Η Ελλάδα, μετά τις ευρωπαϊκές αποφάσεις για τη στήριξη της επαναγοράς των ομολόγων και την εκταμίευση των οφειλόμενων δόσεων ύψους περίπου 49 δισ. ευρώ, που μαζί με τη συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου μπορεί να φθάσουν στα 52 δισ. ευρώ, εισέρχεται σε μια περίοδο σχετικής οικονομικής σταθερότητας.
Ουσιαστικά η χώρα μας απαλλάσσεται σε μεγάλο βαθμό, τουλάχιστον για το προβλεπτό μέλλον, από τον κίνδυνο του αιφνίδιου οικονομικού θανάτου και επαναδιαμορφώνει περιβάλλον ομαλότητας.
Οι πολίτες, οι επιχειρήσεις, οι εμπορευόμενοι, Έλληνες και ξένοι, όσοι τέλος πάντων ασκούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο οικονομική δραστηριότητα γνωρίζουν πια ότι δεν κινδυνεύουν από μια ενδεχόμενη αιφνιδιαστική έξοδο από το ευρώ.
Με άλλα λόγια η Ελλάδα πήρε μια μεγάλη παράταση μέχρι τον Οκτώβριο του 2013. Το νέο ορόσημο είναι οι γερμανικές εκλογές το φθινόπωρο του 2013. Τότε θα γίνει η επόμενη μεγάλη αξιολόγηση των ελληνικών πεπραγμένων. Αν τότε διαπιστωθούν αποκλίσεις από το ελληνικό οικονομικό πρόγραμμα,το ερώτημα «τι κάνουμε με την Ελλάδα» θα τεθεί εκ νέου από τους Γερμανούς και τους υπόλοιπους ευρωπαίους.
Υπό αυτή την έννοια η ελληνική πολιτική κέρδισε άλλους περίπου 10 μήνες. Πράγμα που σημαίνει ότι σε αυτούς τους δέκα μήνες είναι απαραίτητο να ασκηθεί συνεπής και αποτελεσματική πολιτική, ώστε να μην βρεθεί ξανά η χώρα αντιμέτωπη με την απειλή της οικονομικής καταστροφής.
Είναι ζήτημα λοιπόν της τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά να αξιοποιήσει στο μέγιστο βαθμό αυτό το δώρο χρόνου.
Παιχνίδια δεν επιτρέπονται πια. Η κρίση είναι τέτοια που δεν σηκώνει πια πολιτικά παιγνίδια της σειράς.
Απεδείχθη τα τελευταία τρία χρόνια ότι όσοι πήγαν να παίξουν τη χώρα στα ζάρια χάθηκαν στην κυριολεξία.
Ο κ. Παπανδρέου και η στενή παρέα του δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν στο δρόμο, ο Καρατζαφέρης έμεινε εκτός Βουλής, το κόμμα του εχάθη και τώρα ο Καμμένος παθαίνει τα ίδια.
Ας το έχουν υπ’ όψιν όσοι απεργάζονται ότι μπορούν να ικανοποιήσουν τα εξουσιαστικά πάθη τους αγνοώντας το εθνικό συμφέρον της χώρας και τις μεγάλες αγωνίες των πολιτών.
