πορεύθηκαν µε οδηγό αληθινές αξίες, να ορθοποδήσουν και να προκόψουν –ενίοτε δε και να µεγαλουργήσουν.
