Το διάβασα στο έγκυρο «Βήμα» και δεν έχω λόγο να το αμφισβητώ: «Ασιατική ενίσχυση σε Βιντιάδη και ΑΕΚ – Φως στο τούνελ αναφορικά με τις προσπάθειες για την ανάληψη του πλειοψηφικού πακέτου της ΠΑΕ ΑΕΚ».
Χαίρομαι ιδιαίτερα που ένας δραστήριος Έλληνας επιχειρηματίας συνήψε σημαντικές οικονομικές συμφωνίες στο εξωτερικό, οι οποίες θα ενισχύσουν ανάλογα τις επαγγελματικές του δραστηριότητες. Αυτό το χρειάζεται και η χώρα τις στιγμές που περνάμε. Μέχρι εκεί! Την ίδια στιγμή, όμως, η ΑΕΚ ψυχορραγεί αβοήθητη, μη διαθέτοντας τα απολύτως στοιχειώδη για την επιβίωσή της. Τα οποία αντιστοιχούν σε λίγα ψίχουλα από τα Ασιατικά δώρα! Δεν θα σπεύσω, λοιπόν, να χαρώ μέχρι να δω προθέσεις και -κυρίως- θέσεις.
Ο αείμνηστος σκύλος μου, η Lady, θα καταλάβαινε απόλυτα τους ενδοιασμούς μου από προσωπική της πείρα: Υπήρχαν φορές που με έβλεπε να φοράω τα καλά μου και να ετοιμάζομαι να βγω έξω. «Θα με πάει βόλτα!», σκεφτόταν, και έτρεχε πάνω-κάτω στο σπίτι με ενθουσιασμό, αναμένοντας να της φορέσω το λουράκι. Όμως, όσο κι αν το ήθελα, η περίσταση δεν επέτρεπε τη συνοδεία σκύλου! Φανταστείτε, λοιπόν, την απογοήτευσή της όταν με άκουγε να λέω: «Όχι, η Lady θα κάτσει εδώ!»
Ελπίζω η δικαιολογημένη χαρά του Έλληνα επιχειρηματία να αφορά, τελικά, και την ΑΕΚ (δεν είμαι τόσο αφελής να πιστεύω ότι θα μπορούσε να την αφορά αποκλειστικά…). Για να μη μείνει η αγαπημένη μου ομάδα για ακόμα μια φορά σαν το σκύλο μου, «με το λουρί στο χέρι»! Με νομοτελειακή συνέπεια να μοιραστεί σύντομα με τον ίδιο αυτό σκύλο τον επιθετικό προσδιορισμό «αείμνηστη»…
